Reklama

Kultura

Prostota wiary, szaleństwo zawierzenia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niedawno minęło półtora roku od śmierci najbliższej współpracowniczki prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego - Marii Okońskiej, zmarłej w Częstochowie 6 maja 2013 r. w wieku 92 lat. Wspominając tę niezwykłą postać, warto się wspomóc nowym filmem Pawła Woldana „Spełniona w Maryi”. Portretuje on niezapomnianą założycielkę słynnej „Ósemki”, czyli grupy, początkowo tylko ośmiu ideowych dziewcząt, których życiowym programem stało się podczas straszliwej II wojny światowej ewangelicznych Osiem błogosławieństw. Ten filmowy dokument znakomicie ożywia pamięć o jej życiu i zasługach dla Kościoła i Polski. Przede wszystkim o zrodzonym z Maryjnej pobożności i miłości do Ojczyzny wielkim dziele, które miało swój udział w przygotowaniu Milenijnych Ślubów Narodu, a obecnie kontynuowane jest przez Instytut Prymasowski. Uroczysta premiera tego filmu odbędzie się 30 listopada br. na Jasnej Górze, z którą Maria Okońska była przez całe życie organicznie wręcz związana. Dla czytelników „Niedzieli” będzie on dostępny na płycie DVD w bożonarodzeniowym numerze.

Zarówno tytuł „Spełniona w Maryi”, jak i pojawiające się w filmie słowa, które posłużyły za tytuł tej recenzji, to najkrótsza, a zarazem chyba najtrafniejsza charakterystyka jego bohaterki. Dewizą jej długiego, pięknie spełnionego życia, którą przypomniano na trumiennej klepsydrze, widocznej w filmowym kadrze, było wszak hasło: „Per Mariam omnia soli Deo” - Przez Maryję wszystko samemu Bogu! Była to czytelna parafraza biskupiego zawołania Prymasa Tysiąclecia i świadome nawiązanie do jego duszpasterskiego programu. Nieustannie przez nią potwierdzane w społeczno-patriotycznym działaniu, podejmowanym zawsze z dziecięcą wprost ufnością we wstawiennictwo Pani Jasnogórskiej, a przeżywane z ogromną emocjonalną intensywnością, właściwą Bożym szaleńcom.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Autobiograficzna opowieść samej Marii Okońskiej, zarejestrowana u schyłku jej życia i ilustrowana wieloma niepublikowanymi dotąd zdjęciami, zrobionymi podarowanym jej przez Prymasa Wyszyńskiego aparatem fotograficznym, została tu dopełniona fragmentami wspomnień wielu bliskich jej osób. Świeckich i duchownych, krewnych, współpracowników i przyjaciół, m.in.: Anny Rastawickiej, ks. Feliksa Folejewskiego, o. Jerzego Tomzińskiego, biskupów Edmunda Piszcza i Józefa Zawitkowskiego. Zarysowują one sugestywnie duchową sylwetkę zwykłej na pozór osoby, której jednak nie sposób pomieścić w żadnym schematycznym ujęciu.

Całkowita naturalność jej wyobrażeń i przeżyć religijnych, wyrastających z ludowej pobożności i rodzimej tradycji, przeżywanie modlitwy jako nieustannego dialogu serca z Bogiem i Maryją, a zarazem jako zobowiązania do pomocnego angażowania się w trudne problemy innych ludzi oraz ważne sprawy społeczne - wszystko to nie miało nic wspólnego z banalną, powierzchowną dewocją. Żarliwe pragnienie świętości, wciąż coraz większe i większe, i ciągłe wzywanie do niej bliskich sobie osób, pełne było zarazem wewnętrznej pokory tej gorliwej świeckiej apostołki. Po prostu Marysi, bo to właśnie pełne czułości zdrobnienie trwale do niej przylgnęło. A prawdziwie chrześcijańskie nastawienie nawet do tak złowrogich figur, jak osławiona stalinowska funkcjonariuszka aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej Julia Brystygierowa, nazywana „krwawą Luną”, owocowało tym, że o nikim nie mówiła źle. Z kolei pełne troski marzenie o duchowym odrodzeniu narodu polskiego poprzez moralne oddziaływanie społeczne grona świadomie dążących do świętości kobiet - nie tłumiło w niej żywego temperamentu ani ochoty do żartów. Była bardzo pogodna. Poświadczają to w tym filmie nie tylko słowa wspomnień, ale też archiwalne fotografie i filmowe wywiady z nią. I wreszcie, niewątpliwy, a zachowany do późnej starości jej kobiecy urok to coś zgoła innego niż cechy tzw. charyzmatycznej osobowości. Wrażliwa kamera reżysera filmu w samą porę wiernie to utrwaliła. Można by rzec: kobiecą wersję papieskiego hasła „Totus Tuus”. Wraz ze wzruszającymi świadectwami duchowej przyjaźni z największymi u nas w minionym i obecnym wieku czcicielami Maryi.

„Spełniona w Maryi.”

Film o Marii Okońskiej (1920-2013)
Film o niezwykłej Kobiecie konsekrowanej, założycielce Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, obdarowanej szczególną miłością do Matki Najświętszej, uczestniczce Powstania Warszawskiego, Jej piękne życie spełniło się w służbie Kościołowi i Polsce. Przez Maryję wszystko ofiarowała Bogu!
Zapraszamy na pierwszą prezentację filmu „Spełniona w Maryi” w reżyserii Pawła Woldana na Jasną Górę do Kaplicy Różańcowej
30 listopada 2014r. (niedziela, godz. 16.30.
Instytut Prymasa Wyszyńskiego

2014-11-25 14:59

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czas działania

Niedziela toruńska 21/2021, str. VI

[ TEMATY ]

film

Archiwum Stowarzyszenia Odnowy Chrześcijańskiej „Pamięć i Tożsamość”

Premiera filmu Soldau w Senacie RP

Premiera filmu Soldau w Senacie RP

Działdowo, miasto na skraju diecezji, nie zapomina o trudnej historii czasów okupacji. Jak nie zatrzeć w pamięci dawnych wydarzeń i pielęgnować historię naszych przodków? Z Andrzejem Ruteckim rozmawia Ewa Melerska.

Ewa Melerska: Jest Pan wiceprezesem działdowskiego Stowarzyszenia Odnowy Chrześcijańskiej „Pamięć i Tożsamość”. Jakie są cele Państwa stowarzyszenia?

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Prezydent: W expose szefa MSZ znalazło się wiele kłamstw, manipulacji i żenujących stwierdzeń

2024-04-25 11:13

[ TEMATY ]

Andrzej Duda

PAP/Radek Pietruszka

W wypowiedzi szefa MSZ znalazło się wiele kłamstw i manipulacji - ocenił w czwartek w Sejmie prezydent Andrzej Duda, komentując informację szefa MSZ Radosława Sikorskiego dotyczącą kierunków polityki zagranicznej. Podkreślił, że niektóre wypowiedzi szefa MSZ wzbudziły jego niesmak.

Prezydent powiedział, że "nieco ze zdumieniem i dużym rozczarowaniem" przyjął zwłaszcza początek wystąpienia szefa MSZ. Według niego po pierwszych słowach Sikorskiego o wspólnym budowaniu polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, "nastąpił atak na politykę, która była prowadzona przez ostatni rząd w ciągu poprzednich ośmiu lat".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję