Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

„Per Artem ad Astra” w Krasnobrodzie

Niedziela zamojsko-lubaczowska 36/2014, str. 4

[ TEMATY ]

sztuka

muzyka

Archiwum festiwalu

Anna Piechura-Gabryś podczas recitalu w kościele pw. Zesłania Ducha Świętego

Anna Piechura-Gabryś podczas recitalu w kościele pw. Zesłania Ducha
Świętego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W niedzielę, 17 sierpnia br., w Sanktuarium Maryjnym w Krasnobrodz`ie rozpoczął się VIII Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej „Per Artem ad Astra”, nad którym patronat honorowy objął bp Marian Rojek, ordynariusz diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Wydarzeniu temu patronuje także burmistrz Krasnobrodu Wiesław Chmielowiec.

Reklama

Niezmiennie od ośmiu już lat organizatorami tego muzycznego przedsięwzięcia są: Krasnobrodzki Dom Kultury i Fundacja Młodzieżowej Orkiestry Kameralnej „Divertimento” z Warszawy, zaś współorganizatorami – Urząd Miejski w Krasnobrodzie i krasnobrodzkie parafie: Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Zesłania Ducha Świętego. Funkcję dyrektora festiwalu sprawuje Elżbieta Ostrowska – inicjatorka tego wydarzenia, prezes Fundacji Młodzieżowej Orkiestry Kameralnej „Divertimento”, dyrektorem artystycznym jest dr Jarosław Wróblewski, zaś funkcję koordynatora pełni Mariola Czapla – dyrektor Krasnobrodzkiego Domu Kultury. Patronat medialny nad Festiwalem objęli: TVP Lublin, Tygodnik Katolicki „Niedziela Zamojsko-Lubaczowska”, Warszawski Tygodnik „Idziemy”, Katolickie Radio Zamość, Radio Lublin, zamosconline.pl. oraz „Gazeta Krasnobrodzka”. Sponsorzy festiwalu to: DE SOTO Sp. z o.o., TAT Elektronik Centrum Organów Kościelnych, Polskie Towarzystwo Bachowskie, Ośrodek Wypoczynkowy „NATURA” w Krasnobrodzie oraz drukarnia „Zadruk” z Zamościa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Tegoroczny festiwal rozpoczął się koncertem inauguracyjnym w wykonaniu dwóch młodych organistów Jakuba Woszczalskiego – laureata ubiegłorocznego Ogólnopolskiego Konkursu Organowego organizowanego w ramach poprzedniej edycji „Per Artem ad Astra”, i Tomasza Zebury – uczestnika pierwszej edycji konkursu. Zanim to jednak nastąpiło oficjalnego otwarcia festiwalu dokonała dyr. Mariola Czapla i dr Jarosław Wróblewski – dyrektor artystyczny festiwalu. Wśród licznie zgromadzonej publiczności obecny był przedstawiciel władz samorządowych, przewodniczący Rady Miejskiej Kazimierz Misztal.

Zanim miłośnicy muzyki usłyszeli pierwsze dźwięki krasnobrodzkich organów, w świat muzyki organowej wprowadził obecnych dr Jarosław Wróblewski, który jako wytrawny znawca tego tematu, organista i muzyk kameralny, z nieukrywaną przyjemnością i wyczuwalną pasją opowiedział o prezentowanych tego wieczoru utworach oraz przybliżył sylwetki młodych wykonawców.

Pierwszy koncert tegorocznego festiwalu można na pewno zaliczyć do udanych. Gromkie brawa publiczności nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że występ bardzo się podobał. Były gratulacje, słowa uznania, kwiaty i wspólne pamiątkowe zdjęcie. Niedzielny wieczór zakończył się zaproszeniem na kolejne wydarzenia festiwalowe.

2014-09-03 16:12

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Dekalog II” Krzysztofa Kieślowskiego:
Kiedyś to była telewizja!

Film „Dekalog” Krzysztofa Kieślowskiego powstał ćwierć wieku temu. Dziś, w obliczu zredukowanych do zera standardów telewizyjnych, lśni jak perła z przeszłości i nie pozwala o sobie zapomnieć. W drugim odcinku tego genialnego cyklu obserwujemy niezwykłe otwarcie filmu: dwoje ludzi pchających wózek to zapowiedź losów filmowej pary: Doroty i Andrzeja Gellerów (Krystyna Janda i Olgierd Łukaszewicz), zmagających się ze swoim silnie obciążonym życiem. Błoto, koleiny, ciężar i trudna do utrzymania równowaga dwukołowego pojazdu oraz fakt, że dwoje go pchających musi albo sobie ufać i ze sobą współpracować, albo wprost przeciwnie – pozostawić cały ciężar w rękach partnera, czynią z inicjalnej sceny filmu zapowiedź całej problematyki dzieła i pozwalają nam spojrzeć na życie ekranowej pary niczym na wycinek nowotworowej tkanki pod laboratoryjnym mikroskopem. Dorota rozważa zabicie własnego, nienarodzonego dziecka. Będąc w ciąży, pali papierosy, ubiera się w czerń wyrażającą jej wewnętrzny stan. Decyduje się wyzwać na pojedynek starego profesora, człowieka obdarzonego męskim i zawodowym autorytetem, lekarza, powstańca warszawskiego obciążonego osobistą tragedią, odgrywającego w szpitalu rolę pana życia i śmierci. Dorota zażąda od profesora jasnej deklaracji co do szans na przeżycie jej chorego onkologicznie męża, gdyż uzależnia od tego przeprowadzenie – lub nie – aborcji. Profesor jest świadomy, że relacja z Dorotą to konfrontacja dwóch różnych systemów wartości, światopoglądów i sposobów działania. Ulega jednak temu wszetecznemu urokowi, który młoda kobieta roztacza wokół siebie, i podejmuje się pomóc jej w podjęciu decyzji o uratowaniu lub zabiciu dziecka. Znamienna jest jednak scena, w której profesor, przygotowując się do rozmowy z Dorotą, odwraca w kierunku ściany zdjęcia swoich zabitych podczas wojny dzieci i ubóstwianej żony, prawdopodobnie świadom, że rozmowa ta zaprowadzi go w kierunku grzechu: złamania zasady niewypowiadania się co do przyszłości pacjentów, których losy zawsze są tajemnicą. Profesor nie chce, by czyste oczy jego dzieci i żony patrzyły na niego, łamiącego swoje zasady, czy też nie chce, by zobaczyły Dorotę – uosobienie tego, co niemoralne. Przypomina to trochę odwracanie świętych obrazów w kierunku ściany, by oczy świętych nie widziały grzechu. „On umiera” – mówi profesor. „Niech pan przysięgnie” – prosi Dorota. „Przysięgam”. Słowa profesora można by uznać w znaczeniu dosłownym za próbę uratowania zagrożonego życia dziecka, kryje się jednak za nimi kolejny, ważniejszy sens: czy profesor miał prawo przysiąc cokolwiek odnośnie do przyszłości? Tym bardziej że – jak zobaczymy w finale filmu – przysięga jego okazała się jałowa. Drugie przykazanie zostało złamane, gdy profesor odpowiedział „obiecuję” na pytanie o przeżycie Andrzeja – nie tylko dlatego, że uśmiercił w ten sposób męża w nadziejach i planach żony, ale także dlatego, że nadał tym jednym słowem prawo do istnienia nienarodzonemu dziecku, „pozwolił mu żyć”, jakby miał prawo decydować, kto żyć będzie, a kto nie. Także choroba Andrzeja może być rozumiana metaforycznie, jako wyraz buntu i niepogodzenia się mężczyzny z najbardziej przerażającą stratą w swoim życiu. Mężczyzna, którego nie pokonały góry, dał się złamać brakiem wyłącznej miłości kobiety, a zaistniała w ten sposób sytuacja egzystencjalna jest niczym rak na zdrowym – choć złamanym – organizmie. Takie rozumienie sytuacji Andrzeja tłumaczy także jego nagłe wyzdrowienie, które następuje po tym, jak Dorota wyznaje mu miłość. Przywraca w ten sposób pierwotną harmonię między nimi oraz harmonię ich świata. Pokonanie nowotworu – choć według lekarskich statystyk nie było na nie szansy – dokonuje się w sposób niejako naturalny, skoro odzyskana została pierwotna jedność duchowa: ciało rozbite wewnętrznie także jednoczy się – czy raczej jedna – samo z sobą. Kamera, która panoramuje pionowo po piętrach bloku na Ursynowie, przechodzi w kolejnym ujęciu w panoramę poziomą od twarzy Andrzeja do niezwykłej sceny zmagania się pszczoły o życie – wbrew wszelkim szansom. W ten sposób pionowa linia panoramowania przecina się z linią poziomą i tworzy niewidoczny – lecz wyraźnie opisany ruchem kamery – krzyż. Taka interpretacja sposobu filmowania nabiera znaczenia, gdy przyjrzymy się owemu zmaganiu – a może nawet misterium – woli życia ze śmiercią, zaobserwowanemu przez Kieślowskiego, przez jego bohatera i w trzeciej kolejności przez nas. To jedna z najbardziej poruszających scen filmu: w szklance ze słodkim, lepkim, truskawkowym kompotem znajduje się owad, który – wydawałoby się bezskutecznie – walczy o życie. Nic nie zapowiada, że mógłby uwolnić się ze śmiertelnej pułapki, kiedy jednak wydamy już na niego wyrok – naśladując w tym przedwczesnym, pochopnym osądzie filmowego ordynatora – pszczoła heroicznym wysiłkiem wydobywa się z cieczy i wychodzi na brzeg szklanki... Nigdy i nikomu nie wolno decydować o życiu lub śmierci drugiego człowieka. Krzysztof Kieślowski w ćwierć wieku od powstania telewizyjnego „Dekalogu” przypomina nam o tym – na progu 2015 r. – z niespotykaną siłą.
CZYTAJ DALEJ

Jaskinia Słowa (26 Niedziela Zwykła)

2025-09-27 09:00

[ TEMATY ]

Ewangelia komentarz

Jaskinia Słowa

Red.

Ks. Maciej Jaszczołt

Ks. Maciej Jaszczołt
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
CZYTAJ DALEJ

Małżeństwa i rodziny pielgrzymowały na Jasną Górę

2025-09-28 16:03

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Biuro Prasowe Jasnej Góry

„Pielgrzymi nadziei” – pod takim hasłem 27 i 28 września na Jasnej Górze odbyła się 41. Ogólnopolska Pielgrzymka Małżeństw i Rodzin. „Ta Pielgrzymka buduje naszą wiarę – buduje wiarę w to, że droga powołania do świętości idzie przez małżeństwo i rodzinę” – podkreślił biskup płocki Szymon Stułkowski w homilii podczas Mszy św. na Szczycie Jasnogórskim na zakończenie Pielgrzymki.

Głównym punktem pielgrzymki była Msza św. w intencji rodzin z zawierzeniem ich Królowej Polski i odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich, sprawowana w niedzielę 28 września na Szczycie Jasnogórskim. Eucharystii przewodniczył biskup płocki Szymon Stułkowski. Eucharystię koncelebrowali: abp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Rodziny, oraz bp Józef Wróbel, biskup pomocniczy diecezji lubelskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję