Ta 8-kilometrowa pielgrzymka miała miejsce 17 lutego. Nabożeństwo rozpoczęto Mszą św. sprawowaną w brańskiej świątyni przez ks. Krzysztofa Napiórkowskiego, proboszcza domanowskiego i ks. Daniela Konika, wikariusza brańskiego. W wygłoszonym kazaniu ks. Krzysztof podkreślał wielkość ofiary krzyżowej Pana Jezusa oraz potrzebę rozważania męki Pańskiej.
Po Mszy św. zebrani wyruszyli na trasę pielgrzymki, eskortowani przez strażaków z OSP Brańsk i OSP Domanowo. Od kościoła w Brańsku do końca Patok Drodze Krzyżowej przewodniczyła parafia w Brańsku, następnie przewodnictwo przejęła parafia w Domanowie. Na początku grupy niesiono duży drewniany krzyż, ukazywany wszystkim przy odczytywaniu rozważań poszczególnych stacji. W tym roku w sposób szczególny modliliśmy się za naszą Ojczyznę. Rozważania ukazywały narodowe grzechy Polaków. Prosiliśmy Chrystusa, aby pomagał nam dźwigać się z tych słabości oraz chronił naszą Ojczyznę i jej mieszkańców przed zagrożeniami duchowymi i moralnymi, dodawał sił do mężnego stawania w obronie wiary i życia nią na co dzień. Pomiędzy stacjami śpiewano pieśni wielkopostne oraz Gorzkie Żale.
Zakończenie Drogi Krzyżowej miało miejsce w sanktuarium Matki Zbawiciela w Domanowie. Tam ks. prał. Janusz Łoniewski przewodniczył adoracji eucharystycznej i modlitwie za wstawiennictwem Matki Bożej Domanowskiej oraz udzielił zebranym błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. W nabożeństwo Drogi Krzyżowej aktywnie włączyli się parafianie domanowscy: koła różańcowe, dzieci przygotowujące się do I Komunii świętej, młodzież przygotowująca się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, mieszkańcy poszczególnych wiosek, prowadzące śpiew członkinie zespołu „Mianka”. Ta, inna niż zwykle, forma odprawienia Drogi Krzyżowej daje nam możliwość ofiarowania Panu Bogu swojego trudu i niedogodności wynikających z długiego marszu czy niesprzyjającej pogody oraz rozpoczęcia Wielkiego Postu pod opieką Matki Zbawiciela.
Stanisław Kulon, „Sybiracka Droga Krzyżowa”. Matka rzeźbiarza
z dziećmi po przywiezieniu na zesłanie
Najpierw zmarł 2-tygodniowy Oleś, urodzony za Uralem. Później 3-letni Miecio, następnie 7-letni Kazik. Po nich rodzice – 39-letnia matka i 52-letni ojciec. Powróciło ich z nieludzkiej ziemi do Polski tylko troje
Stanisław Kulon, dobiegający dziś dziewięćdziesiątki, maluje romantyczny obraz dzieciństwa spędzonego w drewnianym domu kresowych Sobsk, który pobudował ojciec – osiedleniec legionista na ziemi podarowanej przez II RP w nagrodę za udział w walkach o wolną Polskę. Matka malowała i pięknie śpiewała, wychowywała pięcioro dzieci, szóste – pod sercem. Ten pełen spokoju obraz jak cięciem bicza przerwała sowiecka dzicz, która z początkiem lutego 1940 r. wbiegła o 5 nad ranem w ośnieżony sen dziesięcioletniego Staszka. Bili kolbami w drzwi, okna. Strzelali na oślep i wrzeszczeli: – Wychadi! Wychadi! Rodzina Kulonów, tak jak pozostałe rodziny w osadzie Sobsk koło Podhajec, miała pół godziny na opuszczenie gospodarstwa. Ociągających się popychano kolbami, smagano biczami. Załadowani na sanie jechali do najbliższej stacji, aby – wtłoczeni w 60 osób w bydlęcym wagonie – po kilku miesiącach dotrzeć do uralskich lasów. Z blisko dwóch tysięcy osób wywiezionych z powiatu Podhajce wróciło do Polski kilkaset. Resztę przykryła obca ziemia. Nie było dla nich cmentarza, tylko las.
W poniedziałek Leon XIV przesłał za pośrednictwem kard. Parolina telegram, zapewniając o modlitwie i solidarności z mieszkańcami Afganistanu, w związku z jedną z najtragiczniejszych klęsk żywiołowych w historii kraju. Wskutek trzęsienia ziemi ucierpiały wschodnie regiony Kunar i Nangarhar. Wstępnie szacowano, że pochłonęły one ponad 900 ofiar, a ranne zostały ponad 3 tys. osób.
Bilans trzęsienia ziemi, które w nocy z niedzieli na poniedziałek nawiedziło wschodni Afganistan, wzrósł już w poniedziałek do 900 ofiar śmiertelnych i 3 tys. rannych, choć wciąż są to jedynie wstępne szacunki. Leon XIV natychmiast zapewnił o swej bliskości, kierując do mieszkańców Afganistanu telegram, podpisany przez sekretarza stanu kard. Pietro Parolina. Ojciec Święty zapewnił, że modli się w intencji „wszystkich, których dotknęła ta tragedia”, powierzając ich „Opatrzności Wszechmogącego” i wyrażając „szczerą solidarność szczególnie wobec tych, którzy opłakują stratę bliskich, jak również wobec służb ratunkowych i władz cywilnych zaangażowanych w działania ratunkowe i porządkowe” oraz modląc się o „pocieszenie i siłę” dla narodu afgańskiego w tym „trudnym momencie”.
Do modlitwy o odnowienie naszych relacji z całym stworzeniem zachęca Leon XIV w papieskiej intencji na wrzesień. Została ona ustalona jeszcze przez poprzedniego papieża. „Módlmy się, abyśmy - inspirowani przykładem św. Franciszka - zrozumieli wzajemną zależność wszystkich istot stworzonych, kochanych przez Boga, godnych miłości i szacunku” - prosi Ojciec Święty.
W filmie promującym intencję Leon XIV odmawia przygotowaną z tej okazji modlitwę. Przypomina w niej, że Bóg miłuje wszystkie stworzenia, a każda istota, choćby najmniejsza, jest owocem Jego miłości i ma swoje miejsce w świecie. Swoją troską ogarnia najprostsze nawet i najkrótsze życie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
