W nocy z 26 na 27 sierpnia 1988 r. japoński kuter rybacki zderzył się z na wpół wynurzonym peruwiańskim okrętem podwodnym „Pacocha”. Po kolizji okręt szybko zaczął tonąć. Woda napływała przez otwarty główny właz. Kapitan próbował go zamknąć i częściowo mu się to udało, ale człowieka szybko pochłonęło wzburzone morze. Woda nadal wdzierała się do wnętrza, zalane pompy powietrza przestały pracować. Okręt stał się stalową trumną dla ponad dwudziestu mężczyzn. Wówczas Roger Cotrina, który przejął dowództwo po śmierci kapitana, zaczął się modlić do Jezusa Ukrzyżowanego i zmarłej w 1966 r. w opinii świętości s. Mariji Petković. Wiedział, że jeśli nie domknie włazu, woda wypełni wszystkie pokłady i pochłonie marynarzy.

Zamknięcie pokrywy było po ludzku niemożliwe. Na głębokości, na której znajdował się okręt, ciśnienie wody wywierane na pokrywę wynosiło od 4 do ponad 6 t. Przy działaniu takich sił nawet najsilniejszy atleta nie byłby w stanie podnieść włazu. Jednak modlący się o wstawiennictwo s. Petković Cotrina niczym biblijny Samson poczuł w sobie ogromną siłę. Wbrew prawom fizyki zdołał unieść pokrywę i woda przestała wdzierać się do środka. Dzięki temu marynarze mogli czekać na przybycie ekipy ratunkowej.

Po wnikliwym śledztwie Kościół uznał cud uratowania załogi okrętu „Pacocha”, a s. Marija od Jezusa Ukrzyżowanego została w czerwcu 2003 r. beatyfikowana przez Jana Pawła II.