Uroczystej Eucharystii z obrzędami bierzmowania, konsekracji ołtarza i poświęcenia ambony przewodniczył abp Adam Szal. W okolicznościowej homilii metropolita przemyski przybliżył zebranym kult eucharystyczny, którego centrum jest Msza św., ofiara Chrystusa składana na ołtarzu. – Pan Bóg zaprasza nas do udziału we Mszy św., szczególnie niedzielnej i świątecznej po to, byśmy mogli spotkać się z Nim i przyjąć Jego Słowo. Gdy modlimy się codziennie o chleb powszedni, prosimy także o ten chleb duchowy, eucharystyczny, który oby był naszym pokarmem – dodał.
Ty masz słowa życia wiecznego
Kaznodzieja poprosił wszystkich, by umieli powtórzyć za św. Piotrem „Panie, Ty masz słowa życia wiecznego” (por. J 6,68). – Kiedy może czasami gorszymy się apostazją wielu ludzi, którzy odchodzą od Chrystusa, wtedy Pan Jezus zwraca się do nas i pyta: wy też chcecie odejść? Odpowiadajmy, jak Piotr: „Panie do kogóż pójdziemy. Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6,68). Ty masz pokarm, który daje życie wieczne; Ty masz wiele łask, za które Ci dziękujemy i o które Cię prosimy. Powtórzmy za ludźmi z Kafarnaum: „Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!” (J 6,34) – zakończył arcybiskup.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Po homilii i wyznaniu wiary arcybiskup udzielił bierzmowania naszej młodzieży i pomodlił się z wiernymi Litanią do Wszystkich Świętych. Następnie odmówił modlitwę poświęcenia ołtarza, namaścił ołtarz krzyżmem świętym i zapalił kadzidło, którego dym symbolizuje modlitwę uwielbienia Boga za dar nowego ołtarza. Następnie nakryto ołtarz obrusem, ozdobiono go kwiatami i uroczyście zapalono świece ołtarzowe oraz rozświetlono cały kościół.
Początki parafii
W skład parafii wchodzą trzy miejscowości: Wietlin, Wietlin Pierwszy oraz Wysocko. Warto wspomnieć, że do II wojny światowej Wietlin i Wysocko stanowiły dwie odrębne parafie wyznania greckokatolickiego, a wierni Kościoła rzymskokatolickiego należeli do parafii św. Zofii w Laszkach. Ponieważ była to dość duża odległość, w 1908 r. staraniem ks. Bikowskiego, dziekana z Laszek, wybudowano w Wietlinie kaplicę Objawienia Matki Bożej z Lourdes, a w 1938 r. dobudowano nawę kościoła z zamiarem utworzenia odrębnej parafii. Niestety plany te pokrzyżowała II wojna światowa, która zniszczyła nowo powstałą świątynię.
Kościół parafialny w Wietlinie to świątynia pocerkiewna. Około 1780 r. rozebrano starą, drewnianą cerkiew z zamiarem wybudowania nowej, murowanej świątyni, ale ówczesne władze nie zezwoliły na szybką budowę. Wiele starań ponieśli właściciele pałacu w Wysocku, a zwłaszcza Maria Czartoryska-Wirtemberska. Prace rozpoczęto dopiero w 1819 r. Aktu poświęcenia dokonał biskup unicki Jan Śnigurski w 1826 r. W czasie I wojny światowej cerkiew doznała poważnych zniszczeń, m.in. spłonął dach kościoła, ale ogromnym staraniem mieszkańców, świątynia została odnowiona, a kolejne pokolenia przyczyniały się do jej upiększenia.
Bóg nas nigdy nie opuścił
Reklama
II wojna światowa to bardzo bolesny okres dla naszej miejscowości. 10 lutego 1940 r. kilkanaście rodzin zostało zesłanych w głąb Związku Radzieckiego, a w kolejnych deportacjach wywieziono kilka rodzin do Besarabii. Po zakończeniu działań wojennych wysiedlono z Wietlina prawie wszystkie rodziny obrządku greckokatolickiego na tereny Ukrainy oraz północnej Polski. Cerkiew opustoszała. Wtedy to dekretem Kurii Biskupiej w Przemyślu przekazano ją na własność Kościoła rzymskokatolickiego i 10 października 1947 r. utworzono parafię św. Mikołaja. W 1954 r. obrano św. Andrzeja Bobolę drugorzędnym patronem kościoła, a 29 kwietnia 1970 r. staraniem ówczesnego proboszcza ks. Edwarda Delekty, dekretem Kurii Biskupiej przywrócono pierwotny tytuł kościoła, czyli: Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Biskup Ignacy Tokarczuk przekazał wtedy z kościoła katedralnego do naszej świątyni obraz Bogarodzicy Maryi z Dzieciątkiem Jezus, który znajduje się teraz w głównym ołtarzu.
Każda Eucharystia uczy nas miłości
Na jubileusz parafii jako wotum dziękczynne wspólnota parafialna oraz darczyńcy ufundowali marmurowy ołtarz wykonany z pełnego bloku białego, greckiego kamienia oraz ambonę. Projekt i wykonanie ołtarza są dziełem Dariusza Gamracego z Bud Łańcuckich. Na frontowej ścianie ołtarza wyrzeźbiona została scena z Apokalipsy św. Jana Apostoła. W centrum jest umieszczony Baranek Paschalny, który spoczywa na zapieczętowanej Księdze Życia i jest adorowany przez aniołów, którzy w swych dłoniach trzymają kadzielnice, symbol naszych modlitw wznoszonych przed oblicze Boga. Ambona zaś ukazuje Ducha Świętego pod postacią Gołębicy, od Którego wychodzi siedem promieni jako symbol siedmiu Jego darów.
Uroczystość konsekracji ołtarza zjednoczyła duchowe i materialne wysiłki parafian i dobroczyńców. Na kolejne pokolenia ołtarz będzie świadectwem wiary i troski o kościół, dom Boży, o godne miejsce składania Najświętszej Ofiary, ale także mobilizacji, by uczyć się składania na tym ołtarzu też swoich duchowych ofiar.