2019-10-13 12:52

mip / Warszawa (KAI)

Dla miłośników wartościowego kina dokumentalnego zapowiada się dobry czas. Od 22 do 26 października w warszawskim kinie "Kinoteka" odbędzie się VII edycja Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Kino z duszą”. Na wszystkie seanse, wydarzenia specjalne, spotkania z twórcami i bohaterami filmowymi oraz Galę Finałową, jak co roku, wstęp jest wolny.

W tym roku twórcy i producenci zgłosili na festiwal ponad 60 filmów, z czego do pokazów konkursowych zakwalifikowało się 27 dokumentów.

– Selekcja filmów to zawsze trudne wybory, decyduje tematyka odpowiadająca swoim charakterem naszemu festiwalowi „z duszą”, a także warsztat artystyczny. Poza tym filmy muszą spełniać określone wymagania formalne, a jednym z głównych jest data ich wyprodukowania – mówi Grażyna Raszkowska, dyrektor Festiwalu „Kino z dusza”. – Wszystkie prezentowane obrazy wpisują się w motto naszego projektu: życie ma sens - dodaje.

W tym roku datą graniczną był 2017, ale większość przyjętych dokumentów to filmy wyprodukowane później. Wśród zakwalifikowanych do konkursu obrazów znajdują się te o tematyce społecznej, historycznej oraz religijnej, które stanowią w tym roku wyróżniającą się grupę.

O znaczeniu tego kulturalnego projektu mówi dr Ewa K. Czaczkowska, prezes Fundacji Areopag XXI, która od początku jest organizatorem Festiwalu.

– Siódma już edycja festiwalu, a przede wszystkim nasi widzowie oraz partnerzy i przyjaciele festiwalu utwierdzają nas w przekonaniu, że bardzo potrzebujemy filmów, które odnoszą się do najważniejszych wartości w życiu każdego z nas, takich jak miłość, prawda, wiara, dobro, lojalność, wierność. Takich, które budują i niosą nadzieję - mówi prezes Fundacji Areopag XXI.

Na festiwalu przyznawane są nagrody i wyróżnienia oraz statuetki - Anioły „Kina z duszą”.

Poziom artystyczny wydarzenia zagwarantowany jest przez profesjonalne jury, w którym zasiadają: operator prof. Andrzej Musiał z Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi (w tym roku przewodniczący jury), reżyser filmów dokumentalnych Maciej Drygas, z tej samej uczelni, Bartłomiej Pulcyn, filmoznawca i krytyk filmowy, dr Ewa K. Czaczkowska, prezes Fundacji Areopag XXI oraz red. Grażyna Raszkowska, dyrektor Festiwalu.

– To wyjątkowy projekt filmowy prezentujący współczesną dokumentalistykę. Oceniamy zarówno przekaz, jaki niesie treść filmu, ale także w ogromnym stopniu warsztat filmowy i sposób realizacji dokumentu tworzące oryginalne konteksty symboliczne – komentuje prof. Andrzej Musiał, przewodniczący jury.

Festiwalowi towarzyszą spotkania z twórcami i bohaterami filmów.

– W tym roku organizatorzy planują m.in. spotkanie po filmie „Amnezja” z reżyserem Maciejem Kucielem oraz z jednym z bohaterów dokumentu – muzykiem Muńkiem Staszczykiem. W sobotę po południu zaś z twórcami i bohaterami dokumentu o Domu chłopaków w Broniszewicach w reż. Patryka Vegi – wyjaśnia Michał Plewka, szef promocji „Kina z duszą”.

Po filmie „Zagłada Redemptorystów Woli” odbędzie się dyskusja z udziałem reżysera Krzysztofa Żurowskiego, Agaty Puścikowskiej, autorką książki „Wojenne siostry” i ks. Pawłem Mazanką. Natomiast po projekcji filmu „Tajemnica Ojca Pio”, w reż. José Maria Zavala. spotkanie z Ewą K. Czaczkowską, autorką wydanej właśnie książki „Mistyczki. Historie kobiet wybranych”.

Darmowe wejściówki będą dostępne w czasie trwania całego festiwalu – wystarczy odebrać je w kasie przed seansem lub pobrać wcześniej na z góry upatrzony film lub wydarzenie. Wszystkie informacje i program na https://kinozdusza.pl/ oraz na stronie "Kinoteki" w zakładce "wydarzenia": https://www.kinoteka.pl/wydarzenia/news,550,festiwal-filmow-dokumentalnych-%E2%80%9Ekino-z-dusza%E2%80%9D-

2019-10-21 08:25

Anna Majowicz

20 października w parafii pw. św. Wawrzyńca w Wilkszynie, 25 małżeństw, w tym 6 z 50-letnim stażem, odnowiło ślubne przyrzeczenia!

Eucharystii przewodniczył o bp. Jacek Kiciński, który w homilii pięknie mówił o istocie małżeństwa:

Dziękując Panu Bogu za małżeństwo, dziękujemy przede wszystkim za dar wiary. Bo przecież gdyby nie wiara wiele małżeństw nie wytrwałoby w wierności. Zresztą podczas przysięgi małżeńskiej, gdy stajemy na ślubnym kobiercu, ślubujemy sobie na pierwszym miejscu miłość, potem wierność, uczciwość małżeńską oraz że nie opuścimy małżonka aż do śmierci. Na końcu prosimy: ,,tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy święci”. Zobaczcie, całe niebo jest zaangażowane w to, żeby małżonkowie wytrwali ze sobą. Dlatego dziękujemy Panu Bogu za dar wiary.

Chciałbym dzisiaj zwrócić waszą uwagę na modlitwę. Ona pomaga nam w realizacji naszego powołania. Modlitwa kształtuje nasze życie, nasz sposób patrzenia i myślenia. Często jest tak, że problemy w małżeństwie pojawiają się wtedy, gdy człowiek odchodzi od Boga. Bo jeśli odchodzi od Boga, to i od drugiego człowieka. Tak było w raju. Pierwsi rodzice sięgając po zakazany owoc, odwrócili się od Boga. Gdy trzeba było przyznać się do winy Adam powiedział: ,,to nie ja Panie”, a Ewa: ,,wąż mnie zwiódł”. Gdy człowiek odejdzie od Pana Boga, przestaje szukać winy w sobie, a widzi ją w drugim człowieku. Dlatego pierwszą przestrzenią naszego życia jest budowanie więzi z Bogiem, który posyła nas do drugiego człowieka. Małżeństwo jest szkołą miłości i miłosierdzia. Święta Faustyna Kowalska w jednym ze swoich objawień usłyszała od Pana Jezusa takie słowa: ,,są trzy sposoby czynienia miłosierdzia: czyn, słowo i modlitwa”. I tak samo jest w życiu małżeńskim. Czynienie miłosierdzia, postawa miłości, najpierw objawia się w czynie.

Co znaczy w małżeństwie konkretny czyn? Ojciec Święty Franciszek powiedział, że dzisiaj szczytem miłosierdzia Bożego wobec drugiego człowieka jest obecność. Poświęcenie swojego czasu. Zobaczmy, że my bardzo często jesteśmy zabiegani i brakuje nam czasu na rozmowę. Miłosierdzie Boże w czynie, to jest obecność w codzienności. Wtedy, gdy człowiek jest obecny, zaczyna dostrzegać potrzeby drugiego człowieka, małżonka, rodziny. Zaczyna więcej widzieć i więcej słyszeć. Dzisiaj moi drodzy miłosierdzie w czynie polega nie tylko na wzajemnej pomocy, ale wydobywaniu dobra z drugiego człowieka. Małżeństwo jest szkołą przemiany swojego życia i codziennego wydobywania dobra z serca drugiego człowieka.

Zobacz zdjęcia: Jubileusz małżeństw w Wilkszynie

Na drugim miejscu jest miłosierdzie Boże w słowie. Wiemy doskonale, że słowo może zbudować, ale słowem można także zniszczyć. Prawda, która nie jest ogrzana sercem może zabić. Dlatego, jak weźmiemy księgę Pisma Świętego do ręki, przeczytamy tam piękne słowa. ,,Na słowo Boże wszystko się stało, a co się stało było dobre”. Małżeństwo jest szkołą kontynuacji słowa Bożego. Pan Bóg dał nam dar mowy, żeby błogosławić, a nie przeklinać. Żeby dobrze życzyć, a nie złorzeczyć. Dlatego w małżeństwie bardzo ważne jest to, by czuć się odpowiedzialnym za wypowiadanie słów. Jeśli słowo jest wypowiedziane z miłością, służy dobru. Jeśli jest wypowiedziane ze złością, to nigdy nie buduje, ale rujnuje. Nawet najtrudniejsza prawda musi być ogrzana sercem. To jest właśnie wartość słowa.

I jeszcze miłosierdzie Boże w modlitwie. W ruchu oazowym, w Domowym Kościele jest taki piękny zwyczaj modlitwy małżeńskiej. Jest wiele małżeństw, które wspólnie klękają do modlitwy. I dziś chciałbym was wszystkich do tego zachęcić. Na czym ma polegać modlitwa małżeńska? Proponuję taki schemat: najpierw dziękczynienie, potem przeproszenie i na końcu prośba. Jakby to miało wyglądać w praktyce? Otóż modlitwę zaczynamy podziękowaniem. Mąż powie ,,Panie Jezu pragnę Ci podziękować za dzisiejszy dzień, ale w sposób szczególny dziękuję za moją żonę, za to dobro, które dokonało się dzisiaj za jej przyczyną. Dziękuję Ci, za jej obecność, uśmiech i dobroć”. Potem żona podziękuje za męża. A po dziękczynieniu, przepraszajmy: ,,Panie Jezu pragnę przeprosić moją żonę/męża za to, że byłem niedobry/a..”. Na końcu jest prośba: ,,Proszę Panie Jezu daj siłę mojej żonie, aby nadal była tak wspaniałą kobietą, jak jest dzisiaj/ Panie Jezu daj moc mojemu mężowi, aby wciąż był tak wspaniałym człowiekiem, jakim jest teraz”. To jest modlitwa małżeńska. Zobaczcie, ona może trwać kilka minut, ale to oczyszczenie naszego małżeństwa i umocnienie wiary. To jest właśnie miłosierdzie Boże w modlitwie. Modlę się, widzę dobro, przepraszam za to, co było złe i proszę, aby Pan Bóg umocnił nas na drodze powołania. Istotą małżeństwa, jest okazywanie sobie miłosierdzia Bożego w czynie, słowie i modlitwie. Jeśli będziemy mieli ręce wzniesione do Pana Boga, to Pan Bóg nigdy nie pozwoli, żebyśmy przegrali nasze małżeństwo, naszą rodzinę. Dlatego potrzeba nam nieustannie wracać do źródła, do sakramentu. A żeby do niego wrócić, trzeba popłynąć pod prąd, przeciwstawiać się presji społecznej. Wrócić do źródła, to wrócić do pierwszej miłości. Dlatego życzę Wam, aby wasze małżeństwa były szkołami miłości i miłosierdzia. Żeby miłość i miłosierdzie objawiały się w czynie, słowie i modlitwie. Niech dobry Bóg Was błogosławi, a Maryja Matka nasza otacza blaskiem swej opieki.

2019-10-21 17:04

lk / Warszawa (KAI)

Senat RP przyjął uchwałę w sprawie ustanowienia roku 2020 Rokiem Ojca Józefa Marii Bocheńskiego. W dniu 8 lutego przyszłego roku przypadnie 25. rocznica śmierci wybitnego dominikanina-filozofa.

W uchwale senatorowie podkreślili, że o. Józef Maria Bocheński OP zajmuje wyjątkowe miejsce wśród polskich uczonych, reprezentując najważniejszą polską szkołę filozoficzną, zwaną lwowsko-warszawską.

O. Bocheński urodził się 30 sierpnia 1902 r. w Czuszowie, a zmarł 8 lutego 1995 r. w szwajcarskim Fryburgu. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, ekonomię na Uniwersytecie w Poznaniu, filozofię we Fryburgu, teologię w Rzymie.

W 1926 wstąpił do seminarium, a potem do Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika. W latach 1934–1940 był profesorem logiki w Angelicum w Rzymie. Habilitował się z logiki w 1938 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1945 r. był profesorem na Uniwersytecie we Fryburgu, na którym w latach 1964–1966 pełnił urząd rektora.

Walczył podczas wojen w 1920 i 1939 roku. W stopniu podpułkownika służył jako kapelan w II Korpusie gen. Władysława Andersa („De virtute militari. Zarys etyki wojskowej”, Kraków 1993). Brał udział w bitwie o Monte Cassino.

Po wojnie o. Bocheński pozostał na emigracji. Jest znany w świecie jako zwolennik filozofii analitycznej. Podejmował próby modernizacji tomizmu za pomocą logiki formalnej („Logika religii”, Warszawa 1990, „Istota i istnienie Boga”, 1993). Jego prace zostały opublikowane w ponadmilionowym nakładzie w wielu krajach, co jest bardzo rzadkie w przypadku filozofów.

Osobną częścią dorobku o. Bocheńskiego są naukowe analizy marksizmu-leninizmu („Lewica, religia, sowietologia”, Warszawa 1996). Na Zachodzie był uważany za głównego znawcę filozoficznych problemów marksizmu. Był także założycielem Instytutu Europy Wschodniej oraz wydawcą ponad 50 tomów monografii w serii „Sovietica” oraz 35 roczników kwartalnika „Studies in Soviet Thought”.

Bibliografia prac dominikanina obejmuje ponad 100 publikacji książkowych, z których ponad 20 przetłumaczono na język polski.

"Całe życie bronił prawd wiary, praw logiki oraz wspierał Polaków walczących o wolność" - podkreślono w przyjętej uchwale.

Senat RP ustanowił zatem rok 2020 Rokiem Ojca Józefa Marii Bocheńskiego, aby w 25. rocznicę śmierci "oddać hołd temu wybitnemu naukowcowi, kapłanowi i patriocie".