Na szczytach, ale inaczej

„Ewangelizacja w Beskidach” w tym roku zaczyna od Baraniej Góry, a kończy na Wielkiej Raczy.

Niedziela bielsko-żywiecka 27/2020, str. I

Mariusz Rzymek

[ TEMATY ]

ewangelizacja

Góry

Ewangelizacja w Beskidach

Tak ewangelizacja wyglądała w zeszłym roku

Ósma „Ewangelizacja w Beskidach” startuje 4 lipca na Baraniej Górze w Beskidzie Śląskim. Nie towarzyszy jej jednak Msza św., błogosławieństwo na cztery strony świata ani spowiadający kapłani. Zarówno na Baraniej Górze, jak i na następujących po sobie punktach zbiorczych czekać będą na turystów przedstawiciele grup formacyjnych działających przy franciszkańskiej parafii św. Mikołaja Biskupa w Rychwałdzie. To od nich, w godz. od 11 do 13, będzie można wziąć pasek z kodem literowym, w który wpisany jest cytat z Tryptyku Rzymskiego. Odszyfrowanie go pozwoli na koniec ewangelizacji zaznajomić się z drugim, póki co tajemniczym hasłem, które obok motta: „Z Janem Pawłem II zdobywamy szczyty”, towarzyszy całej akcji.

Każda góra to nowy pasek z kodem. Na tych, co odgadną 12-literowe hasło (składa się ono z dwóch wyrazów i spójnika) czekają okolicznościowe nagrody: koszulki, opaski i emblematy z nadrukiem ewangelizacji.

Reklama

– Pandemia jeszcze daje o sobie znać, więc wolimy chuchać na zimne. Nie chcemy brać odpowiedzialności za utratę zdrowia jakiegokolwiek uczestnika „Ewangelizacji w Beskidach”. Dlatego nie będzie w te wakacje Mszy św. w terenie – mówi o. Bogdan Kocańda OFM, gwardian franciszkanów z Rychwałdu.

„Z Janem Pawłem II zdobywamy szczyty” – hasło ewangelizacji.

W tym roku na liście ewangelizacyjnych szczytów znalazł się także: Leskowiec (11.07), Czantoria Wielka (18.07), Pilsko (25.07), Mędralowa (1.08), Polica (8.08), Romanka (15.08) i Wielka Racza (22.08). Zakonnicy zapraszają do włączenia się w modlitwę liturgiczną sprawowaną o godz. 11 w rychwałdzkiej bazylice maryjnej. Transmisja z jej celebracji będzie szła na żywo przez łącza internetowe. Zgodnie z decyzją o. B. Kocańdy nie będzie ona miała stałego celebransa. – Jeśli na szczycie spotkasz innego uczestnika ewangelizacji, powiedz mu: „Dobrze, że jesteś” i ciesz się jego obecnością – puentują zmianę formatu akcji franciszkanie.

2020-06-30 12:26

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Narzędzie ewangelizacji

2020-09-09 11:45

Niedziela sosnowiecka 37/2020, str. IV

Sebastian Strzałkowski

[ TEMATY ]

ewangelizacja

internet

Strona internetowa sympatyków nieba – Niebieska Mila

Głoszenie słowa, tego słowa, które stało się ciałem, a zatem Ewangelii, to przesłanie, pierwsza misja Kościoła i pierwsza misja biskupów i kapłanów – stwierdził nowy rzecznik KEP, o. dr Leszek Gęsiak SJ.

Głoszenie słowa realizuje się na różnych płaszczyznach. Nieocenionym narzędziem dotarcia do wszystkich pragnących doświadczyć tego jest Internet. W czasie pandemii uruchomiliśmy go jeszcze bardziej i doceniliśmy nowe możliwości w ewangelizacji. Powstało wiele forów, grup i stron, gdzie poprzez obraz, głoszone słowo i wideoblogi Ewangelia Jezusa Chrystusa dociera do każdego domu i wspólnoty oraz na krańce świata.

CZYTAJ DALEJ

Św. Stanisław Kostka - patron dzieci i młodzieży

Niedziela podlaska 37/2002

Małgorzata Zalewska

[ TEMATY ]

św. Stanisław Kostka

Jastrow/pl.wikipedia.org

W komnacie, gdzie Stanisław święty zasnął w Bogu,

na miejscu łoża jego stoi grób z marmuru.

Taki, że widz niechcący wstrzymuje się w progu,

myśląc, że Święty we śnie zwrócił twarz do muru

i rannych dzwonów echa w powietrzu dochodzi...

I wstać chce, i po pierwszy raz człowieka zwodzi.

Nad łożem tym i grobem świeci wizerunek

Królowej Nieba, która z Świętych chórem schodzi

i tron opuszcza, nędzy śpiesząc na ratunek.

Palm wiele, kwiatów wiele aniołowie niosą,

skrzydłami z ram lub nogą wstępując bosą.

Gdzie zaś od dołu obraz kończy się ku stronie,

w którą Stanisław Kostka blade zwracał skronie,

jeszcze na ram złoceniu róża jedna świeci:

niby że, po obrazu stoczywszy się płótnie,

upaść ma, jak ostatni dźwięk, gdy składasz lutnię.

I nie zleciała dotąd na ziemię - i leci...

(Cyprian Kamil Norwid)

Doroczną pamiątkę św. Stanisława Kostki kościół w Polsce obchodził wcześniej 13 listopada. Od 1974 r. święto to obchodzimy 18 września jako święto patronalne dzieci i młodzieży, by na progu nowego roku szkolnego prosić dla nich o błogosławieństwo i potrzebne łaski.

Stanisław Kostka urodził się w październiku 1550 r. w Rostkowie, w wiosce położonej około 4 kilometrów od Przasnysza, na Mazowszu, w diecezji płockiej. Ojcem Stanisława był Jan Kostka, od 1564 r. kasztelan zakroczymski, a jego matką była Małgorzata z domu Kryska z Drobnina. Obie rodziny Kostków i Kryskich były w XVI w. dobrze znane.

Stanisław Kostka miał trzech braci i dwie siostry. Oto co Stanisław powiedział o swojej rodzinie: "Rodzice chcieli, byśmy byli wychowani w wierze katolickiej, zaznajomieni z katolickimi dogmatami, a nie oddawali się rozkoszom. Co więcej postępowali z nami ostro i twardo, napędzali nas zawsze - sami jak i przez domowników - do wszelkiej pobożności, skromności, uczciwości, tak żeby nikt z otoczenia, z licznej również służby, nie mógł się na nas skarżyć o rzecz najmniejszą" .

Św. Stanisław swoje pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Jego nauczycielem przez pewien czas był Jan Biliński. W domu rodzicielskim przebywał do 14. roku życia. Następnie Stanisław razem ze swym bratem Pawłem rozpoczęli studia u jezuitów we Wiedniu, lecz gdy nowy cesarz Maksymilian w 1565 r. zabrał jezuitom konwikt, musieli przenieść się na stancję. Do jezuickiej szkoły w Wiedniu uczęszczało wówczas około 400 uczniów, a regulamin tej szkoły streszczał się w jednym zdaniu: "Taką pobożnością, taką skromnością i takim poznaniem przedmiotów niech się uczniowie starają ozdobić swój umysł, aby się mogli podobać Bogu i ludziom pobożnym, a w przyszłości ojczyźnie i sobie samym przynieść także korzyść". Do pobożności miała zaprawiać studentów codzienna modlitwa przed lekcjami i po lekcjach, codzienna Msza św., miesięczna spowiedź i Komunia św. Początkowo Stanisławowi nauka szła trudno, ale pod koniec trzeciego roku należał już do najlepszych. Władał płynnie językiem ojczystym, niemieckim i łacińskim; uczył się też języka greckiego.

Trzy lata pobytu w Wiedniu to był dla Stanisława okres rozbudzonego życia wewnętrznego. Stanisław znał tylko drogę do kolegium, do kościoła i do domu. Swój wolny czas poświęcał na lekturę i modlitwę. Zadawał sobie pokuty i biczował się. Mimo sprzeciwu i próśb brata i kolegów nie zaprzestawał praktyk pokutnych. Intensywne życie wewnętrzne, nauka i praktyki pokutne tak bardzo osłabiły organizm chłopca, że bliski był śmierci. Zapadł w niemoc śmiertelną w grudniu 1565 r. Kiedy św. Stanisław był już pewien śmierci, a nie mógł otrzymać Wiatyku, gdyż właściciel domu nie chciał wpuścić katolickiego kapłana, wtedy św. Barbara, patronka dobrej śmierci, do której się zwrócił, w towarzystwie dwóch aniołów nawiedziła jego pokój i przyniosła mu ów Wiatyk. W tej również chorobie objawiła się Świętemu Matka Najświętsza i złożyła mu na ręce Boże Dzieciątko. Od Niej to doznał cudownego uleczenia z poleceniem by wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Nie było to rzeczą łatwą dla Stanisława, gdyż jezuici nie mieli zwyczaju przyjmować kandydatów bez woli rodziców, a on na nią nie mógł liczyć. Po wielu trudnościach i zmaganiach Stanisław został przyjęty do jezuitów najpierw na próbę, gdzie zadaniem jego było sprzątanie pokoi i pomaganie w kuchni, po pewnym jednak czasie, wraz z dwoma innymi kandydatami udał się Stanisław do Rzymu i na skutek polecenia prowincjała z Niemiec przełożony generalny przyjął go do nowicjatu. Rozkład zajęć nowicjuszów przedstawiał się następująco: modlitwa, praca umysłowa i fizyczna, posługi w domu i w szpitalach, dyskusje na tematy życia wewnętrznego i o sprawach kościelnych, konferencje mistrza nowicjatu i przyjezdnych gości. Stanisław czuł się szczęśliwy, że wreszcie osiągnął swój życiowy cel.

Przełożeni pozwolili Stanisławowi w pierwszych miesiącach 1568 r. złożyć śluby zakonne. Wielkim wydarzeniem w życiu św. Stanisława było przybycie 1 sierpnia w uroczystość Matki Bożej Anielskiej (dziś tę uroczystość obchodzimy 2 sierpnia) św. Piotra Kanizjusza, który zatrzymał się w domu nowicjatu i wygłosił dla nich konferencję. Po tej konferencji Stanisław powiedział do kolegów: "Dla wszystkich ta nauka świętego męża jest przestrogą i zachętą, ale dla mnie jest ona wyraźnym głosem Bożym. Umrę bowiem jeszcze w tym miesiącu". Koledzy zlekceważyli sobie jego słowa. Jeszcze 5 sierpnia jeden z ojców zabrał Stanisława do bazyliki Najświętszej Maryi Panny Większej na doroczny odpust. Za kilka dni było święto Wniebowzięcia Matki Bożej. 10 sierpnia Stanisław napisał list do Matki Bożej i ukrył go na swojej piersi. Prosił by mógł odejść z tego świata w uroczystość Wniebowzięcia Maryi. Jego prośba została wysłuchana. W wigilię Wniebowzięcia Stanisław dostał silnych mdłości i zemdlał. Wystąpił na nim zimny pot i poczuł dreszcze, z ust zaczęła sączyć mu się krew. O północy zaopatrzono go Wiatykiem. Przeszedł do wieczności tuż po północy 15 sierpnia 1568 r., mając zaledwie siedemnaście lat.

Wieść o jego pięknej śmierci rozeszła się lotem błyskawicy po całym Rzymie. Wbrew zwyczajowi zakonu jezuitów ciało Stanisława przyozdobiono kwiatami. W dwa lata potem, gdy otwarto grób św. Stanisława, znaleziono jego ciało nietknięte rozkładem. W 1605 r. papież Paweł V zezwolił na zawieszenie obrazu św. Stanisława w kościele św. Andrzeja w Rzymie i na zawieszenie przy nim lamp, jak też wotów. Papież Klemens X w 1670 r. zezwolił jezuitom na odprawianie Mszy św. i na odmawianie pacierzy kapłańskich ku czci św. Stanisława. W 1674 r. ten sam papież ogłosił św. Stanisława Kostkę jednym z głównych patronów Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Te wszystkie fakty Stolica Apostolska uznała jako akt beatyfikacji. Św. Stanisław Kostka jest pierwszym Polakiem, który dostąpił chwały ołtarzy w Towarzystwie Jezusowym. Rok 1714 był rokiem, w którym papież Klemens XI wydał dekret kanonizacyjny, ale samego aktu kanonizacji dokonał papież Benedykt XIII dopiero w 1726 r. wraz ze św. Alojzym Gonzagą. W 1926 r., w 200. rocznicę kanonizacji odbyła się uroczystość sprowadzenia do Polski małej części relikwii św. Stanisława. W tych jubileuszowych uroczystościach wziął udział sam prezydent państwa, Ignacy Mościcki. Ciało św. Stanisława spoczywa w kościele św. Andrzeja Boboli w Rzymie w jego ołtarzu po lewej stronie.

Ku czci św. Stanisława Kostki wzniesiono w Polsce wiele świątyń, wśród nich piękną katedrę w Łodzi. Najpiękniejszy kościół pod wezwaniem św. Stanisława znajduje się w Nowym Jorku. Św. Stanisław Kostka należy do najpopularniejszych polskich świętych. Przed cudownym obrazem św. Stanisława w obecnej katedrze lubelskiej modlił się w 1651 r. król Jan II Kazimierz.

W naszej diecezji doroczną uroczystość odpustową ku czci św. Stanisława Kostki przeżywa wspólnota parafialna w Jerzyskach, gdzie proboszczem jest ks. Zenon Bobel.

U początku nowego roku szkolnego i akademickiego starajmy się prosić św. Stanisława Kostkę, który jest patronem dziatwy i młodzieży, aby wstawiał się on za nami i wypraszał potrzebne nam wszystkim łaski.

CZYTAJ DALEJ

Nowa książka o naszym regionie

2020-09-18 11:34

Sławomir Błaut

[ TEMATY ]

Muzeum Monet i Medali

Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II

Grażyna Kołek

Lech Mastalski z jedną ze swoich prac

W Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II w Częstochowie 18 września o godz. 18.00 odbędzie się promocja książki Lecha Mastalskiego pt. „Polska Organizacja Wojskowa Częstochowsko-Wieluński Okręg Va/IX 1915-1918”.

To już szósta książka Lecha Mastalskiego, częstochowskiego historyka regionalisty. Cenne opracowanie na pewno znacznie wzbogaci naszą wiedzę na temat działalności Polskiej Organizacji Wojskowej w regionie częstochowsko-wieluńskim. A trzeba wiedzieć, że POW to organizacja, która w dużej mierze przyczyniła się do odzyskania przez naszą ojczyznę niepodległości po 123 latach zaborów, tak więc warto sięgnąć po to doskonałe opracowanie z najnowszej historii Polski, napisane przez profesjonalnego historyka (dyplom Uniwersytetu Jagiellońskiego), pasjonata tematu i specjalistę o dużym doświadczeniu badawczym i pisarskim.

– Przy pisaniu tej książki korzystałem głównie ze zbiorów Wojskowego Biura Historycznego w Warszawie-Rembertowie oraz z materiałów z różnych bibliotek i muzeów, a także kolekcji prywatnych – mówi Lech Mastalski. – Są to w znacznej mierze materiały, z których nikt wcześniej nie skorzystał – dodaje autor.

Jak podkreślił Mastalski, prowadzi on badania nad historią za swoje pieniądze i wydaje książki własnym sumptem, co daje mu niezależność.

Wcześniejsze książki Lecha Mastalskiego to: „Oficerowie częstochowskiej 7. Dywizji Piechoty zamordowani na Wschodzie w 1940 roku”, „Częstochowscy podchorążowie. Dywizyjne kursy podchorążych rezerwy piechoty w 27. pułku piechoty w latach 1932-1939”, „7. Dywizja Piechoty w latach 1918-1939”, „Kadra dowódcza 7. Dywizji Piechoty 1919-1939. Słownik biograficzny” i „Dzieje 11. pułku piechoty 1918-1939”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama