18 i 19 listopada Spisz i Orawa zajmowane były przez oddziały formujących się wojsk polskich na życzenie Rady Narodowej Spisza i Orawy, obawiającej się podobnej akcji ze strony Czechów.
Z warszawskiej cytadeli, zgodnie z porozumieniem z władzami polskimi, ustąpiły ostatnie oddziały niemieckie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
21 listopada rząd Jędrzeja Moraczewskiego ogłosił manifest proklamujący prawo do strajków, zrzeszania się, wolność słowa i wolność sumienia. Wprowadzono zasadę 8-godzinnego dnia pracy i 46-godzinnego tygodnia pracy. Ustanowiono inspekcję pracy, ubezpieczenia chorobowe, ochronę lokatorów, wydano dekret o walce z paskarstwem. Zapowiadano reformę rolną i nacjonalizację niektórych gałęzi przemysłu. Rząd miał działać do czasu wyborów parlamentarnych.
Reklama
22 listopada ogłoszono dekret o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej, zatwierdzony tego samego dnia przez Józefa Piłsudskiego. Obejmował on władzę jako Tymczasowy Naczelnik Państwa i deklarował, że będzie ją sprawował do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego. Miał prawo powoływać premiera i ministrów oraz zatwierdzać projekty ustawodawcze uchwalane przez rząd. Tytuł Naczelnika Państwa nawiązywał do osoby Tadeusza Kościuszki z czasów insurekcji 1794 r. Powołanie instytucji Naczelnika Państwa, objęcie tego stanowiska przez Piłsudskiego i wydane przez niego dekrety tworzyły podstawy formalnoprawne powstającego niepodległego państwa polskiego.
Od początku miesiąca trwały we Lwowie krwawe walki z Ukraińcami, którzy chcieli opanować miasto. W zmaganiach z przeważającymi siłami zbrojnymi Ukraińskiej Republiki Ludowej uczestniczyła ochotniczo m.in. polska młodzież, nazywana później „orlętami lwowskimi”, i nieliczne grono przeszkolonych żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej kierowanych przez kapitana rezerwy Czesława Mączyńskiego.
W Warszawie i innych polskich miastach miały miejsce manifestacje, których uczestnicy domagali się odsieczy dla Lwowa, tworzone były oddziały ochotników. O losie miasta zdecydowała odsiecz dowodzona przez gen. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza, który wyruszył z Przemyśla sześcioma pociągami z wojskiem, amunicją i armatami. Oddziały ukraińskich Strzelców Siczowych wycofały się ze Lwowa 22 listopada po ciężkich walkach, szczególnie na Wysokim Zamku i cytadeli. Ludność Lwowa powitała wojsko polskie entuzjastycznie, ale walki polsko-ukraińskie o Lwów trwały jeszcze wiele miesięcy.