Reklama

Niedziela na Podbeskidziu

Zainspirowanie miłością do Niepokalanej

Niedziela bielsko-żywiecka 34/2018, str. VI

[ TEMATY ]

Eucharystia

PB

Chórzyści z biblijnym instrumentem

Chórzyści z biblijnym instrumentem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W niedzielę 12 sierpnia wspólnota wiernych w Bielsku-Białej Aleksandrowicach świętowała parafialny odpust ku czci swojego patrona św. Maksymiliana Marii Kolbego. Słowo Boże w tym dniu głosił ks. prał. Marcin Aleksy. Kapłan, który przez lata pracował w sąsiadującej parafii św. Pawła na osiedlu Polskich Skrzydeł, a teraz objął urząd proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej, poświecił swoje kazanie dwóm wybitnym postaciom polskiego Kościoła, oddanym bez reszty służbie Maryi Niepokalanej.

Kaznodzieja przywołał w homilii historię sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który w kluczowym momencie swojego życia przeżył nawrócenie i żywo zainteresował się osobą św. Maksymiliana. Okazuje się, że życiorysy obu duchownych (św. Maksymiliana i ks. Blachnickiego) mają wiele punktów wspólnych: jeden i drugi trafili do obozu koncentracyjnego (ks. Blachnicki wcześniej), obaj zostali skazani na śmierć (ks. Blachnicki jako mieszkaniec Górnego Śląska był sądzony przez Trzecią Rzeszę za zdradę i działalność konspiracyjną), ułaskawienie ks. Blachnickiego (samo w sobie wyjątkowe) miało miejsce dokładnie w 1. rocznicę śmierci św. Maksymiliana.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Aleksy podkreślił, że obaj duchowni zawierzyli swoje życie Maryi Niepokalanej i z tego zawierzenia wyrosły dzieła ewangelizacyjne, które miały wielki wpływ na historię naszego narodu. Kapłan zachęcał, aby wzorem św. Maksymiliana i ks. Franciszka Blachnickiego zainspirować się miłością do Matki Bożej Niepokalanej i oddać Jej swoje życie. Parafialny odpust w Aleksandrowicach zwieńczyła procesja z Najświętszym Sakramentem.

Odpustową liturgię ubogacił występ miejscowego chóru Inwencja prowadzonego przez organistę Adama Utmańczyka. Dodatkową atrakcją był akompaniament rzadko spotykanego w kościołach instrumentu. Oprócz chóralnych głosów uczestnicy mogli usłyszeć harfę. Na instrumencie, którego używał dla wyśpiewania Bożej chwały (zapewne w mocno uproszczonej wersji) biblijny król Dawid, grała Dominika Surzyn – parafianka z Aleksandrowic i absolwentka bielskiej szkoły muzycznej.

2018-08-21 12:27

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pokarm Mądrości

Niedziela podlaska 33/2015, str. 8

[ TEMATY ]

Eucharystia

Bożena Sztajner/Niedziela

Powściągnij swój język od złego, a wargi swoje od kłamstwa. Od zła się odwróć, czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego
(Ps 34, 14-15)

Rodzice mają nieraz problem z dziećmi, które bardzo niechętnie spożywają normalne jedzenie, natomiast pochłaniają bez opamiętania pełne różnych ulepszaczy „szybkie pokarmy”. Młody organizm potrzebuje zdrowego rozwoju i mądrego kształtowania zarówno w sferze fizycznej, biologicznej, intelektualnej, jak i w sferze duchowej, która ostatecznie decyduje o prawdziwej dojrzałości człowieka. Ileż trzeba mądrości i świętej cierpliwości, by dokonał się cud wychowania osoby, Bożego dziecka!

CZYTAJ DALEJ

Święty Jan Nepomucen

Niedziela podlaska 20/2001

[ TEMATY ]

święty

Arkadiusz Bednarczyk

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen z kościoła w Lutczy

Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi. Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością. Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka. Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo św. Jana Nepomucena.

Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św. Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego. Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św. Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie Europę.

W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy, Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII zaliczył go uroczyście w poczet świętych.

Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana. Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie, komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie. Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę. Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.

W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych. Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.

Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej sławy i szczerej spowiedzi.

CZYTAJ DALEJ

Śp. ks. Tadeusz Kasperek - proboszcz, jakich mało

2024-05-20 22:29

Katarzyna Dybeł

    Emerytowany proboszcz parafii pw. św. Piotra w Wadowicach i honorowy obywatel Miasta Wadowice ks. prałat Tadeusz Kasperek zmarł 17 maja br. w krakowskim szpitalu.

    Charyzmatyczny kapłan, ksiądz z powołania, ceniony i lubiany, obdarzony licznymi talentami, mocną osobowością i determinacją w posługiwaniu tym, których Bóg stawiał na jego drodze. Pełen niewyczerpanej energii i wciąż nowych pomysłów, zawsze otwarty i gościnny, rozmodlony i umiejący rozmodlić innych, gotowy rozmawiać z każdym niezależnie od jego poglądów, twórczy, kochający Kościół – proboszcz jakich mało. Wyjątkowy gospodarz i organizator, dla wielu przyjaciel, duchowy ojciec, spowiednik i mistrz ewangelicznego słowa. Serce i czas miał dla wszystkich, ale w centrum jego duszpasterskiej troski były dzieci i osoby chore, starsze, zmagające się z cierpieniem i niezrozumieniem. Przez ostatnie lata swego życia doświadczył krzyża ciężkiej choroby i kalectwa, który niósł w heroiczny sposób, ofiarując wiele z tego cierpienia w intencji swoich parafian.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję