Wolontariat w Hospicjum im. Matki Teresy z Kalkuty w Kielcach, prowadzonym przez Caritas, sukcesywnie rozwija się. Wolontariusze podnoszą swoje kompetencje, uczestniczą w szkoleniach. W różny sposób w posługę chorym zaangażowanych jest czynnie przeszło czterdzieści osób. W minionym roku z okazji setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości Caritas Kielce razem z Caritas Polska realizowała projekt pt. „ W wolności pomagamy”. Projekt ten pomógł poszerzyć ofertę dla wolontariuszy. Środki na ten cel w kwocie 20 tys. zł przekazała Caritas Polska.

– Wolontariusze wiele wnoszą w to miejsce, bardzo ubogacają wszystkie działania na rzecz chorych i cierpiących. Dobrze uzupełniają prace personelu. Wykonują tutaj bardzo wiele prac – od tych drobnych porządkowych, poprzez opiekę bardziej zaangażowaną, zakupy, czytanie książek. Swoimi artystycznymi talentami umilają chwile podopiecznym hospicjum. Ten czas spędzony w ich towarzystwie pozwala pacjentom zapomnieć choć na chwilę o chorobie i cierpieniu – mówił ks. Krzysztof Banasik, zastępca dyr. Caritas Kielce.

Projekt „W wolności pomagamy” powstał przy konsultacjach z wolontariuszami. – Na początku zwróciliśmy się do nich z zapytaniem, co jest im potrzebne w ich pracy. Oni tłumaczyli, że potrzebują wiedzy, formacji ale i integracji, by mogli tworzyć zgraną grupę. Mówili, że chcieliby poznać funkcjonowanie innych hospicjów, by móc podpatrzeć pracę wolontariuszy i rozwiązania. Te wszystkie sugestie zawarliśmy w tym projekcie – opowiadał ks. Krzysztof Banasik, podczas konferencji podsumowującej projekt.

W ramach projektu wolontariusze kieleckiego Hospicjum mieli okazję powiększenia swoich umiejętności i wiedzy oraz rozwoju relacji między sobą. – Od początku zaangażowaliśmy naszych wolontariuszy w współprowadzenie w szkołach specjalnych prelekcji, podczas których przybliżaliśmy wspólnie tematykę opieki paliatywnej. Zapoznawaliśmy młodzież z różnymi formami pomocy pacjentom hospicjum. Nasi wolontariusze chętnie dzielili się z uczniami własnym doświadczeniem – powiedziała Anita Grzesik – koordynator wolontariatu hospicyjnego.

W ramach projektu w sierpniu grupa wolontariuszy odbyła wizytę studyjną w hospicjum św. Stanisława Papczyńskiego w Licheniu. To była okazja, by zapoznać się z ofertą tej placówki. Wolontariusze poznali tamtejszą ekipę wolontaryjną, personel oraz pacjentów, pomagali im w codziennych czynnościach, towarzyszyli im, włączyli się w konkretne prace, np. malując ławki przed hospicjum. Jesienią w kieleckim Hospicjum odbyły się dwie tury szkoleń dla wolontariuszy, którzy ukończyli 18. rok życia i chcą mieć bezpośredni kontakt z pacjentami. Zainteresowanie tym projektem było bardzo duże. W dwóch szkoleniach wzięło udział 37 osób. Część z nich zdecydowało się na odbycie praktyk na oddziale pod okiem doświadczonych wolontariuszy. W trakcie szkoleń odbywały się zajęcie przygotowujące uczestników do udzielania konkretnej pomocy pacjentom w codziennym funkcjonowaniu. Otrzymali oni również przygotowanie psychologiczne niezbędne w kontaktach z pacjentami terminalnie chorymi. W trakcie projektu odbywały się także wspólne wyjścia wolontariuszy do kina, teatru i do parku trampolin. Te spotkania w innych niż na co dzień okolicznościach pozwoliły na większą integrację, nawiązania bliższych więzi.

W ostatnim szkoleniu wolontariuszy zorganizowanym w Hospicjum wzięła udział Ewa Borkowska.

– Dojrzałam przez te wszystkie lata do pomocy i nareszcie zrozumiałam, że co mogę zrobić najważniejszego w życiu, to pomagać słabszym i chorym. W listopadzie zgłosiłam się na kurs organizowany przez wolontariat hospicyjny. Kurs to konkretne narzędzie wyposażające nas w niezbędną wiedzę.

Ewa podkreśla, że szkolenie było bardzo dobrze zorganizowane i dostarczyło jej dużo wiedzy, wyposażyło w odpowiednie umiejętności. – Mieliśmy spotkania z personelem medycznym, z fizjoterapeutą, z lekarzem, warsztaty z psychologiem. Same te zajęcia bardzo wiele mi dały. Zrozumiałam, jak potrzebna jest konkretna wiedza, oprócz chęci, które mam, muszę mieć świadomość, że praca wolontariusza może być trudna, że mogę mieć kryzysy. Wtedy mam się do kogo zwrócić o pomoc. Spotkanie z wolontariuszami, którzy są tutaj już od kilku lat, uświadomiły mi, że można to wszystko przełamać, a ich radość świadczy o tym, że tu dzieją się cuda.

– Trafiłam tutaj przez przypadek. Usłyszałam w szkole od ks. Tomasza Pańczyszyna, naszego katechety, że grupa uczniów wybiera się do hospicjum na „Podniebne cuda”. Tak się zaczęło – mówi Karolina Latos z III LO. Z projektu najbardziej zapamiętała wyjazd do Lichenia. – Spędziliśmy z wolontariuszami trzy dni. Mieliśmy okazję pomóc pacjentom z innego hospicjum, zaczerpnęliśmy także wiele inspiracji co do tego, jak my możemy działać w naszym hospicjum. To był cenny i dobry czas dla nas. Poznaliśmy się i łatwiej jest nam współpracować, pomagać. Był to też czas modlitwy i refleksji.

Wachlarz możliwości, jaki stwarza wolontariat hospicyjny, jest bardzo szeroki. Można być wolontariuszem, nie opiekując się pacjentem bezpośrednio, ale włączając się w różnorakie akcje charytatywne promujące hospicjum jak choćby „Pola Nadziei” czy w cotygodniowe „Podniebne cuda”. Potrzebni są ludzie młodzi ze swoimi szalonymi pomysłami, energią i entuzjazmem, ale i starsi z doświadczeniem, cierpliwością – mówi Anita Grzesik, zapraszając do zaangażowania się.