Reklama

Szlakiem Maryjnych Sanktuariów Warmii i Mazur

26 września, godz. 5.00 rano. Na dworze ciemno, niebo piękne, rozgwieżdżone. Mimo tego wielu uczniów ze Szkoły Podstawowej w Łaguszewie już nie śpi. O tej godzinie autokar wyrusza na pielgrzymkę do Gietrzwałdu i Świętej Lipki. Dzieciom towarzyszą oprócz nauczycieli-opiekunów także mamy, babcie oraz jeden dziadek. O godz. 7.00 wschodzi słońce, zwiastun pogodnego dnia. Kilkanaście minut później dojeżdżamy do okolic Piekiełka i widzimy, jak zmienia się krajobraz. Monotonna równina ustępuje miejsca łagodnym pagórkom. Gdzieniegdzie błyszczy tafla jeziora. Zatrzymujemy się na parkingu w Grunwaldzie. Chociaż cudownie świeci słońce, jest chłodno. Zwiedzamy pola słynnej bitwy. Naszym przewodnikiem jest Marcin Kosowski - nauczyciel języka polskiego i historii w Szkole Podstawowej w Łaguszewie. Ponieważ w pielgrzymce uczestniczą uczniowie klasy III i IV, którzy nie znają jeszcze dziejów ojczystych, oraz dorośli, którzy już, być może, wiele pozapominali, wszyscy z uwagą słuchają szczegółów przebiegu tej wielkiej batalii. Zbiorowe zdjęcie pod pomnikiem i wracamy do autokaru. Pamiątek ku zmartwieniu najmłodszych nie udało się zakupić, ponieważ sklepiki z suwenirami otwierają dopiero za godzinę.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Około godz. 10.00 jesteśmy już w Gietrzwałdzie. Przed nami miejsce święte, gdzie 126 lat temu dwóm dziewczynkom ukazała się Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta. Zaczynamy nietypowo, od zakupów w słynnym sklepiku z dewocjonaliami. Zgłaszam pielgrzymkę do udziału we Mszy św. o godz. 11.30. Do Najświętszej Ofiary zostało trochę czasu, więc proszę jednego z ojców o oprowadzenie nas po sanktuarium i zapoznanie z historią objawień maryjnych, jedynych w Polsce oficjalnie uznanych przez Stolicę Apostolską za prawdziwe. Z przejęciem całujemy krzyż, wykonany z pnia drzewa, w koronie którego ukazała się Niepokalana. Okazuje się, że mamy wyjątkowe szczęście. Eucharystia będzie koncelebrowana aż przez 35 księży z diecezji włocławskiej, wracających właśnie z pielgrzymki do Ostrej Bramy.
Bezpośrednim przygotowaniem do udziału we Mszy św. staje się nie tylko modlitwa w ciszy serca, ale także przyjęcie sakramentu pokuty i pojednania. Korzysta z niego wiele osób, zarówno dzieci, jak i dorosłych. Uczniowie nie mieli wcześniej okazji uczestniczyć w Eucharystii sprawowanej przez tylu kapłanów. Myślę, że wielu dorosłych również. Niestety, chyba szatan maczał w tym palce, gdyż nie ma zdjęć ze Mszy św., pomimo że były robione. W kazaniu Ksiądz Proboszcz zwrócił się do dzieci, nawiązując do niedawnej wizyty Papieża w Łowiczu, i na koniec prosił, aby zapamiętały, że mają być podobne do świecy, która daje światło, rozjaśnia mroki i ogrzewa. „My też mamy być światłem - wskazywać innym drogę i swoim przykładem zagrzewać, czyli pociągać innych do Pana Boga, do wypełniania Jego woli” - mówił.
Po Eucharystii idziemy do cudownego źródełka, pobłogosławionego przez Maryję w czasie objawień. Robimy zdjęcia i wyjeżdżamy do Świętej Lipki.
Godzina 15.00 z minutami, jesteśmy na miejscu, by na początek uczestniczyć w prezentacji organów w bazylice. Jako że z nami są także turyści niemieccy, toteż zapowiedź koncertu jest dwujęzyczna. Smutkiem napełnia widok i zachowanie tych Europejczyków, dla których świątynia jest już tylko salą koncertową, zabytkiem sztuki, a nie mieszkaniem Boga Żywego. Czy i nasze dzieci będą się kiedyś tak zachowywały? Maryjo, spraw, aby nigdy tak się nie stało.
Ku mojemu zdziwieniu dzieci uważnie słuchają muzyki i patrzą na organy. Nie bez przyczyny, albowiem pod sklepieniem świątyni poruszają się figurki w takt muzyki organowej. Są to postacie Maryi, anioła Gabriela, króla Dawida i inne z instrumentami muzycznymi. Ojciec Jezuita, nasz przewodnik po sanktuarium, okazuje się nie tylko wspaniałym gawędziarzem, świetnym znawcą świętolipskiego malarstwa i rzeźby, ale także człowiekiem o wielkim poczuciu humoru. Opowiada tak sugestywnie, że dzieci pootwierały buzie, a na pytanie co pije krowa (a nie daje), odpowiadają chórem: „Mleko!” Wyjaśnia też, co robi baca, jak nie ma czasu: Siedzi i myśli - A co robi, jak ma czas? - Ino siedzi. A dlaczego proboszczowie mają duże brzuchy? Bo spodziewają się wikariuszy.
Przed opuszczeniem Świętej Lipki w bardzo pobożnym nastroju odmówiliśmy trzecią, bolesną część Różańca, prowadzoną przez dorosłych w dwu językach: po łacinie i po polsku. Również dzieci miały okazję publicznie wyznać wiarę, prowadząc modlitwę w autokarze podczas jazdy. Modlitwa towarzyszyła nam zresztą cały dzień, już od wczesnych godzin rannych gdy odśpiewaliśmy Kiedy ranne wstają zorze..., godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny i odmówiliśmy poranny pacierz. W drodze zmówiliśmy trzy części Różańca, których kolejne tajemnice były prowadzone przez uczniów. O godz. 15.00 - Koronkę do Bożego Miłosierdzia ofiarowaliśmy za zmarłych i konających. Intencje modlitwy różańcowej były różne: za rodziny, nauczycieli, kolegów, którzy nie pojechali na pielgrzymkę, o trzeźwość narodu, za ojczyznę, za rządzących, za biskupów, kapłanów, o zdrowie dla papieża, o pokój we własnym sercu, w rodzinach, w Polsce i na całym świecie. Dzieci słowami pieśni Dzięki, o Panie... nie tylko dziękowały Bogu za wiarę, miłość, za przebaczenie grzechów, za Eucharystię, ale też już z własnej inicjatywy za pielgrzymkę, rodziców, rodzeństwo, dziadków, pana kierowcę, opiekunów, również za drzewa, kwiaty, trawę, nawet... za autokar. Oprócz wspólnych modlitw, był także konkurs pieśni religijnych. Uczniowie chętnie śpiewali solo przez mikrofon, a nagrodą były oklaski wszystkich pątników.
Nad zdrowiem fizycznym podróżnych czuwała absolwentka Akademii Medycznej z Warszawy, ale, na szczęście, nie było potrzeby korzystać z jej usług.
Wróciliśmy do domów późno, utrudzeni pielgrzymką, ale szczęśliwi. Myślę, że po dniu przeżytym w tak modlitewnym nastroju, wszyscy ugruntowali swoją świadomość Bożej obecności, zapamiętali prośbę Maryi o codzienną modlitwę różańcową i przybliżyli się do nieba.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: uroczystości pogrzebowe poety Leszka Długosza

2024-03-27 19:12

[ TEMATY ]

pogrzeb

PAP/Łukasz Gągulski

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie uroczystości pogrzebowych śp. Leszka Długosza w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim.

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja, a także często poezja śpiewana - stwierdził abp Marek Jędraszewski na początku Mszy św. pogrzebowej w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. - Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać - dodawał metropolita krakowski cytując fragmenty poezji, wśród których był wiersz „Końcowa kropka”. - Odejście pana Leszka Długosza jest jakąś kropką, ale tylko kropką w jego wędrówce ziemskiej - mówił abp Marek Jędraszewski. - Głęboko wierzymy, że dopiero teraz zaczyna się pełne i prawdziwe życie; że z Chrystusem zmartwychwstałym będziemy mieć udział w uczcie cudownego życia bez końca. Tym życiem będziemy mogli się upajać i za nie Bogu dziękować i wielbić - dodawał metropolita krakowski.

CZYTAJ DALEJ

Caritas. Jałmużna „Last Minute”

2024-03-28 11:03

CAL

Caritas Archidiecezji Lubelskiej podjęła się trudu zebrania funduszy na rzecz osób najbardziej potrzebujących w okresie Wielkanocy. Kolejna akacja to Jałmużna „Last Minute”. To nie tylko zwykła zbiórka pieniędzy, ale gest solidarności i wspólnoty wobec tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję