Reklama

Jak rozmawiać w rodzinie... o sekretach i tajemnicach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Czy mogę porozmawiać z babcią, jeśli mama nie chce mi odpowiedzieć na różne pytania dotyczące rodziny?
Czy wbrew niezadowoleniu rodziców powinienem odnowić relację z moim chrzestnym, z którym rodzice zerwali kontakt?
Rodzice są po rozwodzie, nie utrzymywałem kontaktów z ojcem, mama skutecznie mnie do nich zniechęciła. Teraz moja żona namawia mnie do odezwania się i przedstawienia dziadkowi wnuków. Czy to ma sens? Tym bardziej że mogą „stracić” babcię - na pewno moja mama się obrazi.
(Pytania uczestników warsztatów nt. „Jak budować dobre relacje rodzinne”)

Sekrety w rodzinie biorą się głównie z sytuacji, w której z powodu obaw, lęków przed konsekwencjami lub zawiści czy próby ukrycia zła przestajemy o czymś rozmawiać. Strach, że coś złego się wydarzy w spotkaniu z prawdą, każe nam często o niej milczeć. Zapominamy wtedy o ewangelicznej prawdzie. Jan Paweł II w Olsztynie w 1991 r. zauważył: „Słowo ludzkie jest i powinno być narzędziem prawdy. «Prawda was wyzwoli» - powiedział Chrystus (J 8, 32)”. Po ponad 10-letniej pracy w poradnictwie rodzinnym (a mojej mamy blisko 30-letnim doświadczeniu jako pedagoga rodzinnego i terapeuty) mogę zdecydowanie podkreślić, że przełamywanie sekretów rodzinnych jest uwalniające i oczyszczające, natomiast tworzenie sekretów, ich pielęgnowanie i wrogość wobec ich odkrywania wpływa destrukcyjnie na relacje rodzinne.
Każdy z nas ma prawo do poznania swojej prawdziwej historii życia. Dziecko, młody człowiek, a potem dorosły ma prawo otrzymywać od najbliższych odpowiedzi na pytania dotyczące jego losów, relacji, decyzji, które miały lub mają wpływ na jego życie. Mamy prawo szukać źródeł informacji. Wnuczka może porozmawiać z babcią, jeśli mama odmawia dobrej i szczerej rozmowy na jakiś temat.
Ważne jest to, jakie intencje nami kierują. Jeśli chcemy rozmawiać, nawiązać relację, aby lepiej poznać siebie, zrozumieć bardziej innych, a nie kieruje nami chęć zemszczenia się, odwetu słownego czy jakiegokolwiek innego, jeśli nie szukamy powodu do znienawidzenia kogoś lub udowodnienia, kto jest wszystkiemu winien, jeśli odbudowanie relacji z kimś ważnym w naszym życiu, nawet ku niezadowoleniu innych najbliższych, przynosi dobre owoce, wzbogaca nas, nasze życie rodzinne - to nie powinniśmy ulegać wpływom, które chcą zniszczyć naszą gotowość do burzenia murów i życia w otwartości i prawdzie.
Bardzo często mylimy w rodzinie, co jest dobre, z tym, co jest złe.
„Dobrze jest jak jest. Lepiej tego nie ruszać. Obraził się i już. Nie pytaj się. Po co ci to wiedzieć. Zabijesz matkę takimi pytaniami”. „Źle się skończy to twoje dopytywanie się o wszystko. Nic dobrego nie wyniknie z tego, jak się prawdy dowiesz. Prawda zabija”. Wobec takich wypowiedzi trudno znaleźć w sobie odwagę, aby dalej odkrywać sekrety i tajemnice w rodzinie. To zniechęca, zamyka w sobie i buduje mury. W rodzinie, w której jest wiele tematów tabu, których nie można w życzliwej atmosferze dotknąć, podjąć i przedyskutować, nie ma zdrowych relacji i dobrej komunikacji. Trzeba więc i warto rozmawiać, szukać życzliwych i otwartych członków rodziny i przełamywać opory.
Bywa też odwrotnie - starsze pokolenie jest gotowe na wyjawienie prawdy swoim dzieciom, wnukom, a one nie są gotowe na taką rozmowę. Lata tajemnic zrobiły już swoje. Sytuacje objęte sekretem stały się częścią życia kolejnego pokolenia, błędy są powielane - ale odwagi, nigdy nie jest za późno, aby spróbować odkryć prawdę, nawiązać dialog. „Mamo, tato, to jest dla mnie bardzo ważne. Muszę to wiedzieć. Od zawsze nosiłam w sobie to pytanie”.
Piękną inspiracją do spotkania się z tematem sekretów i tajemnic rodzinnych są książki chrześcijańskiej powieściopisarki Francine Rivers. Przeżycia bohaterów, ich problemy i sposoby ich rozwiązań mogą być dla nas cenną wskazówką. „Ogród Leoty” i „Dziecko pokuty” to dwa tytuły godne polecenia w tym temacie. O książkach tych dowiedziałam się od osób, z którymi pracowałam terapeutycznie - dla nich były pomocą w pracy nad sobą. To dobra literatura, mądra i dotykająca również spraw Bożych.
Jeśli w swojej rodzinie czujemy się osamotnieni w walce o prawdę, szukajmy wsparcia u innych, chociażby śledząc losy fikcyjnych, ale bardzo trafnie psychologicznie nakreślonych postaci.
A życie w prawdzie w naszych rodzinach niech nie będzie fikcją, ale rzeczywistością.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2010-12-31 00:00

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Msza Krzyżma. W Chrystusie wzrastamy i przynosimy owoce

2024-03-28 13:30

Archikatedra lubelska

Kapłani są namaszczeni i posłani, aby głosić Chrystusa i dawać świadectwo Ewangelii słowem i życiem - powiedział abp Stanisław Budzik.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: uroczystości pogrzebowe poety Leszka Długosza

2024-03-27 19:12

[ TEMATY ]

pogrzeb

PAP/Łukasz Gągulski

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie uroczystości pogrzebowych śp. Leszka Długosza w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim.

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja, a także często poezja śpiewana - stwierdził abp Marek Jędraszewski na początku Mszy św. pogrzebowej w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. - Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać - dodawał metropolita krakowski cytując fragmenty poezji, wśród których był wiersz „Końcowa kropka”. - Odejście pana Leszka Długosza jest jakąś kropką, ale tylko kropką w jego wędrówce ziemskiej - mówił abp Marek Jędraszewski. - Głęboko wierzymy, że dopiero teraz zaczyna się pełne i prawdziwe życie; że z Chrystusem zmartwychwstałym będziemy mieć udział w uczcie cudownego życia bez końca. Tym życiem będziemy mogli się upajać i za nie Bogu dziękować i wielbić - dodawał metropolita krakowski.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

- Po podjęciu ostatecznych decyzji, zostanie o nich poinformowana opinia publiczna. Także w sprawie, która w ostatnich dniach spowodowała, że diecezja sosnowiecka znalazła się na czołówkach gazet, jestem zdeterminowany, by wszystko wyjaśnić i adekwatnie zareagować. Proszę przyjąć moje zapewnienie, że nic w tej, jak i w żadnej innej gorszącej sprawie, nie jest i nie będzie zbagatelizowane - powiedział.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję