Jaki był Wrocław 30 lat temu? Na pewno zadłużony, z duża liczbą zaniedbań infrastrukturalnych. PRL pozostawił po sobie wadliwy system administracji miejskiej, dlatego przed nową radą Miejską stało ogromne zadanie budowania stolicy Dolnego Śląska na nowo.

Żeby tradycji stało się zadość to uroczyste ślubowanie odebrali najmłodszy i najstarszy radny – niespełna 25-cio letni Paweł Skrzywanek oraz 66 – letni Wacław Wdowiak. Rada wybrała swojego Przewodniczącego prof. Stanisława Miękisza, który był kierownikiem Katedry Biofizyki na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Wybór ten był ukłonem w stronę środowiska akademickiego miasta. Prezydentem został 33-letni Bogdan Zdrojewski. Był to początek wielkich zmian w mieście.

Wybrana w wyborach samorządowych 27 maja 1990 r. Rada Miejska Wrocławia I kadencji (1990–1994) liczyła 70 radnych, obradowała na 80 sesjach, na których podjęła 538 uchwał i zajęła 3 stanowiska.

Radni działali w 17 komisjach stałych, które odbyły łącznie 1505 posiedzeń. Co ciekawe, liczba komisji była niemalże dwukrotnie wyższa niż w innych dużych miastach. Posiedzenia Rady odbywały się zazwyczaj co 2–3 tygodnie, najczęściej w soboty. Sesje trwały na ogół około 10 godzin, często do późnych godzin nocnych, choć było i takie posiedzenie, które w trzech odsłonach trwało ponad 30 godzin. Typowa frekwencja wynosiła

77 proc. i nigdy nie brakowało quorum. Szczególnie pracowite były sesje, podczas których na początku roku zatwierdzany był budżet miasta.

Rada Miejska Wrocławia I kadencji była kuźnią kadr dla administracji państwowej i samorządowej. Znaczna część radnych z powodzeniem kontynuowała działalność publiczną na szczeblu państwowym, regionalnym i europejskim.