Reklama

Ślady

Abp Dziwisz przyjął honorowy patronat nad Fundacją Szlaki Papieskie

„Przyjmuję honorowy patronat nad Fundacją Szlaki Papieskie i życzę Bożego błogosławieństwa w jej działalności” - napisał metropolita krakowski abp Stanisław Dziwisz w liście z 12 października 2005 r., skierowanym do prezesa zarządu Fundacji.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mieliśmy zaszczyt osobiście podziękować Księdzu Arcybiskupowi za ten wyróżniający, ale też nadzwyczaj zobowiązujący dar.
W niemal pełnym składzie stawiliśmy się 3 listopada o godz. 11.00 w historycznych progach krakowskiej Kurii. Przyjechali także przedstawiciele Fundacji z Beskidu Niskiego, Sądeckiego i Żywieckiego. Ksiądz Arcybiskup przyjął nas w saloniku z „papieskim oknem” - wiele wspomnień, wiele wzruszeń... „Jesteście ludźmi szczęśliwymi - powiedział na powitanie - czyniąc dla Ojca Świętego to, co przynosi radość Wam samym i co przekazujecie też innym”. Metropolita Krakowski powiedział, że pobyt w górach zawsze był ulubioną formą wypoczynku Ojca Świętego, który wśród piękna otaczającego krajobrazu, w bliskim kontakcie z Bogiem, modlił się, nabierał siły i czerpał energię do dalszej pracy. Piękno przyrody, gór traktował jako dzieło Stwórcy - Boży dar dla ludzi na czas ich ziemskiej wędrówki. Abp Dziwisz ze wzruszeniem wspomniał swoje wielokrotne wędrówki z abp. Karolem Wojtyłą szlakami polskich gór, m.in. w Górach Raczańskich czy ostatnią wycieczkę zakończoną w ulewnym deszczu na przełęczy Krowiarki w Paśmie Jałowieckim („... ależ było błoto!”). „Jest szlak, którym często Ksiądz Kardynał spacerował i gdzie modlił się - między Piątkową a obecnym Krzyżem Milenijnym na Rabskiej Górze. Jest to łagodny szlak z pięknymi widokami na Gorce, Beskid Żywiecki, Beskid Wyspowy i Tatry. Sprzyja modlitwie. Ręczę za jego wiarygodność!” - z życzliwym uśmiechem mówił Ksiądz Arcybiskup, podpowiadając tym samym, że należy ten szlak dobrze oznaczyć (szlak ten jest na razie oznaczony na mapce zamieszczonej w Tygodniku Katolickim Niedziela, nr 25, a opiekę nad nim w terenie deklarują szkoły im. Jana Pawła II w Rabie Wyżnej i Rabie Niżnej - przyp. U.W.).
Abp Dziwisz otrzymał od Fundacji komplet publikacji zamieszczonych w Niedzieli w okresie od maja do października 2005 r., opisujących po raz pierwszy Szlaki Papieskie w polskich górach, i płyty DVD z zarejestrowanymi tegorocznymi uroczystościami na Papieskich Szlakach w Mnikowie i na Turbaczu oraz albumy ilustrujące piękno tych regionów.
Radośni, bo umocnieni duchowo tym spotkaniem, złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze przed pomnikiem Jana Pawła II na dziedzińcu Kurii oraz przy grobowcu Rodziny Wojtyłów na cmentarzu Rakowickim - była to zarazem chwila zadumy i refleksji.
Bóg zapłać, Czcigodny Księże Arcybiskupie, za mocne ramię, które nam podałeś.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

10 lat kanonizacji św. Jana Pawła II

2024-04-19 09:49

[ TEMATY ]

św. Jan Paweł II

Mat.prasowy/vaticannews.va

„Pontyfikat św. Jana Pawła II trzeba koniecznie dokumentować dla przyszłych pokoleń, naszym zadaniem jest ocalenie i przekazanie tego wielkiego dziedzictwa” – mówi ks. Dariusz Giers. Jest on administratorem Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II a zarazem świadkiem pontyfikatu. Kapłan wyznaje, że praktycznie codziennie modli się przy grobie świętego papieża i zawsze jest poruszony tłumami ludzi z całego świata, którzy w tym wyjątkowym miejscu szukają wstawiennictwa Jana Pawła II.

Wyjątkowym fenomenem są czwartkowe Msze polskie odprawiane nieprzerwanie przy grobie Jana Pawła II od momentu jego śmierci. „To jest czas modlitwy, ale także przekazywania dziedzictwa wiary i nieprzemijających wartości” – mówi ks. Giers. Podkreśla, że upływający czas sprawia, iż wielkie zadanie stoi przed świadkami pontyfikatu, którzy muszą dzielić się swym doświadczeniem.

CZYTAJ DALEJ

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Maryja, ekspert od szczęścia. Diecezjalny dzień skupienia dla kobiet, cz. 1

2024-04-20 13:09

Marzena Cyfert

Adriana Kwiatkowska i s. Maria Czepiel poprowadziły spotkanie ze słowem Bożym

Adriana Kwiatkowska i s. Maria Czepiel poprowadziły spotkanie ze słowem Bożym

W kościele Najświętszej Maryi Panny na Piasku trwa diecezjalny dzień skupienia dla kobiet. Wpisuje się on w przygotowania do Synodu Archidiecezji Wrocławskiej. Na spotkanie przybyły kobiety z całej archidiecezji.

Otwarcia spotkania dokonali bp Jacek Kiciński, bp Maciej Małyga i ks. Krystian Charchut, proboszcz parafii Najświętszej Maryi Panny na Piasku. S. Maria Czepiel, elżbietanka i Adriana Kwiatkowska podzieliły się z zebranymi słowem Bożym, które przez kilka dni medytowały. Był to fragment Ewangelii mówiący o nawiedzeniu św. Elżbiety przez Maryję (Łk 1, 39-56).

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję