Reklama

Niedziela Świdnicka

Narodowe Święto Niepodległości

Niedziela świdnicka 48/2017, str. 4

[ TEMATY ]

Niepodległość

święta

Krzysztof Zaremba

Msza św. w wałbrzyskiej kolegiacie

Msza św. w wałbrzyskiej kolegiacie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W tym roku minęło 99 lat, odkąd Polska po 123 latach zaborów ponownie powróciła na mapę Europy. W listopadzie 1918 r. spełniły się marzenia Polaków o niepodległości, choć droga do niej była długa i niełatwa, naznaczona cierpieniem, łzami i krwią. Narodowe Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada jest okazją zarówno do modlitwy w intencji Ojczyzny, jak również do refleksji nad darem wolności, który nie jest dany raz na zawsze

Wałbrzyskie obchody 99. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości miały charakter bardzo uroczysty. Msza św. w intencji Ojczyzny odprawiona została w kolegiacie pw. Świętych Aniołów Stróżów w Śródmieściu. Mszy św. przewodniczył i kazanie wygłosił biskup pomocniczy diecezji świdnickiej Adam Bałabuch. W nabożeństwie uczestniczyli przedstawiciele władz rządowych, wojewódzkich, samorządowych, duchowieństwa, a także władze miasta, parlamentarzyści, radni, związkowcy, służby mundurowe, reprezentanci Wojska Polskiego, górnicy, weterani i kombatanci, harcerze, uczniowie oraz przedstawiciele organizacji patriotycznych oraz bardzo licznie zgromadzeni mieszkańcy Wałbrzycha i okolic.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W kazaniu bp Adam Bałabuch zaznaczył, że święto odzyskania przez Polskę niepodległości przypada na dzień 11 listopada, kiedy w liturgii wspominamy św. Marcina, który całym swoim życiem pokazał, co to znaczy służyć jednemu Panu. Również wielcy święci naszej Ojczyzny – św. Stanisław, św. Wojciech czy w reszcie św. Jan Paweł II – pokazywali nam, jak należy służyć człowiekowi, Ojczyźnie, jednak zawsze w pierwszej kolejności służąc Panu Bogu – zgodnie z tym, co usłyszeliśmy w czasie Ewangelii: „Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie” (Mt 6,24). Nasze życie we wszystkich jego wymiarach: duchowym, społecznym i politycznym można zbudować jedynie w oparciu o wierność Panu Bogu, bo nie da się służyć dwóm panom. Nie można w życiu prywatnym kierować się Bożymi przykazaniami, a już nie liczyć się z nimi w życiu społecznym, narodowym czy politycznym. Tylko kierując się Bożym prawem, możemy zapewnić pokój, zgodę i jedność w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Jedynie na fundamencie ewangelicznych wartości można zbudować sprawiedliwe życie w naszej Ojczyźnie, Europie i w świecie. I tylko wtedy będzie możliwy szacunek dla godności każdego człowieka, dla jego praw, także dla tych praw podstawowych, jakim jest chociażby prawo do życia. Nie bójmy się w naszej Ojczyźnie otworzyć na miłość Bożą, bo kiedy ona wypełni nasze serca, odkryjemy w drugim człowieku nie konkurenta czy przeciwnika politycznego, ale na gruncie Bożej miłości odnajdziemy drugiego człowieka jako brata i siostrę. Odkryjemy, że trzeba nam razem, w poszanowaniu Bożych przykazań, budować szczęśliwą przyszłość naszej kochanej Ojczyzny. Jako Kościół – duchowni i świeccy – świadomie podjęliśmy w ostatnim czasie szereg ważnych inicjatyw, by prosić o łaskę, abyśmy jako Polacy podążali drogą służby tylko jednemu Panu – naszemu Zbawicielowi Jezusowi Chrystusowi, bo zdajemy sobie sprawę z tego, że losami narodów kieruje Boża Opatrzność.

Reklama

W ubiegłym roku w Krakowie-Łagiewnikach miał miejsce akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana – przypomniał biskup Adam. – Stało się to, abyśmy mogli sobie uświadomić, komu mamy służyć – że tylko Jezus jest naszym Panem, za Nim mamy iść, by budować szczęśliwą przyszłość. W tym jubileuszowym akcie wypowiadaliśmy słowa: „Jedyny Władco państw, narodów i całego stworzenia, Królu królów i Panie panujących, zawierzamy ci państwo polskie i rządzących Polską. Spraw, aby wszystkie podmioty władzy, sprawowały rządy sprawiedliwie i stanowiły prawo zgodne z prawami Twoimi”. Natomiast 6 czerwca br. w Zakopanem na Krzeptówkach poświęciliśmy Kościół, całą Ojczyznę i nasz naród Niepokalanemu Sercu Maryi, świadomi tego, co wypowiedziała Ona do dzieci w Fatimie – że Jej Niepokalane Serce ostatecznie zwycięży. W tym roku przeżywaliśmy także jubileusz 300-lecia koronacji wizerunku Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, do modliliśmy się: „Bogurodzico Dziewico Maryjo, nasza Matko i Królowo wyniesiona na wyżyny Nieba, Ty nieustannie otaczasz troską i miłością naród polski, prosimy, by jubileusz 300-lecia koronacji Twojego Jasnogórskiego Wizerunku odnowił w każdym z nas cześć i ufność wobec Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego” – przypomniał kaznodzieja i kontynuował: – Trzeba nam troszczyć się, aby nie odwracać się w naszym życiu od wiary świętej. Jeżeli odwracamy się od wiary, odwracamy się od Pana Boga. Trzeba nam troszczyć się, by prawa stanowione w naszej Ojczyźnie, Europie i świecie były zgodne z prawami Bożymi i z pomocą Maryi powinniśmy zabiegać, by w życiu narodowym i społecznym realizowała się wola Boża, to znaczy trzeba zabiegać, byśmy potrafili zauważyć potrzebujących i przychodzić im ze skuteczną pomocą. Realizowanie się woli Bożej w naszym życiu, to także poszanowanie życia ludzkiego, poszanowanie godności rodziny i małżeństwa, to także poszanowanie dla dnia świętego. Jeżeli przyjmiemy i będziemy wypełniać wolę Bożą, to możemy być pewni, że Bóg błogosławi swojemu ludowi. Nadszedł czas, by przyjąć nową podstawę, by zaświadczyć że służymy jednemu Panu Jezusowi Chrystusowi. Dlatego chcemy dla naszego i innych dobra, czynić to, o co On nas prosi. Chcemy poświęcić życie miłości, która jest darem Boga i objąć nią wszystkich. Życie miłością chciejmy także połączyć z modlitwą, która często jest dziś lekceważona i uznawana jako mało pomocna i nieprzynosząca korzyści. W rzeczywistości modlitwa jest jednak najpotężniejszą bronią, jaką Bóg dał człowiekowi. To nie atom czy inne uzbrojenie, ale modlitwa, różaniec w ręku – jest potężną bronią, która może przezwyciężyć wszelkie zło, podziały, niechęć i nienawiść. Niedawno wyszliśmy do granic naszej Ojczyzny i mając tę potężną broń, chcieliśmy wypraszać miłosierdzie Boga dla świata, wypraszać pokój dla Polski, Europy i innych krajów. Nie wyszliśmy na granicę po to, by się odgradzać od innych, jak to niektórzy próbowali sugerować, ale po to, by z naszej Ojczyzny wyszedł sygnał dla innych, że aby obronić pokój w świecie, trzeba przyjąć Bożą miłość, zjednoczyć się w modlitwie i Boga dawcę pokoju prosić o ten wielki dar dla całego świata. Jeżeli chcemy aby zapanował pokój, by nastąpiła odnowa moralna, trzeba się zjednoczyć w miłości i modlitwie – zakończył kazanie bp Adam Bałabuch.

Po Mszy św. uczestnicy wałbrzyskich uroczystości święta 11 Listopada przemaszerowali pod Pomnik Niepodległości, gdzie po odśpiewaniu hymnu państwowego i okolicznościowych przemówieniach złożone zostały kwiaty.

2017-11-22 12:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Katarzyna znad Wisły

Niedziela kielecka 33/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

święta

TER

Św. Katarzyna

Św. Katarzyna

Św. Katarzyna Aleksandryjska słynęła z urody, wszechstronnego wykształcenia i wielkiej kultury. Jednak złotymi zgłoskami zapisała się na kartach historii nie z powodu królewskiego pochodzenia oraz innych licznych przymiotów, lecz z powodu olbrzymiej miłości do Jezusa, za wiarę w którego oddała swoje życie. Jej kult jest bardzo rozpowszechniony w całym Kościele. Św. Katarzyna jest patronką setek kościołów. Patronuje także starożytnej świątyni w Przemykowie

Katarzyna Aleksandryjska urodziła się około 294 r. po Chrystusie. Córka z królewskiej rodziny odebrała bardzo wszechstronne i staranne wykształcenie z zakresu filozofii, retoryki, poezji, muzyki, matematyki, astronomii i medycyny. Pewnego dnia matka zaprowadziła ją do pobożnego pustelnika, który słynął z mądrości. Ten opowiedział jej Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie. Słuchając tej nauki, matka i córka uwierzyły w Zbawiciela świata, nawróciły się i poprosiły o chrzest. Na chrzcie córka otrzymała imię Katarzyna, co w języku greckim oznacza „czysta”. Po chrzcie zmieniła swoje życie, przestały ją cieszyć dworskie honory i bogactwo. Złożyła ślub dozgonnej czystości.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

Rodzice i synowie w seminarium

2024-05-06 13:17

[ TEMATY ]

Częstochowa

WMSD

dzień skupienia dla rodziców

Mikołaj Wręczycki/WMSD Częstochowa

Seminarium to nie tylko dom waszych synów, ale także wasz dom – takimi słowami zwrócił się do rodziców seminarzystów ks. prał. Ryszard Selejdak, rektor Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Częstochowie.

Do Seminarium, 4 maja, przybyli na swój dzień skupienia rodzice, ale także dziadkowie alumnów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję