W tradycji Kościoła w Polsce Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna się procesją rezurekcyjną. Celebrans i cała asysta udaje się najpierw do grobu Pańskiego. Tam kapłan wznosi radosny okrzyk: "Chrystus zmartwychwstał!", na co wierni odpowiadają: "Prawdziwie zmartwychwstał!". Po tych słowach procesja na czele z krzyżem ozdobionym czerwoną stułą oraz z figurą Zmartwychwstałego Chrystusa wyrusza i przeważnie trzykrotnie okrąża kościół.

Pierwotnie procesja ta obchodziła cmentarz, który zwykle znajdował się w pobliżu kościoła, by oznajmić leżącym w grobach, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć.

Po dojściu do głównego ołtarza i błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem rozpoczyna się Msza św. Po czytaniach śpiewa się Sekwencję, w której Maria opowiada o pustym grobie i spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym.

Następnie Ewangelia ukazuje apostołów, którzy słysząc, że ich Mistrz zmartwychwstał, podążyli sprawdzić, czy grób rzeczywiście jest pusty. W teologii podkreśla się, że jedynym "świadkiem" samej chwili zmartwychwstania był ten grób. Nikt z ludzi nie był przecież świadkiem tego faktu.

Wielkanocną Eucharystię kończy rozesłanie śpiewane zwykle na uroczystą, gregoriańską melodię: "Idźcie w pokoju Chrystusa. Alleluja, alleluja", na co wierni odpowiadają podobnym śpiewem: "Bogu niech będą dzięki! Alleluja, alleluja".