Uroczyste odsłonięcie pomnika przy obecności dużej rzeszy Wrocławian, rozpoczęło się 8 maja o godz. 21:00, co było spowodowane chęcią pokazania iluminacji świetlnej przygotowanej na pomniku, który ukazywał postacie żołnierzy niezłomnych w skali 1:1 odlane ze szkła artystycznego. Wyjątkowość tego pomnika nie dotyczy tylko aspektu historycznego, ale całej otoczki przy jego powstawaniu. Trwało to kilkanaście lat i sam pomnik powstał pomimo wielu przeszkód “po drodze”.

Na otwarciu pomnika zabrakło prezydenta Wrocławia Jacka Sutryka, którego reprezentował Bartłomiej Świerczewski, dyrektor departamentu spraw społecznych w urzędzie miejskim. Usprawiedliwiając nieobecność włodarza miasta podano przedłużające się spotkanie z mieszkańcami wrocławskiego Ołtaszyna. - Wojna nie zakończyła się 8 maja 1945 roku. Po niej nastąpiły lata zakłamania. Ten pomnik zostanie z nami na zawsze. Mam nadzieję, że będzie on nie tylko miejscem pamięci i zadumy żołnierzach niezłomnych ale też miejscem edukacji tego i kolejnych pokoleń - zaznaczył B. Świerczewski

Z kolei Stanisław Ułaszewski, prezes dolnośląskiego okręgu Światowego Związku Armii Krajowej, wskazał, że obecność na dzisiejszej uroczystości jest wyrazem szacunku i wdzięczności wobec tych, to polegli w czasie II wojny światowej i już po wojnie. - To szacunek wobec tych, co zgodnie z wartościami Bóg, Honor, Ojczyzna, ocalili honor Polaka walcząc o wyzwolenie Polski spod okupacji niemieckiej sowieckiej zaznaczył S. Ułaszewski, dodając: - Powojenne antykomunistyczne podziemie niepodległościowe to przykład Polaków, bohaterów, którzy byli nazywani bandytami z lasy, a obecnie nazywani są żołnierzami niezłomnymi. To przykład pokolenia które było więzione, torturowane mordowane, dziesiątkowane wysyłane na nieludzką ziemię, a rodziny prześladowane, łącznie z blokowaniem kariery zawodowej.

Obecna na uroczystości była m.in. mjr Wanda Kiałka sanitariuszka i łączniczka z 5. wileńskiej brygady AK, a po wkroczeniu sowietów była żołnierzem niezłomnym, aresztowana przez NKWD, więziona w Moskwie więzionach na Łubiance, była świadkiem w słynnym procesie szesnastu, a potem z wyrokiem sądu sowieckiego skazana na 20 lat łagrów zesłana do Workuty, gdzie pracowała w kopalni węgla i w kamieniołomach. Do Polski wróciła dopiero w 1956 roku

To piękny pomnik względem walorów artystycznych ale także piękny pod względem patriotycznym. Ma on wymiar edukacyjny i wartość dodaną, bo oddziela prawdę historyczną od komunistycznych kłamstw - zakończył Sławomir Ułaszewski.

Krzysztof Szwagrzyk, wiceprezes IPN-u przywołał wydarzenia radości po zakończonej II wojnie światowej. -Szczęśliwi, wolni ludzie w spontaniczny sposób manifestowali swą radość ze zwycięstwa, a ci którzy o to zwycięstwo walczyli nie dostąpili honorów i zaszczytów. W tym samym czasie zbrodniczą brunatną okupację niemiecką, zastąpiła inna czerwona realizowana przez Związek Sowiecki. A ci, którzy przed długie 6 lat walczyli o wolną Polskę, doznali udręki represji prześladowań i śmierci. W tym czasie powstał w Polsce ruch oporu, w którym w 10 powojennych latach walczyło ponad 100 000 ludzi - zaznaczył wiceprezes IPN-u, dodając: - Ci, po których nie miało pozostać śladu, powracają i zajmują należne im miejsce w naszej polskiej zbiorowej pamięci.

Pięknym wyrazem tego powrotu jest odsłaniany najpiękniejszy w Polsce pomnik żołnierzy niezłomnych. To dowód naszej pamięci i szacunku wobec żołnierzy wyklętych, ale to także ponadczasowe świadectwo moralnego ich zwycięstwa - zakończył

Przemysław Lazarowicz, syn Adama Lazarowicza ps. “Klamra”. - Mamy pomnik żołnierzy niezłomnych we Wrocławiu i już go nie oddamy. - To hołd dla ostatnich rycerzy Rzeczypospolitej, którzy mieli marzenie wolnej Polski i ten ideał traktowali jako najświętsze zobowiązanie, poświęcając dla niej swoją wolność. Kiedy świat cieszył się z zakończenia II wojny światowej, oni trwali w walce i nie mogli się poddać. Walczyli o wolną Polskę i nie byli szaleńcami, ale ich pamięć starano się zohydzić. Przechodzili prawdziwe piekło prześladowań. Mam nadzieję, że ten pomnik stanie się miejscem budowania i krzewienia postaw patriotycznych i miłości do ojczyzny - zaznaczył.

Dr Tomasz i Konrad Urbanowiczowie to wykonawcy pomnika. Opowiedzieli oni o historii powstania tego pomnika, a także wskazali na jego interpretację.

Poświęcenia pomnika dokonał ks. ppłk. Maksymilian Jezierski, kapelan wojskowy z parafii pw. św. Elżbiety we Wrocławiu.