Dzieje Kościoła pokazują, że Droga Krzyżowa na trwałe zrosła się z pobożnością chrześcijańską. Jej kontynuacją jest stosunkowo młode nabożeństwo – Droga Światła, podczas której zagłębiamy się w tajemnice zmartwychwstania Pana Jezusa. Nauka Soboru Watykańskiego II głosi, że misterium paschalne, przez które dostępujemy zbawienia, obejmuje nie tylko tajemnicę śmierci Chrystusa, ale także tajemnice Jego zmartwychwstania, wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego. Wszystko to są zbawcze wydarzenia paschalne, z których bije nieustanne źródło uświęcenia i zbawienia człowieka. Stąd nabożeństwo Drogi Krzyżowej powinno mieć kontynuację w podobnym nabożeństwie, w którym znajduje swój wyraz dojrzała pobożność chrześcijańska. Właśnie tę rolę pragnie odgrywać proponowane nabożeństwo Drogi Światła – Dróżki Paschalne Pana Jezusa. Jest to droga Apostołów, którzy zagubieni i pełni rozczarowań z powodu śmierci ich Mistrza przez spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym stopniowo dochodzą do dojrzałej wiary, pełnej radości, mocy i dynamizmu ewangelicznego. Umocnieni darem Ducha Świętego podejmują zdecydowanie dzieło ewangelizacji świata. W ten sposób 40 dni Wielkiego Postu przechodzi w 50 dni radości paschalnej, która kończy się wydarzeniem Pięćdziesiątnicy – Zesłaniem Ducha Świętego. Przez Ducha Świętego Chrystus Zmartwychwstały kontynuuje dzieło zbawienia świata.
Reklama
Dlatego też obok drogi pasyjnej Kalwaria w Praszce zaprasza każdego roku na Dróżki Paschalne Pana Jezusa. Obejmuje ona m.in. takie stacje, jak: Zmartwychwstanie Jezusa i pusty grób; Ukazanie się Pana Jezusa Marii Magdalenie; Ukazanie się Chrystusa Zmartwychwstałego św. Piotrowi; Pan Jezus objawia się Apostołom i nadaje najwyższą władzę Piotrowi; Ukazanie się Chrystusa Zmartwychwstałego św. Pawłowi na drodze do Damaszku; Chrystus w chwale niebieskiej; Miłosierdzie Boże w Misterium Paschalnym. Po pasyjnych wydarzeniach uradujmy się we wspólnocie Kościoła zmartwychwstaniem Pana Jezusa.
W klasztorze pw. Miłosierdzia Bożego w Częstochowie w uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, 16 lipca, Mszy św. przewodniczył oraz homilię wygłosił bp Andrzej Przybylski.
Do licznie zebranych powiedział: – Czas ucieka, a szkaplerz niesie nas ku wieczności. Do nieba prowadzi nas m.in. wielki znak szkaplerza świętego. Razem ze siostrami my, tu zgromadzeni w Karmelu w Częstochowie, chcemy odnowić przywiązanie do szkaplerza, wiarę w ten święty znak i to wszystko, co on oznacza. Ksiądz Biskup przypomniał, że szkaplerz jest świętą szatą, która oznacza przyobleczenie się w Chrystusa, czyli decyzję przemiany życia, by każdego dnia stylem życia naśladować Jezusa i Jego Matkę. Tym, którzy zdecydowali się przyjąć szkaplerz, przedstawił obowiązki (takie jak współpracować z łaską, często spowiadać się, odmawiać znaczoną w dniu przyjęcia modlitwę, czynić dobrze bliźnim), a przede wszystkim obietnice, że znajdują się pod szczególną opieką Matki Bożej w trudach i niebezpieczeństwach życia ziemskiego, zostaną zachowani od wiecznego potępienia, a Matka Jezusa już w pierwszą sobotę po ich śmierci uwolni z czyśćca.
Dziś w godzinach południowych zmarł bp Kazimierz Romaniuk. Pierwszy biskup warszawsko-praski i wybitny biblista miał 97 lat. Odszedł w 74. roku kapłaństwa i po 43 latach posługi biskupiej.
Bp Kazimierz Romaniuk urodził się 21 sierpnia 1927 r. w Hołowienkach k. Sokołowa Podlaskiego. Podczas II wojny światowej rodzina mieszkała w Warszawie, uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych, które w 1944 roku ukończył tzw. małą maturą. Po wojnie dokończył naukę i w 1946 roku otrzymał świadectwo dojrzałości.
„Z Jezusem przez życie” – najnowsza książka wydana nakładem wydawnictwa Biały Kruk, napisana przez bp. Antoniego Długosza, to niezwykła publikacja, pełna wiary i mądrości, która nie tylko wzbogaca wiedzę o przekazie Ewangelii, ale jest także znakomitym przewodnikiem po kalendarzu liturgicznym.
Rozważanie i zrozumienie niedzielnej Mszy św. to proces, który wymaga od nas modlitwy, skupienia, a przede wszystkim otwartości serca. Zatem jak wprowadzić Ewangelię i słowo Boże w życie? Najpierw należy zrozumieć, co to jest kalendarz liturgiczny. Pismo Święte zostało bowiem podzielone na fragmenty w taki sposób, że uczestnicząc w Mszy św. w każdą niedzielę przez trzy lata pod rząd, usłyszymy i poznamy to, co zostało zapisane przez czterech Ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Kalendarz liturgiczny wyznacza rytm trzyletnich cyklów czytań; nazywają się one Rok A, Rok B i Rok C. Słowo Boże głoszone jest więc według ustalonego porządku. Rok kościelny różni się nieco od roku „świeckiego” przede wszystkim datami jego rozpoczęcia i zakończenia. Pierwszym dniem roku kościelnego jest pierwsza niedziela Adwentu, a ostatnim – sobota poprzedzająca pierwszą niedzielę Adwentu w roku następnym, a nie popularny Sylwester.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
