W kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu 26 września zgromadziło się ok. 200 legionistów z diecezji sandomierskiej oraz 13 kapłanów, opiekunów grup legionowych wraz z diecezjalnym moderatorem ks. Rafałem Cudziło. Świętowano 10. rocznicę powstania komicjum Legionu Maryi w Tarnobrzegu. Obecni byli też goście z Kraśnika i Lublina, a także związani z naszą diecezją legioniści i księża opiekunowie Legionu z diecezji tarnowskiej i kieleckiej. Po wstępnych modlitwach siostra prezydent Komicjum Maria Gawrońska przedstawiła historię powstania i działalności kurii-komicjum Legionu Maryi w Tarnobrzegu.
Pierwsi legioniści przy parafii na Serbinowie złożyli swoje przyrzeczenia po czteromiesięcznym okresie formacyjnym w roku 1998, dzięki staraniom ks. proboszcza Michała Józefczyka. Wokół pierwszego prezydium tarnobrzeskiego powstały kolejne w Nagnajowie, Zakrzowie, Sandomierzu i Koprzywnicy. I te grupy połączyła kuria Legionu, zainicjowana w 2002 r. właśnie przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Stowarzyszenie rozwijało się szybko, powstawały nowe grupy, a z nich kurie. Z połączenia 3 kurii: janowskiej, tarnobrzeskiej i ostrowieckiej, 2 kwietnia 2005 r. najwyższa rada Legionu w Polsce (Regia w Lublinie) powołała komicjum pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu. Przez pierwsze trzy lata opiekunem diecezjalnym Legionu Maryi był ks. Michał Oszczudłowski, a od 2008 r. ks. Rafał Cudziło. Obecnie do komicjum tarnobrzeskiego należy 10 kurii i 63 prezydia. Kurie legionowe istnieją w Janowie Lubelskim (z podległymi 9 prezydiami), Tarnobrzegu (11 prezydiów), Ostrowcu Świętokrzyskim (8), Koprzywnicy (7), Zaleszanach (5), Sandomierzu (6), Chmielniku (7), Bogorii (4), Chorzelowie (3) i Nisku (3). Łącznie do komicjum tarnobrzeskiego należy 1558 legionistów – 646 czynnych i 912 wspierających.
Ks. Józefczyk na początku Mszy św. witał przybyłych księży i legionistów, dziękował wszystkim za dotychczasową działalność oraz zachęcał do dalszej gorliwości w modlitwie różańcowej wspierającej ważne intencje Kościoła. Stwierdził też, że bez Legionu obraz każdej parafii byłby dużo bardziej ubogi. Podczas homilii ks. Rafał Cudziło rozważał temat powołania legionowego, które ubogaca nie tylko parafie i diecezje, ale też podnosi poszczególnych członków Legionu na wyższy poziom duchowy. – Podsumowując 10 lat komicjum trzeba spojrzeć na Legion jako na wielki Boży dar – mówił kapłan. – Można wspomnieć o radości ze wspólnych działań apostolskich, z powstających grup i kurii, ze wspólnych modlitw oraz wzrostu liczebnego i duchowego. Trzeba dziękować za Bożą i Maryjną łaskę przynależenia do tego stowarzyszenia. Kapłani cieszą się z działania Margaretek – codziennych modlitw legionistów za księży, bo przez to więź obustronnego wsparcia jednoczy ludzi świeckich z ich opiekunami duchowymi – przypomniał ks. Cudziło. – Bycie legionistą zobowiązuje do dobrego świadectwa. Całym życiem mamy pokazywać swoją miłość do Boga, nie tylko słowami, ale czynami. Sukcesem jest dobre wpisywanie się w działalność parafii. Niech dobry Bóg umacnia to dobro swoim błogosławieństwem i niech radość rozlewa się na innych i pociąga ich do przyjścia w szeregi Legionu Maryi. Oddajmy wszystko Bożej Opatrzności, owoce i wzrost powierzajmy Matce Najświętszej – powiedział na zakończenie ks. Cudziło. Siostra Lidia Kozłowska, prezydent Regii Legionu z Lublina, dziękując za działalność legionistów poinformowała, że komicjum tarnobrzeskie jest uznawane jako wzór dla innych za swój szybki rozwój i prężną działalność.
W nawiązaniu do hasła roku duszpasterskiego „Wierzę w Syna Bożego” proponujemy Czytelnikom cykl artykułów prezentujących wspólnoty działające w diecezji toruńskiej. Wspólnota bowiem jest płaszczyzną wzajemnego uczenia się pogłębiania wiary w Jezusa Chrystusa
Od 35 lat wraz z mężem jesteśmy nieprzerwanie we wspólnocie Domowego Kościoła. Ruch ten uświadomił nam, jak powinna wyglądać wspólna droga do Boga małżonków, którzy pragną w pełni korzystać z łaski sakramentu udzielonego im w dniu ślubu. Zrozumieliśmy wartość wspólnej modlitwy, odczuliśmy radość bycia we wspólnocie Kościoła. Ruch stanowił pomoc w trudnościach i wychowaniu w wierze naszych dzieci. Nabraliśmy odwagi do świadczenia o Bogu w trudnych czasach.
Dzisiaj także małżeństwa doświadczają, jak trudno żyć po chrześcijańsku w świecie coraz bardziej wrogim zasadom wiary katolickiej i Kościołowi oraz pokonywać własne słabości i kryzysy. Domowy Kościół jest ruchem świeckich w Kościele, w którym małżeństwa wzajemnie sobie pomagają. Jest gałęzią rodzinną Ruchu Światło-Życie, ruchu posoborowej odnowy Kościoła w Polsce i korzysta z metod pracy międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame. Twórcą DK, który w tym roku obchodził 40-lecie istnienia, jest sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Z ks. Blachnickim ściśle współpracowała niestrudzona organizatorka i opiekunka DK śp. s. Jadwiga Skudro RSCJ, która odpowiadała za jego rozwój i formację małżeństw. Duchową kolebką DK jest Krościenko nad Dunajcem.
Wspólnoty Domowego Kościoła realizują program formacyjno-modlitewny w kręgach liczących 4-7 małżeństw. Metodami pracy są tzw. zobowiązania, które, owocując w życiu, stają się darami. Należą do nich stopniowo wprowadzane: regularne czytanie i słuchanie Słowa Bożego, pogłębiona modlitwa osobista, modlitwa małżeńska i rodzinna, systematyczna praca nad doskonaleniem siebie poprzez tzw. regułę życia, dialog małżeński raz w miesiącu (spotkanie męża i żony w obecności Bożej w celu odczytania Bożego planu dla ich małżeństwa i rodziny) oraz udział w spotkaniu kręgu. Formacja DK dokonuje się na 15-dniowych i 4-dniowych oazach rekolekcyjnych oraz tematycznych, które odbywają się w różnych miejscach Polski. W kręgu rodzin może uczestniczyć każde sakramentalne małżeństwo, niezależnie od wieku i poziomu przygotowania religijnego. Praca podstawowa odbywa się w małżeństwie i rodzinie. Na oazy wyjeżdżają całe rodziny, a dzieci bardzo dobrze się na nich czują i mają także swoje zajęcia. Celem ruchu jest kształtowanie duchowości małżeńskiej opartej na łasce sakramentu, a dziecko najlepiej wzrasta w atmosferze wzajemnej miłości rodziców. Krąg rodzin spotyka się raz w miesiącu wraz z księdzem moderatorem w domu jednej z par. Spotkanie składa się z dzielenia się życiem podczas symbolicznego posiłku, modlitwy (dzielenie się Słowem Bożym, Różaniec), dzielenia się osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego oraz wprowadzenia nowego tematu.
Domowy Kościół w diecezji toruńskiej obchodził w tym roku 35-lecie, a jego początki sięgają czasów, gdy Toruń należał jeszcze do diecezji chełmińskiej. W 1978 r. 3 pary z Torunia wyjechały po raz pierwszy na oazę rodzin do Krościenka, zachęcone przez aktywnego uczestnika oaz młodzieżowych Ruchu Światło-Życie, obecnie kapłana ks. Wacława Dokurno. Trzeba dodać, że od początku utwierdzał nas w decyzji wyjazdu ks. Jan Chrapek CSMA, później biskup pomocniczy naszej diecezji, który był aktywnym współpracownikiem ks. Blachnickiego. Małżeństwa, które wróciły z oazy, założyły pierwszy krąg. Obecnie w diecezji toruńskiej jest ponad 50 kręgów (ok. 260 rodzin), które ożywiają życie parafii. Dekretem bp. Andrzeja Suskiego moderatorem diecezjalnym Domowego Kościoła jest ks. Andrzej Jakielski. Parą diecezjalną są Maria i Andrzej Kowalikowie. Posługę pary krajowej pełnią Beata i Tomasz Strużanowscy z Torunia, którzy są również odpowiedzialni za redakcję comiesięcznego wydawnictwa „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”. W diecezji toruńskiej ukazuje się także biuletyn DK pt. „Wypłyń na głębię”. Hasło roku formacyjnego 2013/2014 brzmi: „Narodzić się na nowo”.
Zachęcamy do skorzystania z tej wyjątkowej propozycji wzrastania w wierze, najpełniej uwzględniającej też konieczność wypełniania obowiązków stanu małżeńskiego.
Zjazd Polskiego Stowarzyszenia Pastoralistów zgromadził we Wrocławiu duchownych, duszpasterzy i świeckich zaangażowanych w życie Kościoła. Spotkanie obfitowało w refleksje dotyczące kondycji współczesnego człowieka, wyzwań pastoralnych oraz konieczności odbudowy relacji - w rodzinie, w Kościele i w społeczeństwie. Wystąpili m.in. biskup sosnowiecki Artur Ważny oraz kapelan polskiego parlamentu ks. Andrzej Sikorski.
Podziel się cytatem
Jednym z głównych prelegentów był Krzysztof Pilarz, który podkreślił nierozerwalny związek między przebaczeniem a pojednaniem, oparty na prawdziwej antropologii. W centrum refleksji znalazło się małżeństwo - jako przestrzeń, gdzie te dwa wymiary duchowe mają największe znaczenie. Jak zaznaczył prelegent, małżonkowie nie powinni szukać winy u drugiego, lecz odnaleźć siłę i uzdrowienie w osobie Chrystusa. To On staje się fundamentem pojednania, bez którego trudno budować trwałą więź.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
