Ich wspólna historia zaczyna się w czasach studenckich. Pan Romuald, wicedyrektor Zespołu Szkół nr 1 im. Stanisława Staszica w Bochni, wspomina: – Poznaliśmy się w Krakowie w 1996 r. w duszpasterstwie akademickim „Na Miasteczku”, u księży misjonarzy. Tam należałem do Odnowy w Duchu Świętym, byłem w scholi, gdzie śpiewała także Gosia. W 1999 r. pobraliśmy się i zamieszkaliśmy w Królówce, skąd pochodzi moja żona.

Atmosfera

Małżonkowie przyznają, że od ślubu w kościele Przemienienia Pańskiego w Królówce wiedli zwyczajne życie. Pracowali zawodowo, na świat przyszły ich pierwsze dzieci, ale po kilku latach zaczęło im brakować wspólnoty, głębszego przeżywania wiary. Pani Małgorzata, nauczycielka języka angielskiego w Szkole Podstawowej im. Kazimierza Brodzińskiego w Królówce, wspomina: – Nie wiedzieliśmy, gdzie szukać. Koleżanka z pracy opowiedziała mi o Domowym Kościele. Zupełnie nic o Ruchu Światło-Życie ani o Domowym Kościele nie wiedzieliśmy, ale przyjęliśmy zaproszenie. Pojechaliśmy do Bochni na spotkanie kręgu. Poznaliśmy kilka małżeństw. Zachwyciła nas atmosfera spotkania i urzekli ludzie, którzy tam byli. Zostaliśmy. Powoli wdrażaliśmy się w duchowość Ruchu Światło-Życie, w dzieło ks. Franciszka Blachnickiego.

Państwo Makarewiczowie są w Domowym Kościele od 2006 r. Należą do kręgu przy parafii św. Pawła w Bochni, a od 3 lat posługują jako para rejonowa. Zapewniają, że wspólnota ma znaczący wpływ na ich życie. – Domowy Kościół pomaga nam pogłębiać relację z Panem Bogiem – zaznacza p. Romuald. I wyjaśnia: – To większa dbałość o modlitwę i świadome korzystanie z sakramentów świętych. Przyznaje także, że wspólnota otwiera ich na ludzi i motywuje do pracy nad sobą. Zauważa: – Nie chodzi o jakieś nadzwyczajnie duże zmiany, tylko o to, aby każdego dnia dostrzegać swoje wady i próbować je eliminować, starać się stawać chociaż trochę lepszym człowiekiem.

Owoce

Małżonka przekonuje, że ta praca przynosi owoce. Wyjaśnia: – W Domowym Kościele mamy zobowiązania. To m.in. codzienny „namiot spotkania”, studium Pisma Świętego, modlitwa małżeńska, rodzinna reguła życia i wyjazd na rekolekcje. Zauważa, że właściwie każdy człowiek może większość tych elementów formacji wprowadzać w życie sam, ale we wspólnocie te zobowiązania są realizowane razem. Podkreśla rolę dialogu małżeńskiego: – Trzeba co miesiąc usiąść wspólnie, zaprosić Pana Boga na to spotkanie i zrobić sobie taki rachunek naszego życia małżeńskiego. Powiedzieć, co nam dolega, co nas cieszy, a co smuci. Jest przekonana, że wspólnota bardzo umacnia małżonków. Zaznacza: – Razem się modlimy, razem jedziemy na rekolekcje, a dzięki temu każde z nas, pracując nad sobą, pogłębia swoją wiarę i relację z Panem Bogiem, co przekłada się na życie małżeńskie i rodzinne. To jest wielkie błogosławieństwo!

Od 13 lat są w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka. – Nie kupujemy alkoholu, nie częstujemy nim, nie wznosimy toastów – wyjaśnia głowa rodziny. Przyznaje, że to ostatnie jest najtrudniejsze, i zapewnia: – Ale sobie radzimy. Oczywiście, toast można wznieść innym napojem, generalnie jednak chodzi o to, żeby nie zachęcać do picia, żeby upowszechniać postawę trzeźwości. Małżonkowie stwierdzają, że przynależność do krucjaty niesie wiele korzyści. – Nie byłoby krucjaty, gdybyśmy nie byli w Domowym Kościele – stwierdza p. Małgorzata. I wyjaśnia: – Jako żona jestem spokojna o męża, bo wiem, że wróci do domu trzeźwy. Nasza rodzina jest trzeźwa!

Szansa

W związku z nadchodzącymi wakacjami pytam o rekolekcje, w których uczestniczą, jaką rolę spełniają one w ich formacji. – Udział w 15-dniowej oazie to, oczywiście, bardzo duże wyzwanie, ale dla małżonków to szczególny czas – zapewnia p. Romuald i wyjaśnia, że to okazja na zatrzymanie się w codziennym zabieganiu. – Program rekolekcji jest zaplanowany tak, żeby odkryć własną duchowość, wejść w nią – zaznacza i dodaje: – Małżonkowie biorą udział w konferencjach, w modlitwach, w czuwaniu. Mają możliwość, żeby się i wyciszyć, i dać czas Panu Bogu, by zaczął działać w ich życiu. Oczywiście, dużo zależy od tego, jaka jest na to nasza otwartość... Pan Romuald zapewnia też, że z wakacyjnych rekolekcji wszyscy wracają zadowoleni. Zauważa: – Chociaż tu nie chodzi o takie ludzkie zadowolenie. To jest szansa na duchową przemianę, na pogłębienie duchowości małżeńskiej.

Małgorzata i Romuald przyznają, że ich formacja promieniuje na kolejne pokolenie, a są rodzicami sześciorga dzieci, w tym jednego w niebie. Troje jest już dorosłych, a dwoje – w wieku szkolnym. – Zapraszamy nasze dzieci, także te starsze, gdy są w domu, do codziennej modlitwy – opowiada p. Małgorzata, podkreślając, że to owoc ich formacji we wspólnocie. – Najstarszy syn powiela naszą historię. Jest w tym samym duszpasterstwie akademickim w Krakowie, udziela się w scholi, jest animatorem na oazach młodzieżowych – zaznacza z satysfakcją p. Romuald, a jego żona dodaje: – Córki też były w oazie, a 13-letni Karol jedzie na Wakacje z Bogiem.

Przemiana

Państwo Makarewiczowie podkreślają, że w Domowym Kościele poznali ludzi, którzy myślą podobnie jak oni, kierują się w życiu tymi samymi wartościami. – Zastanawiam się, gdzie bylibyśmy jako małżeństwo bez tej wspólnoty – przyznaje p. Małgorzata i dodaje: – Mamy w Domowym Kościele wielu przyjaciół, spotkania z nimi – czy to w trakcie dnia skupienia, czy rekolekcji – ładują akumulatory.

Stwierdzają, że dziś trudno im sobie wyobrazić życie bez wspólnoty, mimo iż formacja w niej nie jest łatwa. – Tu nie ma wielu emocji, ale jest praca, która przynosi efekty. To piękna, choć wymagająca droga – zapewniają. Pani Małgorzata przyznaje, że w każdym małżeństwie są dni lepsze i gorsze, zwraca uwagę na rosnącą liczbę rozwodów i przekonuje: – Domowy Kościół małżeństwu sakramentalnemu daje gwarancję rozwoju na podstwie Ewangelii. Mimo naszych upadków, grzechów jest to dobra, chociaż niełatwa droga.

A p. Romuald podkreśla, że wspólnota motywuje do pracy nad sobą. Podsumowuje: – To praca zmierzająca do pogłębienia wiary, co wpływa na przemianę człowieka, który swym życiem daje świadectwo i przekonuje innych do wyboru tej drogi.

Domowy Kościół – gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie. Został założony przez ks. Franciszka Blachnickiego przy współpracy z s. Jadwigą Skudro RSCJ. W tym roku przypada 50-lecie działalności wspólnoty małżeństw. Główne obchody jubileuszu odbędą się 9 września w Częstochowie na błoniach jasnogórskich.