Pani Barbara z Kaszub napisała:
Kochana Pani Oleńko!
Przepraszam, że zwracam się tak zdrobniale, ale od tak wielu lat czytam Pani rubrykę, iż stała się Pani bliską mi osobą... Różne problemy są poruszane w listach, ważniejsze i mniej ważne. Chciałabym i ja dorzucić do nich swój „grosik”.
Z okazji Dnia Babci moje wnuki zrobiły przegląd starych fotografii, ale w nowej formie, czyli przez komputer. Chodziło szczególnie o moment, gdy stawałam się babcią, czyli gdy wnuki raczkowały. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie moje fotki. Stwierdziłam, że byłam wtedy całkiem przystojną niewiastą! Gdyby nie mój wieczny kompleks na punkcie własnej urody, może życie miałoby dla mnie więcej do zaoferowania. Ale nigdy nie uważałam się za osobę atrakcyjną. Co prawda, otoczenie miało inne zdanie, ale ja sama zawsze miałam do losu pretensję o to, że nie jestem ładna... A teraz stwierdzam, że się myliłam! No, ale jest już za późno, czasu nie da się cofnąć!...