Harry Potter i Komnata Tajemnic jest ekranizacją drugiej książki z cyklu J. K. Rowling. Powieści te, ukazujące się w wysokich nakładach również w Polsce, wzbudzają liczne komentarze i kontrowersje. Pani Rowling ukazała bowiem szkołę czarnej magii jako receptę na doskonalenie się i szczęście młodych ludzi, w pewnym sensie w opozycji wobec otaczającego świata i tradycyjnego systemu wartości. Dlatego książki te wzbudzają wątpliwości natury wychowawczej.
Dyskutanci wokół pierwszej części filmu wysuwali zarzuty, że do książek Rowling przeniknęły elementy tradycji zabobonów, niezdrowych magii, a nawet satanizmu. Niektórzy rodzice nie widzieli jednak aż tak wielkich zagrożeń.
Harry Potter, dorastający nastolatek, wychowywany w rodzinie okropnego wuja, w szkole objawia niespodziewane talenty magiczne i zaprzyjaźnia się z rówieśnikami. W pierwszym z cyklu filmów, wyświetlanym przed rokiem, pokazywano przyjazd Harry´ego do szkoły i jego pierwsze kroki w nauce magii. Harry Potter i Komnata Tajemnic ma nieco inny charakter niż pierwsza część. Harry wraca do szkoły na następny rok nauki i wpada w tarapaty. Zaczynają dziać się bowiem dziwne i niewytłumaczalne zjawiska, których źródło tkwi w niedostępnej Komnacie Tajemnic. Harry i jego rówieśnicy staczają prawdziwy bój z groźnymi potworami.
Film przypomina amerykańskie horrory o przygodach dzieci, wplątanych w przerażające wydarzenia. Pełno tu mrocznych i klaustrofobicznych scen, typowych raczej dla horroru gotyckiego, a nie dla kina dla dzieci. Ten 2,5-godzinny film, pomijając jego podtekst ideowy, wydaje się nad miarę rozciągnięty w czasie i zbyt agresywny.
Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej Niezbędnika Katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca. Dostępna jest również wersja PDF naszego Niezbędnika!
Kościół pw. Ducha Świętego w Montpellier został uhonorowany przez francuskie ministerstwo kultury oznakowaniem „Wyróżniająca Się Architektura Współczesna”. Poświadczająca to tablica pamiątkowa została odsłonięta dziś wieczorem w obecności miejscowego arcybiskupa Norberta Turiniego i architekta-wizjonera Marcela Pigeire’a, który za swój projekt sprzed pół wieku nie wziął honorarium.
Świątynia w dzielnicy Cévennes w Montpellier powstała w 1965 roku, gdy kończący się Sobór Watykański II chciał zbliżyć wiernych do ołtarza. 35-letni wówczas Pigeire stworzył kościół mogący pomieścić 700 wiernych, na planie centralnym, pełen światła. Wyróżnia się on trójkątnymi fasadami, symbolizującymi Trójcę Świętą, podobnie jak trzy kolumny podtrzymujące strop na wysokości 17 metrów.
Paryski epizod z niedopowiedzianym uściskiem dłoni – ten, w którym Emmanuel Macron ostentacyjnie nie przywitał Donalda Tuska, a rządowa telewizja w likwidacji zrzuciła to na „kilkuminutowe spóźnienie” – był sceną symboliczną.
Nie chodzi o protokół. Chodzi o treść spotkania i komunikat, który z niego popłynął: tzw. „koalicja chętnych” ogłosiła, że „wkład, który mamy dzisiaj, jest wystarczający, aby móc powiedzieć Amerykanom, iż jesteśmy gotowi wziąć na siebie zobowiązania”. Minęły cztery tygodnie i ten sam Donald Tusk, od lat pierwszy w unijnym szeregu do szturchania Stanów Zjednoczonych, zaczął użalać się, że „USA przerzucają odpowiedzialność na Europę”. Gdybym chciał być złośliwy, powiedziałbym, że może przez tamtą „obsuwę” nie usłyszał, co uzgodniono. Nie będę. Przypomnę tylko jego własne deklaracje z początku roku o Europie „stającej na własnych nogach”. W polityce pamięć jest obowiązkiem – zwłaszcza gdy rachunki za wielkie słowa przychodzą szybciej, niż kończy się konferencja prasowa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
