W katedrze świdnickiej 22 czerwca odbyła się uroczysta Msza św. z okazji 55-lecia święceń kapłańskich oraz 80. rocznicy urodzin i 20. rocznicy sakry biskupiej bp. Ignacego Deca.
Wydarzenie zgromadziło licznych duchownych, gości oraz wiernych. Wszystkich serdecznie powitał biskup świdnicki bp Marek Mendyk, wprowadzając ich w uroczystość.
Nauczyciel i mistrz
– Jak jedna wielka rodzina stajemy dzisiaj wokół pierwszego pasterza diecezji świdnickiej, aby dziękować Bożej opatrzności za dar Jubilata. Wielu spośród obecnych tutaj prezbiterów wspomina księdza biskupa także jako swojego profesora i wychowawcę – formatora licznych pokoleń kapłańskich. Dzisiaj w imieniu nas tu zgromadzonych, ale i tych, którzy z nami duchowo się łączą, wyrażam przekonanie, że Pan Bóg dał nam na przestrzeni lat nauczyciela i mistrza w osobie bp. Ignacego Deca. Stale otwiera nam wzrok na innych – zwłaszcza utrudzonych, słabych; otwiera słuch i mowę na trudne ludzkie sprawy; uczy, jak oddzielać światło od ciemności, oddzielać to, co dobre od tego, co jest złe, by jasno widzieć to, co ważne i najważniejsze. Za odwagę głoszenia prawdy i jej obrony dzisiaj z serca dziękujemy czcigodnemu Jubilatowi – podkreślił bp Mendyk.
Homilię wygłosił ks. prał. Stanisław Chomiak z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie, który podjął refleksję nad znaczeniem jubileuszy w życiu kapłana i przypomniał, że stanowią one kamienie milowe na drodze powołania, są czasem radości i dziękczynienia. Były kanclerz świdnickiej Kurii Biskupiej odniósł się także do osobistych wspomnień związanych z Jubilatem, którego zna od 44 lat, dzieląc refleksję na trzy etapy. Zaczynając od lat formacji seminaryjnej w latach 1979-85, poprzez wspólną pracę w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu w latach 1992-98, aż po posługę w diecezji świdnickiej. Ksiądz Chomiak podkreślił nie tylko zaangażowanie biskupa w rozwój instytucji kościelnych, ale również jego głębokie życie duchowe, które stanowiło i stanowi inspirację dla wielu wiernych. – Dziś mówimy Ci dziękuję i serdeczne Bóg zapłać oraz życzymy, by Pan zachował Cię w zdrowiu na długie lata w dalszej posłudze biskupiej jako biskupa seniora – podsumował.
Wśród licznie zgromadzonego duchowieństwa byli między innymi dziekani, proboszczowie, kapłani z metropolii wrocławskiej. Na uroczystości obecni byli także przedstawiciele władz państwowych i samorządowych. Poczty sztandarowe z Wałbrzycha i Świdnicy, Bractwo Świętego Józefa oraz obecność sióstr zakonnych, w tym rodzonej siostry biskupa Deca, dodały wydarzeniu szczególnego charakteru.
Na koniec Eucharystii złożono życzenia Jubilatowi. W imieniu diecezjan życzenia złożyła rodzina, a przedstawiciele kapituły katedralnej wręczyli biskupowi prezent.
Uroczystość była okazją do świętowania długiej i owocnej posługi bp. Ignacego Deca, a także momentem refleksji nad rolą duchownych i wiernych w budowaniu wspólnoty opartej na miłości i wzajemnym wsparciu.
Bp Marek Mendyk i ks. kan. Sławomir Augustynowicz z Urszulą Furtak, prezes Krajowego Instytutu Akcji Katolickiej w Polsce
W połowie listopada bp Marek Mendyk został wybrany krajowym asystentem jednego z najbardziej znanych ruchów katolickich w Polsce. W pierwszych dniach grudnia spotkał się z jego prezesem.
Odwiedziny prezes Urszuli Furtak miały konkretny cel. – Konferencja Episkopatu Polski, która spotkała się ostatnio na Jasnej Górze 14 listopada, wybrała nowego asystenta dla Akcji Katolickiej w Polsce, której to mam przyjemność przewodzić od kilku lat. W ubiegłym roku rozpoczęłam drugą kadencję i według tego, co statut mówi – ostatnią. Nie mniej jednak przed nami nowe wyzwania. Cieszymy się, że będziemy mogli je podjąć z nowym asystentem. Spotykamy się, by pokazać bp. Markowi Mendykowi obraz Akcji Katolickiej na dziś i wspólnie wyznaczyć kierunek działań. Jestem, oczywiście, otwarta na pomysły księdza biskupa. Wspólnie chcemy realizować program Kościoła i przenosić wartości chrześcijańskie do życia publicznego i społecznego. Udaje się nam to dzięki jednostkom, które wchodzą w różne przestrzenie i same się formują – wyjaśniła prezes Krajowego Instytutu AK.
Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
Ojciec Święty spotkał się z uczestnikami Światowego Spotkania na rzecz Braterstwa Ludzkiego, które dziś i jutro odbywa się w Watykanie. Zachęcił, by w świecie podzielonym konfliktami, przemocą i obojętnością, powracać do pytania, jakie Pan Bóg zadał Kainowi: „Gdzie jest brat twój?” i własną postawą dawać na nie odpowiedź.
Ojciec Święty, nawiązując do nauczania swojego poprzednika, zwłaszcza do encykliki papieża Franciszka „Fratelli tutti”, przypomniał po raz kolejny, że wojna nie jest właściwą drogą rozwiązywania konfliktów. Mówił też o tym, że historia pierwszego konfliktu Kaina z Ablem, opisana na kartach Księgi Rodzaju nie powinna prowadzić nas do wniosków, że przemoc jest „czymś normalnym”, co istnieje „od zawsze”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
