Reklama

Spełnione marzenie Liliany

Liliana Kostrzewa ma 25 lat. Pochodzi ze Szczecina. 10 czerwca br. obroniła pracę magisterską i stała się już nie tylko absolwentką Akademii Muzycznej w Poznaniu (specjalność kompozytorska), ale także pełnoprawnym magistrem sztuki. Wróciła do Szczecina i szuka pracy. W międzyczasie grywa koncerty jazzowe i gospelowe z zespołem „Szczecin Gospel Choir”.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Muzyka to wielka miłość Liliany od najwcześniejszego dzieciństwa. Nic dziwnego - mama rytmiczka, a tata, choć inżynier elektryk, z upodobaniem improwizował na fortepianie jak prawdziwy wirtuoz, zwłaszcza utwory muzyki romantycznej. Liliana wcześnie zaczęła się uczyć gry na fortepianie. Uczęszczała najpierw do podstawowej, a później średniej szkoły muzycznej.
Interesuje się takimi gatunkami muzyki, jak: jazz, gospel, muzyka improwizowana oraz różne odmiany muzyki religijnej. Nie tylko gra, ale także komponuje. Zdradza też dzisiaj, że już jako mała dziewczynka zaczęła marzyć o wyjeździe do Afryki. Dokładnie pamięta, jak to się zaczęło. Miała 4 lata i zachwycała się kolorowym telewizorem, który rodzice dopiero co kupili. I w tymże to kolorowym telewizorze po raz pierwszy w życiu zobaczyła czarną twarz. Był to Bobby McFerrin, który śpiewał swój słynny utwór „Don’t worry, be happy”. Ta twarz, ten śpiew, tak ją zauroczyły, że zaczęła marzyć o tym, by kiedyś pojechać do tych czarnych ludzi i razem z nimi zaśpiewać.
Zainteresowanie Afryką, muzyką i kulturą afrykańską pozostało na całe życie. - Oni potrafią być szczęśliwi, cieszyć się z niczego, grać na różnych instrumentach i śpiewać także wtedy, gdy jest trudno i źle - tłumaczy swoją fascynację Liliana.
W trakcie studiów w Poznaniu pojawiła się realna możliwość spełnienia marzenia o wyjeździe do Afryki. W październiku 2007 r. Liliana dowiedziała się, że siostry klawerianki organizują wyjazd misyjny do Afryki w 2008 r.
Związała się z Kołem Misjologicznym działającym przy UAM w Poznaniu. Zaczęła systematycznie przychodzić na spotkania przygotowujące do wyjazdu na misję. Prowadził je ks. dr Szymon Sułkowski, a ich specjalnymi gośćmi byli ludzie związani z Czarnym Lądem (m.in. dr Wanda Błeńska, ponad 40 lat pracująca w Ugandzie). Od razu było wiadomo, że będzie to wyjazd do Afryki Zachodniej, do Cabo Verde, Republiki Zielonego Przylądka, tożsamej geograficznie z Wyspami Zielonego Przylądka.
Liliana wraz z grupą studentów z różnych uczelni przygotowywała się, by pojechać tam i poprowadzić rekolekcje dla młodzieży. Wszyscy uczyli się języka portugalskiego. Umacniali duchowo poprzez systematyczne uczestnictwo w Eucharystii i katechezach. Zdobywali wiadomości o działalności misyjnej Kościoła katolickiego. Poprzez organizację różnych akcji starali się zdobywać fundusze na wyjazd. Malowali butelki na wodę święconą i sprzedawali je w kościołach. W przebraniu św. Mikołaja z Mirry opowiadali o swoim projekcie w kościołach i zbierali datki. Aż w końcu… Nadszedł ten długo oczekiwany dzień - 29 lipca 2008 r. - wyjazd do Cabo Verde na cały miesiąc. Dla Liliany początek wspaniałej przygody, realizacja pięknego marzenia… Wyruszyli 13-osobową grupą. Ks. Szymon, czyli padre Simon, siostra Elżbieta, no i oni - studenci z uczelni poznańskich. Obok Liliany Ewelina z medycyny, Tesia z fizjoterapii, Patrycja z teologii i iberystyki, Malwina i Paweł, przyszli farmaceuci, Rafał - ratownik medyczny i strażak w jednej osobie, Asia z biologii i Asia z politologii, Jędrzej i Kuba, zgłębiający tajniki gospodarki przestrzennej, Lila ze swoim ulubionym instrumentem zwanym kijem deszczowym, który kiedyś kupiła w Karpaczu za jedyne 20 zł. Nazwała go kijem deszczowym, bo wygląda jak laska, w środku napełniony jest ziarnami ryżu lub kawy. Przypomina tradycyjne instrumenty afrykańskie i brazylijskie. Znany jest zresztą pod nazwą pau-de-chuva (braz.) czy rainmaker (ang.), co znaczy dokładnie to samo - kij z deszczem. Lila używa go od dawna i prawie się z nim nie rozstaje.
Poprzez Monachium samolotem na pierwszą wyspę - Sal (czyli sól). W sumie 20 godz. podróży. Ale po przyjeździe nie było dane odpocząć. Powitani zostali muzyką i śpiewem. Dostali bębny oraz gitary i musieli od śpiewu zacząć swój pobyt na wyspie. No to śpiewali, pomimo zmęczenia… Po polsku, oczywiście, (zresztą język portugalski jest podobnie „szeleszczący” jak polski, więc szybko stało się swojsko). Bardzo szybko przebojem stała się piosenka „Taki duży, taki mały”. To powitanie śpiewem trwało prawie 3 godz. Na odpoczynek nie pozostało dużo czasu, bo następnego dnia pobudka już o 6 rano. No i o kąpieli w wannie, a nawet prysznicu, nie było mowy. Bo tutaj można zużyć do mycia tylko… 1 litr wody dziennie, bo wody po prostu brakuje. Beczkowóz przyjeżdża tylko raz na tydzień i trzeba bardzo oszczędzać. Wszyscy to wiedzą i respektują. Nikt nie narzeka.
- Piliśmy tylko wodę butelkowaną, bo Europejczykom innej nie wolno - wspomina Liliana.
- Pierwsze wrażenia? Krajobraz. Niesamowity. Inny, niespotykany. Wyspy powulkaniczne. Ziemia bardzo nieżyzna, wyschnięta, niemal spalona. I zapach, jaki trudno opisać. Słodkawy jak kokos i papaja. Słonawy jak morze. Dziwny, inny, zupełnie inny. Dotąd nieznany. Codziennie zazwyczaj to samo danie - cachupa, czyli ryż z tuńczykiem i fasolką na ciepło. Dosyć szybko wszyscy schudli kilka kilogramów, tym bardziej, że utracie wagi sprzyjało także opalanie.
Każda wyspa trochę inna. Wylądowali na Sal, znanej z kopalni soli. Najdłużej byli na Sao Vincente, gdzie domy murowane, siedziba sióstr Klawerianek i… słynna Cesária Évora.
- Bardzo lubię tę pieśniarkę - mówi Liliana. - Ten wspaniały ochrypnięty głos, smutne nostalgiczne pieśni, wyspiarski blues. Pieśni proste i rytmiczne. Łatwo je zapamiętać, łatwo je grać. Piękne. W Szczecinie byłam na koncercie Lury, która prezentuje podobny styl. Byłam zachwycona. Ale Cesária jest numer jeden. I kiedy okazało się, że jestem blisko domu tej słynnej kabowerdyjskiej wokalistki, to z wrażenia niemal nie zemdlałam… Trzy razy podchodziłam pod ten dom, aż w końcu odważyłam się zadzwonić. Odezwał się jakiś pan, któremu po portugalsku wyjaśniłam, kim jestem. Powiedziałam, że kocham muzykę Cesárii i chciałabym się z nią spotkać. Po kilku minutach drzwi otworzyła wnuczka pieśniarki. Okazało się, że to był akurat dzień jej 67. urodzin. Było to 27 sierpnia 2008 r. Wraz z Lilianą do środka weszły także Ewelina i Patrycja. Cesaria była ubrana po domowemu, miała turban na głowie. Ewelina podarowała pieśniarce swój krzyżyk.
- Opowiedziałyśmy jej o naszej misji - kontynuuje Liliana. - Była bardzo serdeczna i życzliwa. Chciała nas poczęstować herbatą, ale odmówiłyśmy, bo byłyśmy tak przejęte, że nie miałyśmy siły nic przełknąć. Jeszcze dzisiaj jak pomyślę, że spotkałam się osobiście ze słynną Cesárią Évora, to mam dreszcze na plecach i dech mi zapiera.
Byli także na wyspach Sao Antao i Santiago, najbardziej zielonych. Liliana wspomina, że wszędzie spotykali się z wielką życzliwością i serdecznością. - Tu większość ludzi to katolicy, z uwielbieniem wspominają papieża Jana Pawła II, który odwiedził także Republikę Zielonego Przylądka. - Są biedni, ale potrafią się cieszyć ze wszystkiego. Śpiewają, grają i obdarzają uśmiechem. Są serdeczni, choć historia ich narodu jest tragiczna. To potomkowie dawnych niewolników afrykańskich i portugalskich osadników.
Te rekolekcje w wymarzonej Afryce codziennie zaczynały się Eucharystią. Były wspólne zajęcia z miejscową młodzieżą. Wspólne modlitwy, śpiew, taniec, zabawy. Nawiązały się przyjaźnie. Liliana do dzisiaj utrzymuje kontakt z kilkoma osobami. Jest szczęśliwa, że udało się jej spełnić swoje wielkie marzenie. Ale... nadal marzy, by raz jeszcze pojechać do Afryki, bo to kontynent, który cały czas fascynuje.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Diecezja bydgoska: zmiany personalne 2024

2024-06-11 14:20

[ TEMATY ]

zmiany księży

zmiany kapłanów

Karol Porwich/Niedziela

Ordynariusz diecezji bydgoskiej bp Krzysztof Włodarczyk dokonał zmian personalnych wśród duchowieństwa diecezji bydgoskiej.

Z dniem 3 czerwca:

CZYTAJ DALEJ

Licheń: 25. rocznica beatyfikacji 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej

2024-06-16 08:18

[ TEMATY ]

Licheń

Biuro Prasowe Sanktuarium

Ks. Sławomir Homoncik MIC, kustosz sanktuarium maryjnego w Licheniu Starym, przewodniczył uroczystej Mszy św. sprawowanej w związku z obchodami 25. rocznicy beatyfikacji 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej. Wraz z marianinem w trakcie Eucharystii modliły się osoby spokrewnione z męczennikami, kapłani oraz siostry zakonne należące do zgromadzeń, z których pochodziły zamordowani przez nazistów osoby konsekrowane. Licheńskie sanktuarium jest ogólnopolskim miejscem kultu błogosławionych 108 męczenników.

Odwołując się do postawy życia i wiary 108 błogosławionych męczenników, ks. Homoncik zachęcał do modlitwy do Ducha Świętego o to, aby nam dzisiaj, ale także przyszłym pokoleniom, żyło się lepiej, aby człowiek był wolny i mógł pogłębiać swoją wiarę.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: czy królestwo Boże rośnie w Tobie?

2024-06-16 19:08

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Archidiecezja Łódzka

W Ksawerowie k. Łodzi, w parafii pw. MB Częstochowskiej odbyły się dziś uroczystości związane z jubileuszem 25-lecia przedszkola prowadzonego przez Siostry Karmelitanki. W dziękczynieniu, któremu przewodniczył kard. Grzegorz Ryś uczestniczyły dzieci wraz ze swoimi rodzicami, absolwenci przedszkola oraz cała ksawerowska wspólnota parafialna.

- Królestwo Boże rośnie w nas z tego, co my lekceważymy: ze Słowa Bożego, z sakramentów, z drugiego człowieka, którego uważamy za gorszego od siebie, słabego, grzesznego, który nie ma mi nic do powiedzenia, od którego nic nie przyjmę. Możesz nie przyjmować, ale to jest dowód na to, że jesteś królestwem własnym, a nie Bożym!- mówił kard Ryś.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję