Pytanie czytelnika: Przez długi jestem w dramatycznej sytuacji. Nachodzą mnie komornicy i windykatorzy. Moje konta bankowe są zablokowane. Co mogę zrobić? Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji?
Odpowiedź eksperta
Sytuacja tkwienia w niemożliwych do uregulowania zobowiązaniach finansowych odbiera całą radość życia.
Zgodnie z aktualnie brzmiącą ustawą (nowelizacja z dnia 31 grudnia 2014 r.) postępowanie upadłościowe prowadzone wobec konsumentów (osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej) należy prowadzić tak, aby umożliwić umorzenie zobowiązań upadłego, a dopiero w dalszej kolejności zaspokoić roszczenia wierzycieli w jak najwyższym stopniu. Ustawodawca przyznał więc prymat idei oddłużenia konsumenta.
Od czasu nowelizacji wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej może być złożony przez dłużnika mającego tylko jednego wierzyciela (wcześniej ich minimalna liczba wynosiła 3).
Kluczową przesłanką do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest stan niewypłacalności, czyli niemożności realizowania swoich wymagalnych zobowiązań finansowych. Wniosek taki może złożyć jedynie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
Reklama
Postępowanie upadłościowe dzieli się na trzy etapy, po zakończeniu których następuje całkowite umorzenie wszelkich zobowiązań dłużnika. Dochodzi więc do całkowitego oddłużenia, a dotychczasowi wierzyciele tracą prawo do występowania z roszczeniami.
Pierwszy etap rozpoczyna się w chwili złożenia wniosku i trwa do wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości lub postanowienia o jego oddaleniu.
Drugi etap, którego początkiem jest wydanie postanowienia o ogłoszeniu upadłości, zmienia całkowicie sytuację prawną dłużnika. Traci on zarząd nad swoim majątkiem, który staje się masą upadłościową i musi zostać przekazany syndykowi wyznaczonemu przez sąd. Od tego momentu dłużnik podlega specjalnej ochronie, tzn. zawieszeniu ulegają wszelkie prowadzone przeciw niemu postępowania sądowe, administracyjne i egzekucyjne, dotyczące jego masy upadłości .
Zadaniem syndyka na tym etapie jest likwidacja składników majątku upadłego, a z uzyskanych środków pokrycie kosztów postępowania i proporcjonalne zaspokojenie wierzycieli.
Trzeci etap odbywa się już bez udziału syndyka i rozpoczyna się od wydania przez sąd postanowienia o ustaleniu planu spłaty wierzycieli. W postanowieniu tym sąd decyduje również, jaka część długów powstałych przed ogłoszeniem upadłości zostanie umorzona.
Wniosek o ogłoszenie upadłości jest dostępny w internecie.
Św. Elżbieta z Turyngii (XIII wiek) posługuje wśród chorych
(obraz tablicowy z XV wieku)
17 listopada Kościół wspomina św. Elżbietę Węgierską, patronkę dzieł miłosierdzia oraz bractw, stowarzyszeń i wielu zgromadzeń zakonnych. Jest świętą dwóch narodów: węgierskiego i niemieckiego.
Elżbieta urodziła się 7 lipca 1207 r. na zamku Sárospatak na Węgrzech. Jej ojcem był król węgierski Andrzej II, a matką Gertruda von Andechts-Meranien, siostra św. Jadwigi Śląskiej. Ze strony ojca Elżbieta była potomkinią węgierskiej rodziny panującej Arpadów, a ze strony matki - Meranów. Dziewczynka otrzymała staranne wychowanie na zamku Wartburg (koło Eisenach), gdzie przebywała od czwartego roku życia, gdyż była narzeczoną starszego od niej o siedem lat przyszłego landgrafa Ludwika IV. Ich ślub odbył się w 1221 r. Mała księżniczka została przywieziona na Wartburg z honorami należnymi jej królewskiej godności. Mieszkańców Turyngii dziwił kosztowny posag i dokładnie notowali skarby: złote i srebrne puchary, dzbany, naszyjniki, diademy, pierścienie i łańcuchy, brokaty i baldachimy. Elżbieta wiozła w posagu nawet wannę ze szczerego srebra. Małżeństwo młodej córki królewskiej stało się swego rodzaju politycznym środkiem, mającym pogłębić i wzmocnić związki między oboma krajami. Elżbieta prowadziła zawsze ascetyczny tryb życia pod kierunkiem franciszkanina Rüdigera, a następnie Konrada z Marburga. Rozwijając działalność charytatywną założyła szpital w pobliżu zamku Wartburg, a w późniejszym okresie również w Marburgu (szpital św. Franciszka z Asyżu). Konrad z Marburga pisał do papieża Grzegorza IX o swojej penitentce, że dwa razy dziennie, rano i wieczorem, osobiście odwiedzała swoich chorych, troszcząc się szczególnie o najbardziej odrażających, poprawiała im posłanie i karmiła. Życie wewnętrzne Elżbiety było pełną realizacją ewangelicznej miłości Boga i człowieka. Wytrwałość czerpała we Mszy św., na modlitwie była niezmiernie skupiona. Wiele pracowała nad cnotą pokory, zwalczając odruchy dumy, stosowała ostrą ascezę pokuty.
Pod koniec roku liturgicznego czytania mszalne przygotowują nas na to, co jest naturalnym kresem każdego z nas, pielgrzymów na ziemi, czyli na przejście z tego świata do – jak mówi wiara – nowego życia. Powrót Chrystusa jest ważny, bo niesprawiedliwości na ziemi jest wiele.
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».
W sobotę, 15 listopada 2025 r., w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie odbyła się Jubileuszowa Pielgrzymka Muzyków Archidiecezji Przemyskiej. Centralnym punktem spotkania była Eucharystia pod przewodnictwem abp. Adama Szala.
W słowach powitania ks. prał. Józef Niżnik zwrócił uwagę, że to właśnie św. Cecylia razem ze św. Andrzejem Bobolą zaprosiła do Strachociny chóry parafialne i orkiestry parafialne z archidiecezji przemyskiej. – Strachocina staje się takim miejscem, gdzie pielgrzymują ludzie i wiedzą, dlaczego pielgrzymują. Rozumieją, jak ważne jest to miejsce dla nich i dla Polski – powiedział kapłan. – Pozdrawiam was wszystkich i życzę, by ten pobyt tu, w Strachocinie u świętego Andrzeja sprawił, byście napełnieni łaską Bożą, mocą Ducha Świętego, jako pielgrzymi nadziei, zobaczyli, jak warto mieć świętych, którzy będą się za nami modlić – dodał.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
