Odwiedzanie zabytkowych kościołów starego Rzymu jest fascynujące - to odkrywanie korzeni naszej wiary i historii. Rzymskie świątynie, pełne relikwii męczenników i świętych, są „zwierciadłem” historii Kościoła, a zarazem skarbnicą dzieł sztuki wszystkich epok.
Tradycję odwiedzania kościołów Wiecznego Miasta w każdy dzień Wielkiego Postu - historycy przypisują Grzegorzowi Wielkiemu na przełomie VI i VII wieku. Z czasem powstała lista świątyń, tzw. kościołów stacyjnych, którą otwiera kościół św. Sabiny na Awentynie odwiedzany w Środę Popielcową, a kończy kościół św. Pankracego, 44. na liście. Przez wieki nabożeństwom w kościołach stacyjnych przewodniczył sam papież lub jego reprezentant. Niestety, ten wielkopostny zwyczaj został zapomniany, gdy papieże wyjechali do Awinionu (XIV wiek). Próbowano go przywrócić po Soborze Trydenckim w XVI wieku, ale w praktyce do średniowiecznej tradycji powrócono za sprawą Jana XXIII, który zaczął odprawiać Mszę św. w Środę Popielcową u św. Sabiny na Awentynie.
Tę wielką tradycję Kościoła odkryła również prof. Hanna Suchocka, gdy w 2001 r. została ambasadorem RP przy Stolicy Apostolskiej. Stało się to za sprawą ambasadora USA Jima Nicholsona, który jako pierwszy zaprosił Ambasadora z Polski do pielgrzymowania po kościołach stacyjnych.
Rezultatem tych wielkopostnych pielgrzymek, które na stałe wpisały się w kalendarz zajęć Pani Ambasador, jest pięknie ilustrowana książka „Rzymskie Pasje. Kościoły Stacyjne Wiecznego Miasta” (Wydawnictwo Rosikon Press).
30 stycznia zaprezentowano ją w obecności Autorki w sali Jana Pawła II przy kościele polskim pw. św. Stanisława w Rzymie. Gospodarzem spotkania był rektor kościoła - ks. prał. Paweł Ptasznik, a prowadził je o. Wojciech Morawski, dominikanin. Refaraty wygłosili prof. Stanisław Grygiel i o. prof. Marek Inglot, a abp Józef Kowalczyk, prymas Polski, podzielił się wspomnieniami ze swojego długoletniego pobytu w Rzymie i refleksjami na temat książki Pani Ambasador. W spotkaniu uczestniczyli: kard. Stanisław Dziwisz i kard. Stanisław Ryłko, abp Szczepan Wesoły i abp Edward Nowak, liczni polscy księża i siostry zakonne oraz przedstawiciele włoskiej Polonii.
Bénédicte Lemmelijn, została mianowana przez papieża Franciszka członkiem ważnego organu nadzorującego uniwersytety katolickie
Papież Franciszek powołuje kolejne kobiety na ważne stanowiska w Watykanie. Kontrowersyjna belgijska profesor teologii, 56-letnia Bénédicte Lemmelijn, została mianowana przez papieża Franciszka członkiem ważnego organu nadzorującego uniwersytety katolickie. Poinformowało o tym biuro prasowe Stolicy Apostolskiej. Wraz z trzema kolegami z Hiszpanii, Konga i Chorwacji została członkiem rady doradczej ds. naukowych watykańskiej Agencji Stolicy Apostolskiej ds. Oceny i Promocji Jakości Uniwersytetów i Wydziałów Kościelnych (Avepro).
Agencja monitoruje działalność około 250 uniwersytetów i wydziałów katolickich na całym świecie i stara się przyczyniać do zwiększenia ich efektywności ekonomicznej i jakości nauczania poprzez współpracę i wymianę. Członkowie Rady Doradczej ds. Naukowych są mianowani na okres pięciu lat.
To - wbrew pozorom - bardzo trudne i poważne pytanie. Przecież w głowie się nie mieści zestawienie razem dwóch słów: „dobry” i „łotr”. Za życia byłem pospolitym kakoűrgos, czyli kryminalistą i recydywistą zarazem. Byłem po prostu ZŁOCZYŃCĄ (por. Łk 23,39-43). Wstyd mi za to. Naprawdę... Nie czyniłem dobra, lecz zło. Dlatego też do tej pory czuję się zażenowany, kiedy ludzie nazywają mnie Dobrym Łotrem... W moim życiu nie mam właściwie czym się pochwalić, więc wolę o nim w ogóle nie mówić. Nie byłem przykładem do naśladowania.
Moje prawdziwe życie zaczęło się dopiero na krzyżu. Faktycznie zacząłem żyć na parę chwil przed śmiercią. Obok mnie wisiało Dobro Wcielone - Nauczyciel z Nazaretu, który przeszedł przez życie „dobrze czyniąc” (por. Dz 10,38). Zrozumiałem wtedy, że aby naprawdę ŻYĆ, to wpierw trzeba po prostu umrzeć! I ja umarłem! Naprawdę umarłem! Wtedy wreszcie dotarło do mnie, że totalnie przegrałem życie... Właśnie w tym momencie Jezus wyciągnął do mnie pomocną dłoń, choć ta nadal tkwiła przymocowana do poprzecznej belki krzyża. Właśnie w tej chwili poczułem na własnej skórze siłę miłości i przebaczenia. Poczułem moc, którą dać może tylko świadomość bycia potrzebnym i nadal wartościowym, nadal użytecznym - człowiekiem... W końcu poczułem, że ŻYJĘ naprawdę! Wcielona Miłość tchnęła we mnie ISTNIENIE!
Może więc dlatego niektórzy uważają mnie za pierwszego wśród świętych. Osobiście sądzę, że to lekka przesada, lecz skoro tak myślą, to przecież nie będę się im sprzeciwiał. W tradycji kościelnej nadano mi nawet imię - Dyzma. Pochodzi ono z greki (dysme, czyli „zachód słońca”) i oznacza: „urodzony o zachodzie słońca”. Przyznam, iż jest coś szczególnego w znaczeniu tego imienia, bo rzeczywiście narodziłem się na nowo, właśnie o zachodzie słońca, konając po prawej stronie Dawcy Życia.
Jestem patronem więźniów (również kapelanów więziennych), skazańców, umierających, pokutujących i nawróconych grzeszników. Oj! Sporo ludzi obrało mnie za orędownika. Ci pierwsi wydają nawet w Polsce specjalne pismo redagowane właśnie przez nich, które nosi tytuł... Dobry Łotr.
Sztuka przedstawia mnie na wiele sposobów. Raz jestem młodzieńcem, innym razem dojrzałym mężczyzną. W końcu zaś mam wygląd zmęczonego życiem starca. Co artysta to inna wizja... Któż może nadążyć za sztuką?.. Na pewno nie ja!
Zwykle moim jedynym strojem bywa opaska na biodrach lub tunika. Natomiast na ikonach jestem ubrany w czerwoną opończę. Krzyż, łańcuch, maczuga, miecz lub nóż stały się moimi atrybutami.
Cóż takiego mogę jeszcze o sobie powiedzieć? Chyba tylko tyle, że Bóg każdemu daje szansę. KAŻDEMU! Skoro dał ją mnie, to może również dać ją i Tobie! Nikt nigdy przed Bogiem nie stoi na straconej pozycji! I tego się w życiu trzymajmy!
Z wyrazami szacunku - św. Dobry Łotr
Przed Najświętszym Sakramentem modlono się o przyjęcie daru każdego życia.
– Uczyńmy wszystko, abyśmy byli ludźmi życia, tego duchowego i fizycznego – prosi bp Jacek Kiciński.
W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego we wrocławskiej katedrze odbył się Diecezjalny Dzień Świętości Życia pod hasłem „Przy nadziei”. Eucharystii przewodniczył bp Jacek Kiciński, był także różaniec z modlitwą o przyjęcie daru każdego życia, duchowa adopcja dziecka poczętego oraz modlitwa zawierzenia Matce Bożej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
