Adwent dla każdego z nas jest szansą na zatrzymanie się i spojrzenie na codzienność z nieco innej perspektywy. Pomagają nam w tym różne duchowe propozycje, ale też świeckie zwyczaje wskazują, że ten czas jest szczególny. Nasze adwentowe przygotowania będą się od siebie różnić, w różnych miejscach inaczej postawimy akcenty, na co innego zwrócimy uwagę. Liczy się to, że te wszystkie czynności, refleksje i postanowienia przygotują nas do wyjątkowego spotkania. Adwentowe opowieści są na pewno świadectwem, ale mogą być też inspiracją.

Krucjata dla życia

Elżbieta Banaszkiewicz: – Z dzieciństwa pamiętam poranne wstawanie, zimno, ciemno i drogę do kościoła, która wydawała mi się, jako dziecku, niemającą końca, ale też, zaraz po tym, blask świec i bijące od nich ciepło. Tak i dziś widzę ten czas. Pogoda raczej zła, plucha za oknem, problemy, choroba, ale na końcu tego trudu radość, zwycięstwo i nadzieja. Z domów rodzinnych wynieśliśmy z mężem praktykowanie Mszy św. roratnich. Gdy nasze dzieci były małe, okres poprzedzający czas Adwentu spędzaliśmy na przygotowaniach, tworząc dla nich piękne lampiony. To stwarzało okazję do rozmowy, dlaczego je robimy i po co idziemy z nimi do kościoła. Czym jest światło, które rozprasza mrok. One, jak ja kiedyś, też przeżywały w kościele ten zachwyt rozbłysku światła i kolorów, by później już bardziej świadomie przeżywać Adwent i oczekiwanie na narodzenie Dzieciątka.