Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Od 26 lat wolny

Niedziela szczecińsko-kamieńska 25/2015, str. 7

[ TEMATY ]

alkohol

nałóg

Bogdan Nowak

Henryk Krzosek posługuje się Internetem, by pomóc uzależnionym

Henryk Krzosek posługuje się Internetem, by pomóc uzależnionym

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Centrum Nowej Ewangelizacji w Szczecinie, powołanym w roku 2012 przez Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego, spotykam świeckiego katechetę i rekolekcjonistę, współautora stu telewizyjnych programów „Słowo na niedzielę” – 54-letniego Henryka Krzoska. Jest też autorem książki „Bóg znalazł mnie na ulicy”.

Najżyczliwiej wspomina swoją matkę, która pracowała od rana do wieczora, by utrzymać dzieci, bo mąż jej, czyli ojciec Heńka, był alkoholikiem. Swoje przestępcze życie rozpoczął jako nastolatek, nie mając żadnego pozytywnego przykładu ze strony rodzica. Kradł i rozrabiał, by zaimponować swoim rówieśnikom o podobnych cechach charakteru.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Wtedy szukałem akceptacji i przyjaźni bliskich – wspomina Krzosek. – Chciałem być docenionym przez innych, gdzieś przynależeć. W domu tego nie zaznałem, nigdy tam nie czułem się bezpieczny. Najbardziej bałem się wieczorów, bo wtenczas ojciec wracał pijany. Wstydziłem się, kiedy znajdowałem go leżącego na wycieraczce, więc nie chciałem wracać do mieszkania. Wolałem zostawać z kolegami na podwórku, ale żeby z nimi przebywać, musiałem się czymś wyróżniać: odwagą i kradzieżami. Także piciem alkoholu.

Reklama

Taki tryb życia młodego Krzoska sprawił, że już w wieku 18 lat dostał się do więzienia. Tam ukończył szkołę podstawową oraz wykształcił się na ślusarza. Gdy wyszedł na wolność, z powrotem wrócił na drogę przestępczą, by imponować kolegom swoim chuligańskim stylem życia, który znów sprowadził go „za kratki”. Łącznie przesiedział ponad sześć lat w różnych zakładach karnych.

W międzyczasie zdołał się ożenić ze swoją koleżanką Jolą, znaną mu jeszcze z okresu dzieciństwa. Nawet odwiedzała Heńka, gdy ten znów znalazł się w więzieniu. Jednak wolał trzymać się bardziej „wesołego towarzystwa pijących, beztroskich kolegów” niż własnej rodziny, a był już przecież ojcem dwóch synów.

– Żona nie akceptowała tak niszczonego przeze mnie małżeństwa i rodziny – stwierdza po latach Henryk Krzosek. – Wychodziłem rano do pracy, a wieczorem wracałem podpity. Albo nie wracałem, chcąc uniknąć awantur, spałem w mieszkaniu matki na sąsiedniej ulicy. Miałem świadomość, że moja rodzina rozpada się.

Ratunkiem dla rodziny Henryka miała być emigracja do zachodnich sąsiadów, zorganizowana przez jego teścia, z pochodzenia Niemca. Najpierw pojechała tam Jolanta z synkiem, a po siedmiu miesiącach Henryk z drugim synkiem. W tym czasie dzieckiem zajęła się teściowa, zamieszkała w Szczecinie, a Krzosek dalej pił. Na obczyźnie, nikogo nie znając, poczuł się jeszcze bardziej samotny. – Sięgnąłem znów po alkohol, bo przecież byłem już uzależniony – przypomina sobie autor książki „Bóg znalazł mnie na ulicy”. – Żona wraz z synkami żyła tam w kręgu swoich znajomych. Nie miała dla mnie czasu. Rozstaliśmy się. Zostałem skierowany do domu dla przesiedleńców.

Reklama

Henryk, czując się wolnym od rodziny, dalej pił alkohol. Jeszcze teraz pamięta tamten dramatyczny obraz: – Dwa lata wytrzymałem jako bezdomny, spałem na dworcach tego prawie dwumilionowego miasta. Akurat wtedy były bardzo mroźne zimy. Nie miałem się gdzie położyć ani siedzieć, bo wszędzie zamarzałem. Ciągle więc chodziłem, od rana do wieczora. Widziałem, jak Niemcy pogardliwie na mnie patrzyli, bo przecież byłem brudny, zarośnięty i śmierdzący. Wszyscy się mną brzydzili. Wiedziałem, że już trzeciej zimy nie wytrzymam. Znałem tylko jedno wyjście: odebrać sobie życie.

Ludzie próbowali Krzoskowi pomóc w różny sposób, wszak był znany niemieckiej policji, bo kradł w sklepach alkohol, oraz służbie szpitalnej, bo nieraz go tam przywożono w stanie wycieńczenia, ale on zawsze odmawiał jakiegokolwiek ratunku dla siebie.

Reklama

W czerwcu 1989 r. ten bezdomny i bezrobotny szczeciński emigrant ukradł w sklepie żeglarskim mocną linę, by później zrealizować swój samobójczy plan. Przedtem jednak poszedł skacowany do stołówki dla bezdomnych prowadzonej przez „Armię Zbawienia”, usiadł przy stoliku, poprosił kobietę z obsługi, by podała mu talerz zupy. Spojrzał na ścianę, na której wypisane były po polsku biblijne słowa, które tyle razy czytał, ale nigdy się nad nimi nie zastanawiał. Owa Polka, która znała los Krzoska, podała mu jeszcze polską broszurkę „Alkohol a rodzina” oraz wymownie, niczym anioł, rzekła: „Henryk, tylko Bóg może ci pomóc!”. Potem bezdomny udał się do pobliskiego parku i płacząc, zaczął czytać książeczkę ze świadectwami uzależnionych od alkoholu, którzy zostali wyzwoleni z nałogu. Wreszcie pod wpływem lektury spontanicznie pomodlił się takimi błagalnymi słowami: „Panie Boże! Jeżeli jesteś, ja nie chcę umierać! Jeżeli jest prawdą to, co przed chwilą przeczytałem, daj mi wolność od alkoholu tak jak tym ludziom”. Przez pięć dni nie pił, Bóg zaczął Henryka uwalniać od alkoholizmu. Ponownie znalazł się w stołówce, gdzie poprosił tę samą kobietę o podobne wydawnictwa religijne.

Czytał systematycznie Nowy Testament, choć jeszcze ciągle był w niewoli alkoholu. Gdy to miasto miesiąc później nawiedzili ewangelizatorzy wraz ze swoimi mocnymi koncertami, przemawiającymi do dusz młodych tekstami i melodiami, przybył na nie. Z ulotki dowiedział się, że będą modlić się o uzdrowienie.

Poddał się ufnie ewangelizatorom, którzy modlili się nad nim żarliwie. W ten sposób został uzdrowiony z alkoholizmu, nikotynizmu i achluofobii (lęk przed ciemnościami). Ten stan wolności od nałogów trwa już 26 lat.

2015-06-18 09:58

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bóg pomaga przez drugiego człowieka

Niedziela częstochowska 35/2015, str. 7

[ TEMATY ]

świadectwo

nałóg

LoloStock/Fotolia.com

Dobiega końca miesiąc sierpień, w którym częściej niż zwykle zatrzymujemy się nad problemem uzależnienia, zwłaszcza od alkoholu. Wielu z nas w tym czasie podjęło abstynencję za uwolnienie z nałogu kogoś bliskiego, znajomego czy zupełnie obcej osoby. Okazuje się, że problem uzależnień dotyczy coraz większej rzeszy naszego społeczeństwa. Cierpienie dzieci, całych rodzin i często wypieranie ze świadomości, że to właśnie ja jestem dotknięty chorobą alkoholową. Próby walki, uwolnienia i coraz większe upadki. Wielokrotnie wydaje się, że nie ma już dla nas szans, że jesteśmy beznadziejni i zamiast dźwigać się w górę, pogrążamy się coraz bardziej. Sami z siebie nic nie możemy. Dlatego w procesie leczenia tak ważny jest drugi człowiek i Bóg, który ciągle upomina się o nas i szuka przez różne sytuacje czy „przypadkowo” napotkanych ludzi. Ważne jest, żeby chcieć to dostrzec...

RYSZARD: Miałem trudne dzieciństwo. Ojciec nigdy nie szanował nas i bardzo źle traktował. Kiedy miałem dwadzieścia lat, nie mogłem już tego wytrzymać i tak jak stałem, wyszedłem z domu. Zamieszkałem na stancji u starszego pana, gdzie pracowałem za jedzenie i nocleg. Przyjeżdżali do niego znajomi i wszyscy razem pili alkohol, a ja piłem razem z nimi. Było to dla mnie czymś w rodzaju ucieczki z reżimu, jaki miałem w domu, do wolności. W kolejnych miejscach, w których mieszkałem i pracowałem, również piło się alkohol. Kiedy ożeniłem się, nie zdawałem sobie sprawy, że jestem tak bardzo uzależniony. Około sześciu lat po ślubie złożyłem w kościele przysięgę na dwa lata, że nie będę pić. Bojąc się Boga, wytrwałem, ale później mój problem znów powrócił. Pojechałem też na mityng do AA z nadzieją, że tam dostanę jakąś wskazówkę i od razu uwolnię się z nałogu. Nie było to jednak takie proste. Kolejny czas to kolejne próby, które były skuteczne tylko na chwilę. W którymś momencie nastąpił przełom. Wróciłem na mityngi akurat wtedy, kiedy kolega obchodził 10. rocznicę wytrwania w trzeźwości i z tej okazji była odprawiana Msza św., na którą poszedłem. Nie wiem, co wtedy mnie tchnęło, ale poszedłem do spowiedzi, która była głębokim przeżyciem. Po miesiącu jednak znów wróciłem do alkoholu. Były kolejne próby i kolejne porażki. Tak się zdarzyło, że kiedy znów wróciłem na mityngi, znów była Msza św. z okazji rocznicy „niepicia” kolejnego kolegi, wtedy znów miałem przynaglenie, żeby pójść do spowiedzi. Po mityngu prosiłem Matkę Bożą, żeby w Kalwarii Zebrzydowskiej, dokąd się wybierałem, kazanie wygłosił kard. Stanisław Dziwisz. Tak się stało. Kiedy wróciłem z Kalwarii do domu, zacząłem zastanawiać się nad tym wszystkim, że to nie mogą być przecież przypadkowe zdarzenia. Od tamtej pory zacząłem zastanawiać się i słuchać. Słuchać tego, co mówi ksiądz na kazaniu i czym dzieli się inna osoba. Zrozumiałem, że świadectwo drugiego człowieka bardzo pomaga i umacnia, bo to, czym dzieli się, to przecież jego życie, jego doświadczenia, problemy i podpowiedź, jak radzi sobie z tym wszystkim, będąc trzeźwym człowiekiem.
CZYTAJ DALEJ

Jaka jest moja wiara w obecność Aniołów Stróżów?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Aniołowie

Aniołowie

Rozważania do Ewangelii Mt 18, 1-5. 10.

Czwartek, 2 pażdziernika. Wspomnienie świętych Aniołów Stróżów.
CZYTAJ DALEJ

Ks. Chun Yean Choong: św. Jan Paweł II był dla Kościoła „jak Anioł Stróż”

2025-10-02 10:50

[ TEMATY ]

Anioł Stróż

św. Jan Paweł II

dla Kościoła

Vatican Media

Tak jak Aniołowie Stróżowie stoją dyskretnie obok nas, tak Jan Paweł II - poprzez swoje nauczanie, świadectwo i cierpienie - towarzyszył Ludowi Bożemu, ukazując obecność Boga w historii - wskazał w homilii watykański dyplomata ks. Jan Maria Chun Yean Choong przewodniczący czwartkowej Mszy św. przy grobie św. Jana Pawła II.

Kościół katolicki 2 października obchodzi wspomnienie św. Aniołów Stróżów. „Choć ich nie widzimy, są zawsze przy nas, czuwają, chronią przed złem, prowadzą ku dobru i przypominają, że w każdej chwili jesteśmy w ręku Boga” - mówił ks. Chun Yean Choong, podkreślając tajemnicę obecności Aniołów Stróżów w naszym życiu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję