Święty Rajmund z Penyafort należał do grona najwybitniejszych mistrzów teologii moralnej, prawa kanonicznego i cywilnego swojej epoki.
Urodził się w starej szlacheckiej rodzinie katalońskiej Penyafort i był spokrewniony z królem Aragonii. Studiował prawo kanoniczne i cywilne w Bolonii, gdzie uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony w 1219 r. został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. W tym okresie zaprzyjaźnił się z dominikanami i wstąpił do nich w 1222 r.
Reklama
Jako wybitny prawnik Rajmund opracował swoje monumentalne dzieło Summa prawa – podręcznik dla studentów prawa. Miał w sobie zapał misyjny i żarliwie pracował, aby nawrócić Maurów i Żydów. Opracował również wskazówki dla spowiedników Summa casuum. Zorganizował studium języka arabskiego dla dominikanów, którzy podejmowali misję ewangelizacyjną wśród Arabów w Hiszpanii i w Afryce. Napisał też dzieła: Summa pastoralna i Traktat o małżeństwie.
Papież Grzegorz IX dostrzegł niezwykłą wiedzę Rajmunda z zakresu teologii moralnej, prawa kościelnego i cywilnego. Wezwał go do Rzymu – tam Rajmund napisał pracę z prawa kanonicznego, znaną jako Pięć dekretów. Zebrał w niej wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich. Stolica Apostolska zatwierdziła ten zbiór dokumentów bullą Rex Pacificus w 1234 r. Powstał w ten sposób zbiór prawa kanonicznego nazwany Decretales Gregorii IX (Dekretały Grzegorza IX).
W 1236 r. Rajmund wrócił do Hiszpanii. W 1238 r. wybrano go generałem zakonu dominikanów – urząd ten objął po bł. Jordanie z Saksonii, który był bezpośrednim następcą św. Dominika. Zmarł w wieku stu lat. W pogrzebie wziął udział król ze swoim dworem. 29 kwietnia 1601 r. papież Klemens VIII ogłosił Rajmunda świętym.
W swoim życiu św. Rajmund kierował się zasadą: „Porządek w księgach, porządek w życiu”.
Św. Rajmund z Penyafort
Ur. między 1170 a 1175 r. w Villafranca del Panades, zm. 6 stycznia 1275 r. w Barcelonie
