Na zaproszenie zwierzchnika polskich baptystów ks. Mateusza Wicharego z członkami komisji spotkali się bp Krzysztof Nitkiewicz – przewodniczący Rady ds. Ekumenizmu KEP, oraz bp Jerzy Samiec – prezes Polskiej Rady Ekumenicznej. W trakcie specjalnej sesji członkowie komisji: ks. prof. Przemysław Kantyka i ks. prof. Sławomir Pawłowski mówili o inicjatywach ekumenicznych w Polsce w kontekście sytuacji religijnej.
To pierwsze takie posiedzenie plenarne komisji w naszej Ojczyźnie. W jej gronie są przedstawiciele Stolicy Apostolskiej oraz różnych Kościołów lokalnych i środowisk.
Na polu ekumenizmu można by postępować w szybszym tempie. Boli mnie jednak, że w opinii publicznej trudności przypisuje się zawsze Kościołowi katolickiemu. Zbyt łatwo się zapomina, że przeszkody istnieją po obydwu stronach – powiedział kard. Kurt Koch, podsumowując swą trwającą już od dziesięciu lat posługę przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan.
Przypominał on, że wciąż nie w pełni zostało podjęte zaproszenie, które Jan Paweł II skierował do wszystkich Kościołów chrześcijańskich, aby zaangażowały się one w otwarty dialog na temat takiego sprawowania prymatu biskupa Rzymu, by nie był on przeszkodą dla jedności, lecz służbą. Aktualnemu papieżowi bardzo zależy na rozwoju synodalności w Kościele katolickim. Temu tematowi poświęcił on przyszłe zgromadzenie synodalne. Franciszek podkreśla jednak nieustannie, że synodalność to nie parlament. Demokracja to procedura, która pozwala ustalić wolę większości, synodalność jest natomiast procedurą, która ma ułatwić dojście do jednomyślności. Tak długo się konfrontować, aż decyzje zostaną podjęte jednomyślnie. Jest ona o wiele bardziej wymagająca niż demokracja – wyjaśnia kard. Koch w wywiadzie dla szwajcarskiego portalu kath.ch.
W jednej epoce żyło dwóch spowiedników, a obaj należeli do tego samego zakonu
– byli kapucynami. Klasztory, w których mieszkali, znajdowały się w tym samym
kraju. Jeden zakonnik był ostry jak skalpel przecinający wrzody, drugi – łagodny
jak balsam wylewany na rany. Ten ostatni odprawiał ciężkie pokuty za swych
penitentów i skarżył się, że nie jest tak miłosierny, jak powinien być uczeń Jezusa.
Gdy pierwszy umiał odprawić
od konfesjonału i odmówić
rozgrzeszenia, a nawet
krzyczeć na penitentów, drugi był
zdolny tylko do jednego – do okazywania
miłosierdzia.
Jednym z nich jest Ojciec Pio, drugim
– Leopold Mandić.
Obaj mieli ten sam charyzmat
rozpoznawania dusz, to samo powołanie
do wprowadzania ludzi na ścieżkę
nawrócenia, ale ich metody były
zupełnie inne. Jakby Jezus, w imieniu
którego obaj udzielali rozgrzeszenia,
był różny. Zbawiciel bez cienia litości
traktował faryzeuszów i potrafił biczem uczynionym ze sznurów bić
handlarzy rozstawiających stragany
w świątyni jerozolimskiej. Jednocześnie
bezwarunkowo przebaczył celnikowi
Mateuszowi, zapomniał też grzechy Marii
Magdalenie, wprowadził do nieba łotra,
który razem z Nim konał w męczarniach
na krzyżu.
Dwie Jezusowe drogi.
Bywało, że pierwszą szedł znany nam
Francesco Forgione z San Giovanni
Rotondo. Drugi – Leopold Mandić
z Padwy – nigdy nie postawił na niej swej
stopy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
