W grudniu 1943 r., dzięki staraniom prof. dr Tadeusza Konopińskiego i dr Juliusza Nowaka-Dłużewskiego, uruchomiono w Kielcach tajne komplety na poziomie uniwersyteckim. Studia prowadzono pod patronatem
okupacyjnego Uniwersytetu Poznańskiego, czyli Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. Wydział prawa został zorganizowany i działał pod opieką Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Pierwsze zajęcia dla I roku polonistyki odbyły się 16 grudnia 1943 r. Nieco później uruchomiono wykłady z historii, prawa, medycyny, chemii, farmacji, prawa kanonicznego i germanistyki. Pod koniec
okupacji ilość słuchaczy na wszystkich kursach wynosiła ponad 250 osób. Kadra naukowa - ponad 50. profesorów, docentów, adiunktów i asystentów, rekrutowała się z pracowników różnych polskich uczelni.
Filozofią kierował prof. dr Ludwik Jaxa-Bykowski, polonistyką - dr Juliusz Nowak-Dłużewski, historią - ks. prof. dr Józef Umiński, germanistyką - dr Franciszek Boehm, chemią - prof. Jerzy Suszko, prof.
Stanisław Glixelli i dr Helena Malinowska, farmacją - dr Helena Malinowska, medycyną - dr Józef Kalisz, prawem cywilnym i kanonicznym - ks. prof. Piotr Kałwa.
Wykłady z architektury i urbanistyki, w ramach filii Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, prowadził w swojej pracowni prof. Bohdan Pniewski. O randze kursów architektury świadczą nazwiska
wykładowców: prof. Jana Zachwatowicza, Kazimierza Skórewicza, Zygmunta Kamińskiego.
Zajęcia, wykłady i ćwiczenia z przedmiotów humanistycznych organizowano w kilku punktach miasta, najczęściej w mieszkaniach prywatnych. Na zajęcia z chemii i medycyny wykorzystywano pracownie zakładu
badania środków żywności oraz pomieszczenia szpitala przy ul. Kościuszki. Na zapleczu jednej z aptek urządzono laboratorium chemiczne. Zajęcia z historii prowadzono w miejskim archiwum.
Policja w Kolonii, na zachodzie Niemiec, zatrzymała w niedzielę pięciu Francuzów i Belgijkę, którzy chcieli wspiąć się na słynną katedrę w tym mieście - podał portal sieci redakcji RND.
Siły bezpieczeństwa zostały poinformowane przez ochronę kościoła, która w nocy dzięki kamerom monitoringu zauważyła młodych wspinaczy z latarkami czołowymi.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
Uroczystości przy Pomniku Ofiar Zbrodni Katyńskiej w parku im. J. Słowackiego we Wrocławiu
Druga część dolnośląskich i wrocławskich obchodów 85. rocznicy Zbrodni Katyńskiej odbyła się przy Pomniku Ofiar Zbrodni Katyńskiej w parku im. J. Słowackiego.
W programie znalazły się: przemówienia, modlitwa ekumeniczna, Apel Pamięci, salwa honorowa i złożenie wieńców oraz zniczy. Obecni byli przedstawiciele władz rządowych i samorządowych, przedstawiciele wojska, Policji, Straży Pożarnej, służb mundurowych, duchowieństwa, instytucji nauki i kultury, środowisk kresowych, sybirackich i kombatanckich.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
