Oto ja przyjdę i zamieszkam pośród ciebie

Księdza Arcybiskupa, kapłanów, siostry zakonne, licznie przybyłych parafian i gości powitał proboszcz ks. kan. Jerzy Wójcik. Gospodarz parafii przypomniał, że wznoszenie świątyni, domu duszpasterskiego i plebanii rozpoczęto w październiku 2002 r. Dzieło budowy pobłogosławił abp Władysław Ziółek, ówczesny ordynariusz archidiecezji łódzkiej. Ofiarność wiernych sprawiła, że powstał piękny kościół, w którym rodzina parafialna będzie się gromadziła wokół stołu Pańskiego, aby wsłuchiwać się w słowo Boże i posilać się chlebem eucharystycznym. Tu będzie czerpała siłę, by żyć w prawdzie, postępować zgodnie z nauką Kościoła oraz czynnie realizować przykazanie miłości Boga i bliźniego. W ten sposób budować cywilizację życia i miłości.

Słowo Proboszcza

- Parafia nasza jest młodą parafią. W tym roku obchodzimy 24. rocznicę jej powstania. Dzisiejsza Eucharystia jest dziękczynieniem Panu Bogu za tę świątynię, wznoszoną od jedenastu lat. Wokół budowy obiektów parafialnych udało się skupić wielu parafian oraz ludzi dobrej woli spoza granic parafii. Wszyscy oni wspierali budowę modlitwą i ofiarą.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Ksiądz Proboszcz podkreślił, że po dwudziestu czterech latach od chwili erygowania parafii, w kościele sprawowana jest liturgia Mszy św., w trakcie której spełnią się słowa proroka: „Oto Ja przyjdę i zamieszkam pośród ciebie” (Za 2,14). Następnie poprosił abp. Marka Jędraszewskiego, aby przyjął symboliczne klucze do kościoła oraz kronikę zawierającą historię budowy świątyni zarówno tej materialnej, jak i duchowej.

Kościół - miejsce modlitwy i adoracji

- Na przekór czasowi, w jakim przyszło nam żyć, zgodnie z wolą ówczesnego Księdza Arcybiskupa podjęliście dzieło wznoszenia świątyni, która jest poświęcona Chrystusowi Odkupicielowi - mówił w homilii Metropolita łódzki, zwracając się do parafian. - W domu Bożym, który dzięki wam został wybudowany, będzie sprawowana Najświętsza Ofiara. Każda Msza św. jest zapowiedzią i jednocześnie urzeczywistnieniem tej wspaniałej chwili, jaką przeżył św. Jan Apostoł, gdy przedstawiał w swojej Apokalipsie adorację Baranka Bożego, do którego zmierzają ludy całej ziemi, by oddać Mu cześć i od Niego zaczerpnąć wody życia wiecznego. Chrześcijanie są powołani mocą chrztu, by nieustannie umierać dla grzechu i razem z Chrystusem powstawać do nowego życia, w którym nie będzie już żadnego grzechu. Nad wszystkimi bowiem, którzy zdążają na ucztę Baranka i chcą Mu oddać hołd, Bóg Ojciec rozepnie dach dający schronienie, dach domu pełnego szczęścia i wesela. Gromadzimy się wokół Chrystusowego ołtarza, na którym każdego dnia sprawowana będzie Najświętsza Ofiara. Chleb i wino staną się ciałem i krwią Chrystusa, a my karmieni Eucharystią będziemy zdobywać siły, by iść za Barankiem prowadzącym nas na zielone pastwiska pełne szczęścia, które nie ma kresu.

Reklama

Ksiądz Arcybiskup podkreślał, że należy dziękować Panu Bogu za ten wspaniały dzień poświęcenia kościoła, za ołtarz i całe święte zgromadzenie. Trzeba dziękować za parafian, którzy pod przewodnictwem kolejnych księży proboszczów budowali najpierw Kościół duchowy, a potem wznosili mury świątyni i budynków składających się na rzeczywistość materialną parafii. Dzięki silnej wierze, nadziei, miłości do Kościoła wspólnota parafialna potrafiła przezwyciężyć wszelkie przeciwności oraz przeciwstawić się laicyzującym tendencjom współczesności. - Niech wiara, nadzieja i miłość trwają i umacniają się poprzez każde spotkanie z Panem Bogiem w nowej świątyni, przez adorowanie Baranka Bożego - apelował abp Marek Jędraszewski. - Niech to prawdziwie święte miejsce będzie szczególnie bliskie i drogie sercom wszystkich tutejszych parafian. Niechaj kształtuje ich życie w taki sposób, aby każdego dnia mogli doświadczać miłości Chrystusa, Jedynego Odkupiciela człowieka, którego pragniemy czcić i adorować jako Bożego Baranka.

Podziękowania

Za poświęcenie kościoła, sprawowanie Eucharystii, wygłoszone słowo Boże Metropolicie Łódzkiemu podziękował proboszcz ks. kan. Jerzy Wójcik. - Panu Bogu cześć i chwała za wszelkie błogosławieństwo, którego owoce widzimy i podziwiamy - mówił Ksiądz Proboszcz. - Księże Arcybiskupie, przewodnicząc naszemu zgromadzeniu liturgicznemu, dokonałeś poświęcenia tej nowej świątyni. Tak, jak te mury potrzebowały oparcia w postaci solidnych fundamentów, tak i my potrzebujemy oparcia, budowania na skale, którą jest Chrystus, fundament naszej wiary i życia. Na Nim chcemy budować przyszłość naszych rodzin, naszej wspólnoty parafialnej, naszego miasta - podkreślał ks. Wójcik. Podziękował także wszystkim kapłanom uczestniczącym w uroczystości. Osobne słowa wdzięczności skierował do ks. prał. Stanisława Wieteski za dobre rady, które otrzymywał, dodawanie ducha odwagi i wsparcie w ważnych decyzjach. Dziekanowi dekanatu Łódź-Żubardź ks. kan. Grzegorzowi Klimkiewiczowi dziękował za życzliwość i serdeczną troskę. Wyrazami wdzięczności objął księży wikariuszy i parafian, za inicjatywy podejmowane na rzecz budowy kościoła oraz pomoc w przygotowaniu uroczystości. Orkiestrze młodzieżowej z Suchcic oraz chórowi parafialnemu dziękował za przygotowanie oprawy muzycznej liturgii. Przedstawiciele wspólnoty parafialnej podziękowali Pasterzowi Kościoła łódzkiego za przewodniczenie Mszy św. i wspólną modlitwę w intencji parafian.

W uroczystej Mszy św. uczestniczyli księża z dekanatu Łódź-Żubardź: proboszcz parafii św. Marka Ewangelisty - ks. kan. Andrzej Miłosz, proboszcz parafii św. Antoniego z Padwy - ks. kan. Jarosław Kaliński i wspomniany już ks. kan. Grzegorz Klimkiewicz, proboszcz parafii Najświętszego Zbawiciela. Obecni byli również m.in.: ks. prał. Waldemar Kulbat, ks. Waldemar Gliński, ks. kan. Marek Stępniak, ks. kan. Paweł Stołowski, ks. kan. Henryk Eliasz, ks. kan. Krzysztof Kołodziejczyk, ks. kan. Dariusz Chlebowski, ks. kan. Janusz Sawicki, ks. kan. Jan Ledziński, ks. Piotr Skura.

Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie należy dziś do najbardziej okazałych, dopracowanych, doskonale wyposażonych świątyń w diecezji sosnowieckiej. Dziś. Po 30 latach. Ale powstawał w dramatycznych okolicznościach. I gdyby nie upór, odwaga, modlitwa kapłanów i wiernych świątynia mogłaby nie powstać. Spójrzmy jak tworzyły się zręby parafii. Historia parafii i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym liczy 30 lat, ale walka o jej powstanie trwała od 1958 r. Nie każdy dzisiaj wie, że na Osiedlu Stałym w Jaworznie, liczącym już w latach 70. minionego wieku kilkanaście tysięcy mieszkańców, miało nie być nigdy świątyni katolickiej. Dowodem są blisko 30-letnie starania o zezwolenie na budowę kościoła. Według władz PRL, Osiedle Stale miało być ateistyczne, a ludzkie szczęście powinny zapewnić tylko „godna praca i wygodne mieszkanie”. – Jak się okazało, do szczęścia ludziom potrzebne było coś więcej, a właściwie Ktoś większy – Bóg. Dlatego wraz z duszpasterzami z parafii w Dąbrowie Narodowej nie dawaliśmy za wygraną. Oprócz regularnego posyłania pism do odpowiednich władz, manifestacji i pikiet w urzędach, w cichości i pokorze serca kierowaliśmy nieustanne modlitwy do Matki Boga i ludzi o wstawiennictwo u Syna, zawierzając jej sercu losy swej wiary – powiedział ks. prał. Józef Lenda, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie na Osiedlu Stałym. Kiedy „pokojowe” wysiłki nie przyniosły rezultatu, w lutym 1978 r., bez zgody władz państwowych, powstała na Osiedlu Stałym kaplica, a jej usankcjonowanie kapłani i wierni uważali za cud. – Stało się to w dniach Nowenny ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jako pielgrzym przybył do nas kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski. W kazaniu skierowanym do mieszkańców naszej przyszłej parafii, powiedział znamienne zdanie: „Jestem przekonany, że to wszystko, co się tutaj na waszym osiedlu dokonało, jest dziełem nieustającej pomocy Matki Chrystusowej”. Na czym polegał cud? – Przede wszystkim z pomocą Matki Bożej Nieustającej Pomocy utworzyliśmy naszą kaplicę i ocaliliśmy ją przed próbą zburzenia. Stało się więc naturalnym wyrazem naszej wdzięczności, że kiedy powstała parafia, wybraliśmy Matkę Bożą za patronkę. To Ona darowała nam kolejne łaski: uzyskaliśmy zgodę komunistycznych władz na budowę świątyni w miejscu, które sami wybraliśmy, a później wręcz niezasłużoną łaską było ukoronowanie Jej cudownego obrazu przez Ojca Świętego Jana Pawła II, 14 czerwca 1999 r. podczas pielgrzymki papieskiej do ojczyzny. Dodam, że koronacja na placu Papieskim w Sosnowcu była wynikiem naszej ufności w nieustającą pomoc Matki Bożej, a zarazem wdzięczności za Jej opiekę, wysłuchanie próśb i modlitw, udzielane wsparcie w budowie kościoła, za uczenie nas ofiarnej miłości – tłumaczy ks. prał. Józef Lenda. W kazaniu podczas nowenny z 26 kwietnia 1978 r., kardynał Karol Wojtyła powiedział o rodzącym się wówczas kulcie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, że „jest to chyba jedno z najistotniejszych osiągnięć duszpasterskich”. Dzisiaj, po latach, należy dopowiedzieć, że tych kolejnych, istotnych osiągnięć duszpasterskich ożywiających wiarę i miłość ludu Bożego, przyczyniających się do odnowy duchowej i moralnej ludzi było więcej, ale najważniejsza stała się koronacja cudownego wizerunku Maryi z Dzieciątkiem Jezus. W konsekwencji nastąpiło później zawierzenie mieszkańców Jaworzna opiece Matki Bożej Nieustającej Pomocy – 15 października 2005 r., a także ustanowienie jej Patronką miasta, co ogłoszono 6 marca 2006 r. Natomiast 24 listopada 2010 r. świątynia została ,,zjednoczona” w sposób szczególny więzią duchową z Bazyliką Matki Bożej Śnieżnej w Rzymie. Oznacza to, że w świątyni zawsze można uzyskać dar odpustu zupełnego. – W krótkiej historii naszej parafii wydarzyło się wiele nadzwyczajnych faktów, które należy zachować dla potomnych. Trzeba przypominać, z jakim trudem przyszło nam zbudować naszą piękną świątynię. A nie ukrywam, że jej powstawanie było wspaniałym, ogromnym porywem wiary. Nie boję się wielkich słów, aby oddać wszystko to, co działo się w naszych sercach. Wielu ludzi przekonało się o tym, jak budowa kościoła zmieniła ich życie, zmobilizowała do pracy i modlitwy, do obrony zagrożonych wówczas i dzisiaj duchowych wartości. Nasz wieloletni trud budowania opłacił się pod każdym względem. Nasza świątynia może konkurować z najlepszymi dziełami współczesnej architektury sakralnej. Ale co ważne, jej budowniczymi byliśmy my sami, miejscowi cieśle, murarze, rzemieślnicy, inżynierowie dobrze znający swoją sztukę, a także wszyscy ci, którzy wspomagali budowę swoją ofiarą. Jednym słowem, nasza świątynia jest wyrazem mocnej wiary i tęsknoty za Bogiem, a także wyrazem artyzmu sztuki sakralnej – powiedział ks. proboszcz Józef Lenda. Trzeba nadmienić, że przy całym trudzie budowlanym, dla ks. prał. Józefa Lendy najważniejsze są sprawy duszpasterskie, duchowe. A te od aktu koronacji w 1999 r. nabrały tempa. Do sanktuarium zaczęły przybywać pielgrzymki z sąsiednich diecezji, spotkać też można pojedynczych pielgrzymów z różnych zakątków Polski. Pojawiły się świadectwa oraz dokumenty świadczące o łaskach otrzymanych za przyczyną Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Dość powiedzieć, że wśród darów ofiarnych składanych podczas jubileuszowej Mszy św. znalazł się kielich mszalny jako wotum za uzdrowienie z ciężkiej choroby. W tym kontekście zrodził się pomysł, aby Matce Bożej oddać jeszcze większą cześć publiczną, a jej wyrazem powinna być zmiana herbu miasta Jaworzna. W tej sprawie ks. prał. Józef Lenda napisał specjalny list do Rady Miasta Jaworzna. Prezydent Jaworzna Paweł Silbert po otrzymaniu wniosku w tej sprawie zwrócił się do Instytutu Heraldyczno-Weksykologicznego z prośbą o przedstawienie procedury zmiany herbu oraz niezbędne opinie wymagane w tym postępowaniu. Instytut pomysł opracowania nowego herbu uznał za możliwy. Urzędnicy poradzili nawet, by połączyć dwa elementy: jawor z w postaci drzewa lub gałązek oraz wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Czy ten zamiar, a jednocześnie marzenie uda się zrealizować? Należy pamiętać, że kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie wniósł wiele autentycznego doświadczenia Boga w życie mieszkańców, stał się dla wielu przewodnikiem po ścieżkach życia. Należy też zwrócić uwagę na fakt, że o Jaworznie mówi się coraz głośniej jako o miejscu pielgrzymkowym. W ukazujących się na rynku księgarskim albumach czy folderach z polskimi sanktuariami, Jaworzno ma swoje stałe miejsce. A skoro już wspominamy o publikacjach, to z okazji 30. rocznicy utworzenia parafii ukazał się album autorstwa Czesława Ryszki pt.: „Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym”. Znajdziemy w nim nie tylko szereg zdjęć dokumentujących budowę świątyni i życie religijne, ale także szczegółowy opis historii parafii. – Przy okazji jubileuszu wyrażam wdzięczność moim parafianom, wszystkim darczyńcom za serce, trud oraz ofiary poniesione na rzecz naszej świątyni. Dziękuję wszystkim za współpracę i wzajemne ubogacanie się. Będąc od 1978 r. duszpasterzem na Osiedlu Stałym, przeżyłem wiele radosnych, ale i trudnych chwil. Te pierwsze powiększały moją radość, a te bolesne – takie jak strajki, stan wojenny, lata starań o pozwolenie na budowę, o przyznanie terenu pod kościół i plebanię jeszcze bardziej mnie umocniły. Za dar wspólnoty, za pracę i modlitwę jestem szczególnie wdzięczny. I liczę na dalszą współpracę – podkreślił ks. prał. Józef Lenda.