Od pewnego czasu Walentynki obchodzone są w naszym kraju bardzo uroczyście. Zakochani wykorzystują ten dzień, aby jeszcze szczególniej wyrazić swoje uczucia ukochanej osobie. Prześmiewcy natomiast żartują sobie, że św. Walenty to patron od chorób umysłowych, nerwowych. Tymczasem kult tego świętego w dolnośląskim Lubiążu rozpoczął się całkiem inaczej. – Zrodził się w XVII wieku. Opatem cystersów w Lubiążu został Constantin Beyer, który postanowił wybudować nowy kościół. Za patrona wybrano św. Walentego, ponieważ jeden z opatów podarował do tej świątyni wizerunek tego właśnie świętego – mówi proboszcz parafii w Lubiążu, ks. Leszek Woźny. – W tym czasie opat Dominicus Krausenberger zachorował na epilepsję. Prosił o łaskę zdrowia za wstawiennictwem św. Walentego. Został uzdrowiony i postanowił się odwdzięczyć. Polecił malarzowi Michałowi Willmannowi stworzenie obrazu św. Walentego – dodaje proboszcz.

Przybywający tutaj ludzie proszą o odkrycie prawdziwej miłości, dobre przygotowanie i wytrwanie w niej, znalezienie dobrego męża lub żony.

Podziel się cytatem

Zapomniane sanktuarium

Obraz umieszczony w głównym ołtarzu przedstawia „Cudowne uzdrowienie syna poganina Krotona przez św. Walentego”. Gdy rozeszła się wieść o cudownym uzdrowieniu opata, kult świętego zaczął stawać się coraz bardziej popularny i do Lubiąża zaczęli licznie przybywać pielgrzymi. – Nie jest trudno zauważyć naszą świątynię. Jest ona widoczna z kilkunastu kilometrów. Postanowiono wybudować ją na wzgórzu, w pięknej okolicy, nieopodal Odry. Dlatego też, aby odnaleźć św. Walentego, nie trzeba długo szukać – zaznacza proboszcz.

W XVIII wieku przemieszczanie się nie było tak proste jak obecnie. Jednak kult św. Walentego rozrastał się tak bardzo, że powstało tu sanktuarium ku czci patrona chorych na epilepsję. – Był taki czas, że ruch pielgrzymkowy zanikł. Złożyło się na to wiele czynników. Przyczyniła się do tego kasata zakonów w XIX wieku. Kościół w Lubiążu stał się nieznany dla przybywających tu ludzi. – Po II wojnie światowej, gdy ktoś przyjeżdżał do naszej miejscowości, to skupiał się na opactwie pocysterskim, które jest ok. 2,5 km od naszego kościoła. Kompleks zakonny jest pewnego rodzaju perełką architektoniczną, ale nasza świątynia nie odstaje pięknem od wspomnianego obiektu sakralnego – mówił ks. Woźny.

Moc uzdrawiania

Obraz św. Walentego nie jest jedynym pięknym dziełem, które można zobaczyć w lubiąskiej świątyni. W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się odzyskany wizerunek św. Walentego. – Kościół jest barokowy, a osoby odwiedzające go są zachwyceni freskami opartymi na społecznej nauce Kościoła, kazaniu na Górze, gdzie Jezus mówi o miłosierdziu. Autor tych malowideł umieścił tam sentencję – Virtus de illo exibat et sanabat omnes, która po przetłumaczeniu brzmi: „Moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich (Łk 6, 19)”. Na fresku widoczne są osoby chore, ubogie, cierpiące. Ciężko jest na nich wyróżnić Chrystusa czy Apostołów. Gdy jednak odnajdziemy tam jakieś znamienite osoby, to tylko dlatego, że wyróżniali się miłością i miłosierdziem, wspaniałomyślnością i pokorą. Widoczne na ścianach obrazy wskazują na współczesny kierunek Kościoła. Troska o ubogich i potrzebujących jest obecnie szczególnie akcentowana – podkreśla ks. Woźny.

Mieć swojego patrona, to odpowiednia droga, aby wyjść na prostą, nie  tylko w miłości, ale także w chorobie.

Podziel się cytatem

Współczesny święty

Odradzający się kult św. Walentego nie skupia się już na osobach chorych. Częściej w kościele w Lubiążu pojawiają się zakochani i małżonkowie, którzy chcą oddać się w opiekę patrona. – Żyjemy w czasach, gdzie bardzo często rodziny stają przed wieloma trudnymi wyzwaniami, kryzysami. Małżonkowie nie potrafią się porozumiewać między sobą. Instytucja małżeństwa i rodziny często jest atakowana, dochodzi do prób rozbijania rodziny. Mieć swojego patrona, to odpowiednia droga, aby wyjść na prostą, nie tylko w miłości, ale także w chorobie – przekonuje ks. Leszek.

Już przed pandemią był widoczny wzrastający kult patrona chorych i zakochanych. – Muszę przyznać, że dzięki pewnym inicjatywom, które miały na celu przypomnienie kultu św. Walentego, przybywało tu coraz więcej pielgrzymów. Proszą patrona o odkrycie prawdziwej miłości, dobre przygotowanie i wytrwanie w niej, znalezienie dobrego męża lub żony – podkreśla ks. Woźny.

Zaproszenie na odpust

Pandemia trochę pokrzyżowała plany. W tym roku uroczystości odpustowe będą skromniejsze niż w poprzednich latach. – Podobnie jak w ubiegłym roku planujemy zaprosić małżonków do odnowienia przyrzeczeń małżeńskich. W ubiegłym roku można było to uczynić przy relikwiach św. Walentego, które zostały przywiezione na czas odpustu z niedalekiego Szczepanowa. Podczas tego obrzędu małżonkowie mieli możliwość dotknięcia relikwiarza. Następowało wtedy też błogosławieństwo – wspomina proboszcz parafii i dodaje, że na tę okazję przygotowana została specjalna modlitwa. Podczas niej poleca się także opiece św. Walentego narzeczonych. Tradycją też było, że po Mszy św. każdy mógł ucałować relikwie.

Wierni każdego roku przygotowywali swoje wypieki oraz ciasteczka w kształcie serc. – Podobnie będzie w tym roku. Mamy w planie, aby każdy, kto przybędzie do naszej parafii, mógł skorzystać ze słodkości przygotowanych przez parafian – mówi ks. Leszek Woźny.

W każdy wtorek przywołuje się wstawiennictwo św. Walentego. – Na terenie naszej parafii jest szpital psychiatryczny. Chorzy, gdy tylko mają taką możliwość, przychodzą tutaj, aby się modlić. Nie brakuje także zakochanych, małżonków, osób poszukujących męża czy żony – wymienia proboszcz.