Oleg Pawłow swoją zasadniczą służbę wojskową odbywał w kompaniach ochrony łagrów w Kazachstanie. Przeżycia pozostawiły głęboki ślad w jego twórczości, czego dowodem jest trylogia „Opowieści z ostatnich dni”, pisana w latach 1994 – 2002, a składająca się z powieści: „Służbowa baśń”, „Sprawa Matiuszyna” i „Karagandyjska tryzna”. Pierwsza opisuje losy kapitana ukaranego za to, że obsadził pole ziemniakami, by wyżywić żołnierzy; druga – losy rekruta, który trafia do obozowej kompanii; trzecia – podróż grupy żołnierzy z trumną zabitego kolegi.

Pawłow opowiada o żołnierzach – zwykłych, sowieckich ludziach, którzy w zderzeniu z wapniejącym systemem starają się przede wszystkim przetrwać, nie wychylając się, ale też nie za bardzo się męcząc. Choć zadebiutował jeszcze na początku lat 90. ubiegłego wieku, a dekadę później poznano go na zachodzie Europy (uznano go za jednego z ciekawszych rosyjskich autorów współczesnych), to w Polsce jego nazwisko pojawiło się dopiero teraz.