Reklama

Niedziela Kielecka

Blisko z babciami i dziadkami

Bliskość dziadków, babć i ich wnuków – tę atmosferę odczuwano w Pińczowie, podczas spotkania z okazji Dnia Babci i Dziadka z podopiecznymi pińczowskiej Fundacji Złote Serce – uczniami i przedszkolakami z niepełnosprawnościami.

Niedziela kielecka 7/2023, str. VI

[ TEMATY ]

Dzień Babci

T.D.

Najmłodsi dla babć i dziadków. Dali z siebie wszystko

Najmłodsi dla babć i dziadków. Dali z siebie wszystko

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Spotkanie (20 stycznia) zaproponował i w nim uczestniczył bp Marian Florczyk, któremu, jak podkreślał w rozmowie z „Niedzielą”, leży na sercu los seniorów.

Pamiętajmy o seniorach

Bp Florczyk docenił atmosferę panującą na spotkaniu, zwrócił uwagę na dekorację i budowanie relacji. – Dziadkowie i babcie zasługują na naszą miłość. Starsze osoby są często dotknięte samotnością, co obserwuję, wizytując parafie. Szkoły, niegdyś pełne dzieci, są dzisiaj zamknięte – zauważył bp Florczyk, prosząc zebranych o uczucia wdzięczności i miłość wobec seniorów. Podkreślił także, że obecny rok w diecezji kieleckiej jest dedykowany seniorom. – Niech ten szczególny czas uświadomi potrzebę bliskości z naszymi babciami i dziadkami – zaapelował.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Serca o wartości kruszcu

Na święto zostało zaproszonych 150 dziadków, których wnukowie są m.in. na co dzień podopiecznymi Fundacji Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „Złote Serce” w Pińczowie. Jak powiedział dyr. Jacek Kapałka, celem obchodów jest wyrabianie u młodych ludzi szacunku do osób starszych oraz podkreślanie ich roli w życiu rodziny i procesie wychowania młodszych pokoleń. – Sam do 24. roku życia miałem przyjemność doświadczać ich opieki i bliskości – mówił Jacek Kapałka.

– W przypadku naszych niepełnosprawnych podopiecznych dziadkowie są niemal drugimi rodzicami, ze względu na opiekę 24 godziny na dobę – podkreślił dyr. Kapałka.

Fundacja, skupiająca ponad 200 podopiecznych: uczniów w szkole, przedszkolaków, uczestników warsztatów terapii zajęciowej, jest największą tego typu placówką w świętokrzyskim. Istnieje 12. rok. Fundacja realizuje indywidualne programy edukacyjne zawierające podstawy programowe kształcenia ogólnego dostosowane do potrzeb i możliwości intelektualnych i psychofizycznych uczniów oraz umożliwia zdobywanie wiedzy i umiejętności niezbędnych do uzyskania świadectwa na każdym etapie kształcenia. Tworzą ją cztery podmioty: dwie placówki w Pińczowie oraz w Michałowie i Umianowicach.

Reklama

Koncertowo

Uczniowie – wszystkie grupy wiekowe i oddziały – przedstawili program dla babć i dziadków. Kilkanaście osób zaangażowanych we współpracę z fundacją otrzymało symboliczne „złote serduszka”, m.in. Ksiądz Biskup i zaproszeni księża.

Piosenki, kolędy, skecze, deklamowane wiersze oklaskiwali ich m.in. bp Florczyk, ks. Łukasz Zygmunt, rzecznik diecezji kieleckiej, wojewoda świętokrzyski Zbigniew Koniusz, księża z Pińczowa i dekanatu pińczowskiego, siostry zakonne z Pacanowa, wójtowie okolicznych gmin, starostowie oraz najbliżsi podopiecznych fundacji.

2023-02-07 13:53

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z wizytą u seniorów

Niedziela lubelska 7/2018, str. III

[ TEMATY ]

Dzień Babci

Agnieszka Adamczyk

Pamiątkowe zdjęcie z wizyty u przyjaciół

Pamiątkowe zdjęcie z wizyty u przyjaciół

Styczniowe święto babć i dziadków obchodzone jest nie tylko w rodzinnych domach i przedszkolach. Od wielu lat młodzież z koła Caritas działającego przy Szkole Podstawowej im. ks. Stanisława Zielińskiego w Stróży wyjeżdża do Domu Pomocy Społecznej w Kraśniku. Sędziwi przyjaciele młodzieży oczekują na to serdeczne spotkanie od 1997 r. Wówczas patronem szkoły został męczennik z Kraśnika ks. Stanisław Zieliński, a troska o bliźnich, w tym o osoby starsze, jest realizacją zadania: „Idziemy drogą naszego patrona”.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Boże dzieło na dwóch kołach

2024-04-29 23:47

Mateusz Góra

    W niedzielę 28 kwietnia przy Ołtarzu Papieskim w Starym Sączu motocykliści z rejonu nowosądeckiego i nie tylko rozpoczęli sezon.

Pasjonaci podróży jednośladami rozpoczęli sezon na wyprawy. Motocykliści wyruszyli w trasę z Zawady do Starego Sącza, gdzie na Ołtarzu Papieskim została odprawiona Msza św. w ich intencji. Po niej poświęcono pojazdy uczestników.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję