Żegnający się z diecezją sandomierską abp Andrzej Dzięga w uroczystość Zwiastowania Pańskiego i Dzień Świętości Życia oraz w roku duszpasterskim przeżywanym w Polsce pod hasłem „Otoczmy troską życie” obdarzył diecezję kolejną inicjatywą mającą na celu ratowanie ludzkiego życia. Otworzył i poświęcił „Okno Życia” w budynku Caritas Diecezji Sandomierskiej przy ul. Opatowskiej 10, przylegającym do kościoła Świętego Ducha. Jest to drugie, po uruchomionym w Tarnobrzegu przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy, „Okno Życia” w diecezji sandomierskiej.

Koordynatorzy dzieła

Samotne matki lub rodzice, którzy z sobie tylko wiadomych przyczyn nie będą chcieli lub nie będą mogli przyjąć nowo narodzonego dziecka jako daru pełnej miłości, będą mogli anonimowo pozostawić je w tym bezpiecznym, ogrzewanym i klimatyzowanym miejscu. „Okno Życia” będą obsługiwać Siostry Miłosierdzia. W myśl porozumienia zawartego w Kurii Diecezji Sandomierskiej w dniu 4 marca br. odpowiednie pomieszczenie na ten cel przygotowała Caritas Diecezji Sandomierskiej, która zajmować się będzie koordynacją całego dzieła. Oddział Ginekologiczno-Położniczy Powiatowego Szpitala w Sandomierzu przyjmować będzie dzieci w celu zdiagnozowania ich zdrowia, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie wskaże rodzinę i zabezpieczy miejsce dla poszczególnych dzieci do czasu zakończenia procedury adopcyjnej, a postępowanie adopcyjne poprowadzi Publiczny Ośrodek Opiekuńczo-Adopcyjny.

Tchnienie Boga

Uroczyste otwarcie i poświęcenie „Okna Życia” przez abp. Andrzeja Dzięgę poprzedziły nieszpory, odprawione pod przewodnictwem ustępującego Pasterza diecezji w kościele Świętego Ducha. Odnosząc się do daru życia, Ksiądz Arcybiskup podkreślił, że każde tchnienie życia jest tylko z Boga, bo bez Niego nic nie jest w stanie żyć. I nieważnym staje się fakt, czy to życie - po ludzku biorąc - jest zrodzone z miłości czy bez niej, bo gdy spojrzymy na nie jako na tchnienie Boga, to przecież wiemy, jak Bóg nas kocha, i jeśli nie staje miłości jednemu sercu, to sto innych powinno otoczyć je, aby dać mu miłość. Zauważył, że nazwa „Okno Życia” koresponduje z oknem biblioteki na Watykanie oraz przy ul. Franciszkańskiej w Krakowie, w których tyle razy stawał piewca życia papież Jan Paweł II. Z tych okien patrzył na świat, mówiąc o jego pięknie i o pięknie bycia dobrym człowiekiem. Porównał też abp Andrzej Dzięga „Okno Życia” do fragmentu nieba, okna z domu Ojca, przez które spogląda Jan Paweł II i przysyła pozdrowienie od Ojca. - „Oknem Życia” jest też oko każdego dziecka - mówił. - Ile razy spojrzysz na dziecko, wyobraź sobie, że na Ojca patrzysz. Ile razy zobaczysz radosne dziecko, uśmiechnij się i ty. Ile razy patrzysz na dziecko smutne, pomyśl, jak rozradować jego serce, aby niebo uśmiechnęło się. Zachęcał też wszystkich do podjęcia dzieła duchowej adopcji dziecka poczętego, którego życie jest zagrożone i dziewięciomiesięcznej nowenny w intencji obrony życia.

Księga wiary

Ksiądz Arcybiskup zwrócił uwagę, że potrzeba nam na polskiej ziemi, w domach, parafiach nowego tchnienia życia i nowej nadziei życia. - Jak nie żyć wiarą w tym mieście, gdzie każdy kamień mówi historią wiary i miłosierdzia, historią Boga i Ojczyzny, wspólnego bytowania narodu, wielości kultur i tylu codziennych, ewangelicznych czynów miłości. Tu, w Sandomierzu, nauczyłem się, jak wiele może dać historia odczytana w duchu wiary i kontynuowana dzisiaj przez nasze pokolenie. Tych lat z mojego serca nikt nie będzie w stanie usunąć. Twórzcie z wiarą historię ziemi sandomierskiej i całej Polski. Niech przez to „Okno Życia” Sandomierz staje się jeszcze bardziej piękny, Boży, jako kolejna karta wielkiej księgi wiary na polskiej ziemi. Niech Wam samym i wszystkim Waszym dziełom błogosławi obficie Bóg Wszechmogący: Ojciec, Syn i Duch Święty. Zostańcie z Bogiem i niech zawsze w Waszym życiu będzie Jezus Chrystus. Na zakończenie udzielił wszystkim błogosławieństwa i uroczyście wręczył tekst porozumienia osobom odpowiedzialnym za funkcjonowanie „Okna Życia” w Sandomierzu.

Ks. Bogusław Pitucha
dyrektor Caritas Diecezji Sandomierskiej
Początek zorganizowanej działalności dobroczynnej w Sandomierzu sięga XIII wieku, czasów przybycia do tego miasta Zakonu Duchaków. Ojcowie prowadzili szpital, przytułek dla ubogich oraz porzuconych lub osieroconych dzieci, w tym również niemowląt. Z zapisów kronikarskich wynika, że bracia raz w tygodniu szukali sierot i niechcianych dzieci po ulicach Sandomierza i okolicznych wioskach. Następnie przynosili je do szpitala i zapewniali im wyżywienie, wychowanie, opiekę. Dodatkowo troszczono się o dzieci pozostawione w szpitalu lub przyniesione do działającego przy szpitalu, jak byśmy to dzisiaj nazwali, „Okna Życia”. W tamtym czasie to specjalnie wyznaczone miejsce dla składania podrzutków było pewnego rodzaju nowością i stanowiło charakterystyczny element działalności Duchaków. Nie wolno było zakonnikom dowiadywać się, jak brzmi nazwisko osoby przynoszącej dziecko ani obserwować jej działań. Ponadto istniało zarządzenie w regule ich działalności, że każde dziecko powinno leżeć w osobnej kołysce. W działalności dobroczynnej zakonnicy zajmowali się także nauczaniem przygarniętych do siebie dzieci, przyuczali do zawodu lub rzemiosła, udzielali pomocy osobom będącym w trudnej sytuacji życiowej. Prowadząca działalność charytatywną Caritas Diecezji Sandomierskiej jest kontynuatorem tej wielowiekowej tradycji dobroczynności w Sandomierzu.