W klasztorze w Kętach, w którym od 1910 roku trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, w liturgiczne wspomnienie św. Klary sprawowane były uroczyste Msze, a po południu odbyło się nabożeństwo „Transitus”, upamiętniające przejście św. Klary z tego świata do nieba.

Jak mówi w rozmowie z KAI S. M. Rafaela Rapacz, św. Klara przypomina współczesnym, że powołaniem kobiety jest olśniewanie. „Kobiety chcą olśniewać. Klara to kobieta, która chciała błyszczeć, ale nie swoim własnym światłem - lecz światłem Boga obecnego w Jej duszy” – precyzuje. „Szczególnie z siostrami i braćmi z zakonu franciszkańskiego dziękujemy Bogu za światło świętego życia naszej patronki. Niech promieniuje ono na nas i przemienia nas, byśmy - jak Ona - cały obszar Kościoła napełniły wonią świętości” – dodaje.

W kęckiej wspólnocie kontynuowana jest tradycyjna forma kultu eucharystycznego. Wokół sakramentalnej obecności Pana Jezusa koncentruje się całe życie sióstr. Modlitwa klarysek za klauzurą, kontemplujących w dzień i w nocy Hostię, obejmuje wszystkich potrzebujących duchowego wsparcia.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka Ludwika Morawska - Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest ich osiem: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę będących tu wcześniej kapucynek, które - nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych - zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.