Reklama

Niedziela Sosnowiecka

Żyć pełną piersią – tu i teraz!

Niedziela sosnowiecka 37/2017, str. 6

[ TEMATY ]

wywiad

Adam Lewandowicz

Paweł Piechnik

Paweł Piechnik

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z Pawłem Piechnikiem – pielgrzymem z Poznania, który w sierpniowym pielgrzymowaniu do Czarnej Madonny znalazł się na szlaku diecezji sosnowieckiej – rozmawia Agnieszka Raczyńska.

AGNIESZKA RACZYŃSKA: – Podczas wędrówki na Jasną Górę z pielgrzymką bielsko-żywiecką dzielisz się swoim świadectwem życia. Chciałabym, byś również podzielił się nim z Czytelnikami „Niedzieli Sosnowieckiej”.

PAWEŁ PIECHNIK: – Urodziłem się w rodzinie katolickiej. Wiara w naszym domu była i jest praktykowana, jak w większości rodzin w Polsce, przez coniedzielne chodzenie na Mszę św. Bardziej jest to praktyka związana z tradycją niż z żywą wiarą i na tym z grubsza świadoma relacja z Panem Bogiem w naszym domu się kończyła i nadal dla niektórych kończy. W domu nie było czytane Pismo Święte, a co dopiero rozmowa czy życie nim. Brakowało też wspólnej modlitwy. Moi rodzice to wspaniali, dobrzy ludzie, bardzo ich kocham i wiele im zawdzięczam, ale prawda w tej kwestii jest właśnie taka. Dziś mam 36 lat i dopiero od niedawna widzę bardzo wyraźnie, jak ważna jest codzienna modlitwa, a przez to osobista więź z Bogiem. Dzięki niej mogę poznawać prawdę o sobie samym i równocześnie starać się nie krzywdzić nikogo ze swojego otoczenia.

– Kiedy i w jakich okolicznościach rozpoczęło się Twoje, jak to nazwałeś „łamanie Bożych Przykazań”?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

– Już w szkole podstawowej otworzyłem się na pornografię, w tym okresie pojawiły się również drobne kradzieże, które podnosiły adrenalinę w moim życiu. Tutaj też swoje początki miało uzależnienie od gier komputerowych. Szkołę podstawową ukończyłem z bardzo dobrymi stopniami. Dostałem się do renomowanego liceum w Poznaniu. Jednak chęć odreagowania wymagań rodziców, które bardziej się czuło niż słyszało, oraz brak rozmowy na wiele ważnych tematów, spowodowała, że w moim życiu doszły alkohol, papierosy, od czasu do czasu narkotyki, muzyka metalowa i gotyk, które, co tu kryć, są jawnie satanistyczne.

– Jakie były efekty tego wszystkiego?

– Miałem problemy w szkole, gdzie po drugim roku nazbierałem trzy zagrożenia z przedmiotów i egzamin komisyjny, który z Bożą pomocą udało mi się zdać. Równolegle miałem problemy w domu. Po libacjach alkoholowych i późnych powrotach wybuchały awantury z rodzicami. Z siostrą też miałem słabą relację. Wtedy nieco się ocknąłem i jakimś cudem skończyłem liceum i dostałem się również na renomowane studia: architekturę na Politechnice Poznańskiej. Niestety cały ten duchowy bałagan ciągnąłem ze sobą. Na studiach pojawił się przygodny seks i manipulacje w relacjach z kobietami.

– Pod koniec studiów poznałeś swoją przyszłą żonę?

Reklama

– Tak, a rok później ją poślubiłem. Ślub sakramentalny zawarliśmy w kościele, jednak nie miałem żadnej świadomości czym jest sakrament małżeństwa. Z tym błotem duchowym wchodziłem dalej. Nasze małżeństwo trwało zaledwie 4 lata, a życie szybko pokazało, że jego obraz nie jest taki, jaki zbudowałem sobie w głowie. Oziębłość intymna między mną a żoną doprowadziła mnie do momentu, w którym zacząłem ją zdradzać z innymi kobietami; znów pojawił się alkohol. Pogrążałem się coraz bardziej, aż doprowadziło nas to do rozwodu cywilnego. Później jeszcze doszło kupowanie tabletek wczesnoporonnych dla przelotnie zapoznanych kobiet lub załatwianie recept na tabletki antykoncepcyjne. Moje spaczenie i degeneracja uświadomiły mi, że zderzyłem się ze ścianą.

– I w takim stanie trafiłeś do klasztoru Dominikanów w Poznaniu?

– Właściwie nie pamiętam, jak się tam dokładnie znalazłem, ale kiedy rozbity siedziałem w ławce, gdzieś z głębi duszy, z całego serca wykrzyczałem do Pana: Boże, jeśli naprawdę jesteś, to mnie ratuj, bo ja już nie mam na siebie siły! To była moja pierwsza prawdziwa modlitwa z serca, a na taką prośbę nie trzeba było długo czekać. W ciągu tygodnia od tej modlitwy Bóg mnie obdarował pomocą w postaci dwóch osób: świeckiego opiekuna duchowego oraz chrześcijańskiego psychologa. Do dziś mam z nimi świetny kontakt.
Od 7 lat Bóg uczy mnie swoich ścieżek. Od tamtego czasu zacząłem przewartościowywać swoje życie. Zostałem z dnia na dzień uzdrowiony z pornografii. Zacząłem odbudowywać swoją czystość w relacjach damsko-męskich, ale nadal silnie muszę się z tym zmagać i niejednokrotnie na przestrzeni tego czasu doświadczałem upadków. Widzę jednak, że uzdrowienie to przychodzi coraz bardziej trwale i wierzę głęboko, że wreszcie nastąpi definitywnie.

– A co z Twoim małżeństwem, co z nałogami?

Reklama

– Od ponad 4 lat jestem w trakcie sprawy o stwierdzenie nieważności małżeństwa i po niedawnym wyroku z pierwszej instancji, że sakrament jest ważny, moja ufność w Pana Boga jeszcze bardziej wzrosła, co po ludzku jest kompletnie niezrozumiałe. Kwestia alkoholu też zmieniała się w przeciągu tego czasu. Po roku od nawrócenia zdecydowałem się na dwunastomiesięczny detoks, a jakieś dwa miesiące temu ślubowałem Matce Boże w Częstochowie całkowitą rezygnację z alkoholu do końca życia. Zrezygnowałem także z muzyki satanistycznej i gier komputerowych.

– Z pewnością budowanie wiary i pogłębianie osobistej modlitwy to proces, który wymaga wiele samozaparcia i osobistego wysiłku?

– Niewątpliwie, jednak kiedy autentycznie zapraszam we wszystko Boga, życie staje się wewnętrznie lekkie i jest realną przygodą. Poprzedni mój świat, który wydawał się kolorowy poprzez świecidełka w postaci używek, seksu czy świata gier komputerowych, okazał się kompletnie wyblakły w porównaniu do życia w oderwania się od tych zniewoleń. Chodzenie w Duchu Świętym, czyli w obecności Boga, to życie pełną piersią tu i teraz. Moje życie pełne jest teraz niespodzianek w postaci ciągłych nieoczekiwanych spotkań ze wspaniałymi ludźmi, zwrotów wydarzeń i poczuciu niesamowitej opieki z góry. Od roku Pan Bóg dał mi łaskę uczestniczenia w ewangelizacjach ulicznych oraz w spotkaniach Odnowy w Duchu Świętym. Jestem również zaangażowany w pomoc ludziom bezdomnym i wykluczonym. Posiadam opiekuna duchowego, który jest zakonnikiem oraz posługuje modlitwą wstawienniczą i uzdrowienia. To świadectwo obecności Boga w moim życiu i za to Bogu dziękuję!

2017-09-06 12:18

Oceń: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zwycięstwo Niepokalanej

Niedziela szczecińsko-kamieńska 30/2018, str. 2-3

[ TEMATY ]

wywiad

proces beatyfikacyjny

kard. August Hlond

Leszek Wątróbski/Archiwum

Obraz czcigodnego sługi Bożego kard. Augusta Hlonda w Domu Głównym Chrystusowców w Poznaniu

Obraz czcigodnego sługi Bożego kard. Augusta Hlonda w Domu
Głównym Chrystusowców w Poznaniu
Leszek Wątróbski: – dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego podpisał w maju br. papież Franciszek...
CZYTAJ DALEJ

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

Siekiera w dłoni księdza - mordercy. Zgorszenie przebaczeniem?

2025-07-26 22:29

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

dr Milena Kindziuk

Red.

Milena Kindziuk

Milena Kindziuk

To nie jest zbrodnia, jakich wiele. Kolejna odnotowana w kronikach kryminalnych, popełniona nocą w ustronnym miejscu. To jest rana, która rozrywa serce Kościoła. Bo sprawcą jest kapłan.

Pęka mi serce, gdy o tym piszę. Pęka też obraz Kościoła w oczach wielu. Pęka zaufanie. Pęka nadzieja. Bo fakt pozostaje faktem: ksiądz zamordował człowieka. Ze szczególnym okrucieństwem.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję