Reklama

Aspekty

Biskupie jubileusze

Kończący się rok obfitował w jubileusze – małe i duże. Nasza Ojczyzna świętowała stulecie odzyskania niepodległości i to była największa rocznica, w którą wpisywały się inne towarzyszące jej wydarzenia, zarówno na poziomie ogólnopolskim, jak i lokalnym. Na poziomie diecezjalnym w sanktuarium w Rokitnie rozpoczął się Rok Jubileuszowy, który potrwa do czerwca przyszłego roku

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 51/2018, str. IV

[ TEMATY ]

jubileusz

Archiwum "Aspektów"

Od lewej: bp. Paweł Socha, bp. Adam Dyczkowski

Od lewej: bp. Paweł Socha, bp. Adam Dyczkowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piękne jubileusze przeżywali także nasi biskupi seniorzy. Bp Adam Dyczkowski i bp Paweł Socha, którzy obchodzili kolejno 40- i 45-lecie sakry biskupiej.

Bp Adam Dyczkowski został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej ze stolicą tytularną Altava 19 września 1978 r. Święcenia biskupie otrzymał 26 listopada 1978 r. w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu z rąk metropolity wrocławskiego abp. Henryka Gulbinowicza, który dokonał konsekracji w asyście biskupa diecezjalnego częstochowskiego Stefana Bareły i biskupa pomocniczego wrocławskiego Wincentego Urbana. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Sursum corda” (W górę serca). W latach 1978-92 sprawował urząd wikariusza generalnego archidiecezji wrocławskiej. W kurii metropolitalnej do jego obowiązków należały sprawy duszpasterstwa młodzieży akademickiej, inteligencji, nauczycieli, harcerzy i środowisk zawodowych. Należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów archidiecezji wrocławskiej. W 1979 r. ustanowiono go kanonikiem gremialnym wrocławskiej kapituły archikatedralnej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

25 marca 1992 r. został biskupem pomocniczym diecezji legnickiej, gdzie objął funkcję wikariusza generalnego. W kurii biskupiej powierzono mu duszpasterstwo rodzin, harcerzy, służby zdrowia i środków społecznego przekazu. Przewodniczył radzie katechetycznej i odpowiadał za sprawy II Synodu Ogólnopolskiego w diecezji legnickiej.

17 lipca 1993 r. został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, którą kanonicznie objął 19 lipca 1993. Ingres do katedry pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie odbył się 5 września 1993 r., tydzień później do konkatedry pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze. W 1993 r. utworzył w diecezji Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, a rok później Akcję Katolicką i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. W 1994 przeprowadził Diecezjalny Kongres Rodzin. W 1997 w trakcie VI podróży apostolskiej Ojca Świętego do Polski podejmował w Gorzowie papieża Jana Pawła II.

Reklama

29 grudnia 2007 r. papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

W 2008 został honorowym obywatelem Głogowa, Gorzowa i Zielonej Góry. W 2011 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2015 r. uhonorowany tytułem Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”. W 2018 r. prezydent RP Andrzej Duda odznaczył księdza biskupa Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bp Paweł Socha został mianowany biskupem pomocniczym diecezji gorzowskiej ze stolicą tytularną Tunigaba przez papieża Pawła VI 20 listopada 1973. Święcenia biskupie otrzymał 26 grudnia 1973 r. w katedrze pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie z rąk metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły, któremu asystowali bp koszalińsko-kołobrzeski Ignacy Jeż i bp gorzowski Wilhelm Pluta. Hasłem i dewizą bp. Pawła Sochy są słowa: „Facere veritatem in caritate”, co oznacza: „Czynić prawdę w miłości”. W 1974 r. został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji, którą dwukrotnie zarządzał jako administrator (1986, 1993). W kurii diecezjalnej pełnił funkcje przewodniczącego Wydziału Nauki Katolickiej, Wydziału ds. Duchowieństwa i Osób Konsekrowanych, wiceprzewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego, przewodniczącego Komisji ds. Stałej Formacji Kapłanów, Komisji Liturgicznej oraz Komisji ds. Rodziny. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej. Kierował pracami diecezjalnej komisji badającej kult i łaski otrzymane za wstawiennictwem Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej (1987-89).

Od 25 marca 1992 był biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. W latach 1990-93 zasiadał w komitecie redakcyjnym „Gorzowskich Wiadomości Diecezjalnych”, a w 1994 został redaktorem naczelnym diecezjalnego pisma „Ecclesiastica”. Przewodniczył także Kapitule Odznaczeń „Zasłużony dla Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”.

Reklama

Papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego zielonogórsko-gorzowskiego 16 stycznia 2012.

W 2018 r. otrzymał z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

2018-12-18 11:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cud rozmnożenia chleba

Niedziela przemyska 38/2014, str. 1

[ TEMATY ]

jubileusz

pomoc

Archiwum Koła Towarzystwa św. Brata Alberta w Przemyślu

„Deo gratias” za 25 lat Dzieła Miłosierdzia. Jubileusz jest szczególnym dniem błogosławionym od Pana, jest wielkim darem łaski Boga w Trójcy Jedynego. 25 lat temu, w roku 1989, Towarzystwo Pomocy św. Brata Alberta i Zgromadzenie Sióstr Felicjanek podjęło wezwanie Jezusa z Ewangelii św. Mateusza: „Wy dajcie im jeść”. Przy współpracy księży biskupów, kapłanów i władz miasta Przemyśla, a także licznych dobroczyńców, kontynuujemy to dzieło. Uroczystości jubileuszowe były czasem dziękowania Bożej Opatrzności za 25 lat działania w Przemyślu Kuchni św. Brata Alberta i bł. Marii Angeli i radowania się wielkim „darem cudu rozmnażania chleba”.

CZYTAJ DALEJ

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Papież przyjął premiera Belize

2024-04-20 14:43

[ TEMATY ]

Franciszek

Grzegorz Gałązka

Franciszek przyjął 20 kwietnia w Watykańskim Pałacu Apostolskim premiera Belize - Johna Briceño, który następnie spotkał się z sekretarzem w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej ds. stosunków z państwami i organizacjami międzynarodowymi abp. Paulem Richardem Gallagherem.

Komunikat watykańskiego biura Prasowego po rozmowach w Sekretariacie Stanu stwierdza, iż były one serdeczne i w ich toku "wyrażono zadowolenie z dobrych stosunków miedzy Belize a Stolicą Apostolską". Poruszono zwłaszcza zaangażowanie Kościoła katolickiego w dziedzinie oświatowej i w zakresie troski o migrantów. Rozmawiano również o niektórych bieżących zagadnieniach społeczno-politycznych w tym kraju, podkreslając wkład, jaki Kościół katolicki i wartości chrześcijańskie, obecne w społeczeństwie Belize, mogą wnieść do dobra wspólnego ludności.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję