Są takie złote kobiety, matki dla wszystkich dzieci, siostry kochające ludzi. I można wymieniać ich wszystkie piękne oblicza, lecz najlepiej spotkać na swej drodze życiowej
Takim aniołem jest Krystyna Dyoniziak – wolontariuszka działająca od 1995 r. w Oddziale Parafialnym Caritas im. św. Siostry Faustyny. Do dziś energicznie udziela się na polu charytatywnym w parafii Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim i okolicy.
Serce na dłoni
Praca charytatywna w latach 90. ub. wieku Krystyny Dyoniziak to nieodzowna pomoc m.in. przy prowadzeniu świetlicy dla dzieci. Podczas dyżurów pracowała jako wolontariuszka, opiekując się najbiedniejszymi dziećmi, dając im ciepło i miłość. Przygotowywała dla nich posiłki, współpracowała przy organizacji spotkań opłatkowych oraz jasełek. Pozyskiwała przy tym środki finansowe na paczki świąteczne. Tuż przed Bożym Narodzeniem p. Krystyna i jej koleżanki z PZC organizowały zbiórki żywności, które odbywały się po Mszach św. Potem z zebranych produktów własnoręcznie przygotowywała paczki, które przekazywała najuboższym z Sokołowa i okolic. Jak sama wspomina, na początku na terenie parafii Miłosierdzia było 300 osób, którym pomagała zorganizować pomoc, potem ich liczba wzrosła.
P. Krystyna ze swoim zespołem parafialnym przygotowywała bezinteresownie posiłki, w okresie zimowym gotowała codziennie zupy w Domu Miłosierdzia dla najbiedniejszych i samotnych z okolicy, a od roku 2008 podjęła się pracy w WTZ-ach w Sokołowie jako osoba sprzątająca, pozostały swój czas poświęcała nadal bezinteresownie, pomagając osobom niepełnosprawnym, biednym. Przez wiele lat czynnie brała udział w przygotowaniu i organizacji kolonii letnich oraz półkolonii zimowych w Domu Miłosierdzia.
Bezinteresowna pomoc
Siebie i swoją pracę poświęcała bezinteresownie na rzecz innych, od rana do wieczora dbając o Dom Miłosierdzia, bo – jak sama wspomina – lubi pomagać innym, zawsze próbowała zarazić wolontariatem inne osoby ze swojego otoczenia. Z sentymentem wspomina rozmowę z śp. mężem Mieczysławem, którego zainspirowała do pomagania. Kiedy zapytał: „Po co tam znowu idziesz?”, odpowiedziała: „Chodź ze mną”. I tak wciągnął się w wolontariat. Razem jako małżeństwo przez wiele lat bezinteresownie angażowali się, pomagając potrzebującym.
Dziś prezes PZC im. św. Siostry Faustyny nadal udziela się bezinteresownie przy dystrybucji żywności FEAD dla najuboższych. Wspólnie z śp. mężem w 2009 r. została odznaczona medalem „Benemerenti Diecezji Drohiczyńskiej”, a w 2019 wyróżniona nagrodą „Przyjaciel Caritas”.
– To on wyszukuje tych biednych, samotnych, którzy wstydzą się ujawnić swoją sytuację i im pomaga. Nigdy nie mieliśmy takiego kapłana – słyszę o ks. Michale Misiaku w punkcie charytatywnym tuż za kościołem
Punkt powstał niewiele ponad miesiąc temu. Ludzie przynoszą tu to, czym mogą podzielić się z innymi – żywność, środki czystości, ubrania, sprzęty AGD, zabawki. A ci, którzy potrzebują, dostają to, o co proszą.
„Wiktoria” – pod takim fikcyjnym imieniem działaczka Fundacji Życie i Rodzina skontaktowała się z organizacją aborcyjną w celu sprawdzenia, jak wygląda działanie aborcyjnych przestępców. Zwróciła się z pytaniem, jak uzyskać aborcję. Doszło do wymiany e-maili, w których aborterki zażądały pieniędzy za tabletki poronne oraz sugerowano wyjazd do kliniki za granicę. Z kolei konsultantka na infolinii udzieliła porad, jak zabić dziecko w 5 miesiącu ciąży! Miała przy tym pełną świadomość, że doradza procedurę, która może skończyć się zagrożeniem życia także dla matki.
Wiktoria skontaktowała się mailowo z organizacją Women Help Women, zajmującą się m.in. przemytem tabletek poronnych. Podała, że jest w 15. tygodniu nieplanowanej ciąży i nie chce dziecka. Od aborterów dowiedziała się, że w tak zaawansowanej ciąży „istnieje wyższe ryzyko powikłań, a także większe prawdopodobieństwo konieczności skorzystania z pomocy lekarskiej po aborcji.” Padło też pytanie: „Czy jesteś przygotowana na to, co mówić lekarzom z pogotowia, którzy przyjadą po ciebie? Pamiętaj, że będziesz musiała wtedy zachować wydalony płód. Mogą to być dla ciebie bardzo nieprzyjemne momenty, czy jesteś na to gotowa?”
Powodem rosnącej agresji wobec księży w Polsce jest trwająca wojna kulturowa, czy bezkarność w mediach, zwłaszcza społecznościowych - powiedział PAP socjolog z Uniwersytetu Warszawskiego prof. Krzysztof Koseła. Według eksperta "zjawisko agresji skierowanej wobec księży i miejsc kultu jest niepokojące przez to, że żyjemy w społeczeństwie, w którym nie ma konfliktu międzywyznaniowego".
Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego (ISKK) przeprowadził badanie, które przedstawia opinie i doświadczenia księży diecezjalnych zapytanych o akty agresji wobec osób duchownych i wobec miejsc oraz obiektów kultu. Z raportu noszącego tytuł "Niebezpieczna misja?" wynika, że blisko 50 proc. księży, którzy odpowiedzieli na pytania kwestionariusza, doświadczyło agresji w ciągu ostatnich miesięcy; 41,6 proc. – doświadczyło szyderstw, gróźb i wyzwisk; 33,6 proc. badanych napisało o doświadczeniu agresji w internacie, zaś 3,9 proc. o fizycznej napaści.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
