Praca i modlitwa oraz ich łączenie są ponadczasowe. Św. Izydor z Madrytu potrafił łączyć sprawy ziemskie ze sprawami Boskimi. Współcześni rolnicy i mieszkańcy wsi, wpatrujący się w swojego patrona, unikną błędów i przezwyciężą wszelkie kryzysy, jeśli będą starać się trwać blisko Boga
Dnia 15 maja, na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, którą w tradycji rolniczej w Polsce określa się jako Zielone Świątki, parafia pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Wielkim Czystem zaprosiła członków duszpasterstwa rolników, wspólnotę Bractwa św. Izydora oraz mieszkańców polskiej wsi wraz z ich duszpasterzami na doroczne święto ku czci św. Izydora, patrona rolników chrześcijańskiej Europy.
Modlitwa
Nabożeństwo majowe poprowadzone przez scholę parafialną rozpoczęło modlitwy. Kapłanów, gości, parafian, władze samorządowe na czele z wójtem gminy Stolno Jerzym Rabeszko, wójtem gminy Chełmno Krzysztofem Wypijem, starostą chełmińskim Zdzisławem Gamańskim powitał proboszcz ks. kan. Jacek Wyrowiński. Centralnym punktem była Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem bp. Józefa Szamockiego.
W homilii Biskup Józef, nawiązując do liturgii zesłania Ducha Świętego, mówił o umiejętnym łączeniu pracy z modlitwą i spraw ziemskich ze sprawami Boskimi. Zachęcił do otwierania się z ufnością dziecka na dary Ducha Świętego i Jego prowadzenie. Ksiądz Biskup mówił także o nieoddzielaniu takich wartości jak praca, miłość do Pana Boga i ojczyzny. – Nikt inny tak bardzo, jak wy, rolnicy, nie zna życia, jego wartości jako tajemnicy Bożej i nie ma świadomości trudu pracy. Jak nikt inny w swoim powołaniu dotykacie tajemnicy życia. Wiecie, jak z Panem Bogiem współpracować oraz jak człowiek i jego praca od Boga zależą – mówił kaznodzieja. Podkreślał, że w pracy na roli, czyli pracy przemieniającej życie, potrzebna jest miłość, która płynie od Boga przez ludzkie serce. Przypominając postać św. Izydora Oracza, podkreślił, że on nie tylko orał ziemię, lecz także kochał ją, a swoje życie rozwijał aż po świętość – mówił. Zachęcił rolników do jeszcze większego zawierzenia Bogu we wszystkich aspektach swojego życia.
Na diecezjalną uroczystość patronalną rolnicy przybyli z grudkami ziemi, które Biskup Józef poświęcił. Po powrocie do domów rolnicy rozsypują na pola tę ziemię, aby z Bożym błogosławieństwem przynosiła plon obfity i każda kruszyna chleba z niej wyrastająca była przez człowieka szanowana.
W słowie podziękowania diecezjalny duszpasterz rolników ks. kan. Zbigniew Gański wyraził wdzięczność za wspólną modlitwę w dniu św. Izydora. – Niech święty patron będzie dla nas wszystkich tworzących Duszpasterstwo Rolników Diecezji Toruńskiej, Bractwo św. Izydora i wszystkich rolników wsparciem i wzorem na drodze do doskonałości religijnej, zawodowej i społecznej – dodał duszpasterz. Na koniec Mszy św. uczczono relikwie św. Izydora.
W radości spotkania
Radosnym korowodem przy marszu granym przed Orkiestrę Dętą z Chełmińskiego Domu Kultury uczestnicy uroczystości przemaszerowali do szkolnej świetlicy, gdzie wysłuchali wykładu kustosza Muzeum Ziemi Chełmińskiej Anny Zielińskiej na temat „Rolnictwo powiatu chełmińskiego”. W ciekawy sposób ukazane zostały uwarunkowania rolnictwa w powiecie w XIX i XX wieku. Aby kochać dzisiaj tę ziemię, trzeba wiedzieć, jak chłopi dawniej o nią się troszczyli i zbiegali o każdy jej kawałek. Ich przywiązanie, miłość do ziemi nadaje sens całemu posłannictwu, ponieważ rolnik dzieli się swoją pracą i jej efektami z innymi ludźmi. Wspólny świąteczny stół, przy poczęstunku przygotowanym przez parafian, pozwolił zacieśnić więzi, wymienić poglądy oraz cieszyć się z dorocznego spotkania.
Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majówki” - nabożeństwa, odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest Litania Loretańska.
Początków tego nabożeństwa należy szukać w pieśniach sławiących Maryję Pannę znanych na Wschodzie już w V w. Na Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło się dopiero na przełomie XIII i XIV w., dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X. Zachęcał on by wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.
Nabożeństwo majowe bardzo szybko stało się popularne w całej chrześcijańskiej Europie. Jeden z mistyków nadreńskich, dominikanin bł. Henryk Suzo, w swoich tekstach wspomina, że jeszcze jako dziecko w maju zbierał na łąkach kwiaty i zanosił je Maryi. W XVI w. upowszechnieniu nabożeństwa sprzyjał wynalazek druku. Po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi w wydanej w 1549 r. w Niemczech książeczce „Maj duchowy”, która była odpowiedzią na Reformację.
W wielu żywotach świętych oraz kronikach zakonnych można wyczytać o majowym kulcie Maryi Panny. Dobrym przykładem jest św. Filip Nereusz, który gromadził dzieci przy figurze Matki Bożej, zachęcał do modlitwy i do składania u jej stóp kwiatów. Podobne zwyczaje opisują XVII wieczne kroniki włoskich dominikanów.
Ojcem nabożeństw majowych jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku w Neapolu jezuita o. Ansolani. Organizował on w kaplicy królewskiej specjalne koncerty pieśni maryjnych, które kończył uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy czci Matki Bożej był jezuita, o. Muzzarelli, który w 1787 r. wydał specjalną broszurkę, którą rozesłał do wszystkich włoskich biskupów. Po mimo kasaty jezuitów przez Klemensa XIV, o. Mazurelli wprowadził nabożeństwo majowe w kościele Il Gesu w Rzymie. Rozpowszechnił je również w Paryżu, towarzysząc papieżowi Piusowi VII podczas koronacji Napoleona Bonaparte. To właśnie Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami. W 1859 r. kolejny następca św. Piotra – Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone w 1838 r. przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie XIX w. „majówki” odprawiane już były w wielu miastach, m.in. w Warszawie w kościele Św. Krzyża, w Krakowie, Płocku, Toruniu, Nowym Sączu, Lwowie i Włocławku.
Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca 1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loretto, gdzie była niezwykle popularna. Ponieważ często modlący się dodawali do niej własne wezwania, w 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian. Nowe wezwania posiadały aprobatę Kościoła i wynikały z rozwoju Mariologii. W Polsce jest o jedno wezwanie więcej. W okresie międzywojennym, po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do Litanii dołączono wezwanie "Królowo Polski".
Ponad 90 maturzystów z chicagowskich polonijnych szkół odwiedziło Pałac Prezydencki w Warszawie, gdzie spotkali się z Pierwszą Damą Martą Nawrocką. Rozmowy dotyczyły codziennych wyzwań młodych Polaków dorastających między dwiema kulturami. Omówiono też sposoby angażowania się w życie polonijnej wspólnoty.
Wizyta zgromadziła uczniów i opiekunów z Polskiej Szkoły im. św. Ferdynanda, im. Tadeusza Kościuszki, im. Maksymiliana Marii Kolbego oraz im. Henryka Sienkiewicza. Młodzież opowiadała o godzeniu nauki w amerykańskich szkołach z dodatkowymi zajęciami języka polskiego, historii i literatury oraz z aktywnym uczestnictwem w polonijnych wydarzeniach w Chicago.
O. Paolo Pugliese opowiada o witalności lokalnej wspólnoty katolickiej, którą tworzą młodzi ludzie poszukujący sensu, gdzie nie brakuje dialogu ekumenicznego, a pamięć o początkach chrześcijaństwa jest wciąż żywa. Dla wiernych z kościoła św. Stefana w Stambule pierwsza podróż zagraniczna Papieża Leona XIV jest znakiem „bliskości wobec Kościoła małego, lecz głęboko zakorzenionego w historii tych ziem”.
O. Paolo Pugliese mieszka w Turcji od ponad dziesięciu lat i jest delegatem kapucynów w tym kraju. Uśmiech, z jakim wszystkich wita, od razu sprawia, że człowiek czuje się tu jak w domu. Pokazuje nam jasną fasadę kościoła św. Stefana, a następnie zaprasza do środka. Odnosi się tutaj wrażenie, jakby oddychało się historią.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
