Oświcie 21 marca 1980 r. spieszący do pracy mieszkańcy Krakowa stali się świadkami przerażającej tragedii. Starszy człowiek przykuty łańcuchem do zabytkowej studzienki na Rynku stał w płomieniach jak żywa pochodnia. Śmiertelnie poparzony skonał w karetce pogotowia, która wiozła go do szpitala. Nazajutrz w lokalnej prasie ukazała się krótka notatka, że aktu samospalenia dokonał chory psychicznie Walenty Badylak. Ludzie wiedzieli jednak, że inna była przyczyna tej tragicznej śmierci. Przy studzience zaczęto palić znicze i składać kwiaty, które w nocy zabierała bezpieka. Jak wspominał wybitny fotograf, działacz opozycji antykomunistycznej Stanisław Markowski: „W ludziach była cisza i skupienie, stali w niemym hołdzie”.

Akowiec z bolesnym życiorysem

Walenty Badylak przed wojną mieszkał w Krakowie, był piekarzem, udzielał się też politycznie, należąc do niepodległościowej PPS. W czasie wojny został zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej, który w 1942 r. przekształcono w Armię Krajową. Rodzinne doświadczenia były dla niego bolesne: pochodząca ze Śląska żona podpisała volkslistę, a ich młodocianemu synowi kazała wstąpić do Hitlerjugend. Jakby tego było mało, syn po wojnie, chcąc zrzucić z siebie odium z czasów okupacji, nie tylko wstąpił do PZPR, ale też został funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa. Rozgoryczony Badylak osiedlił się w Mrowinach nieopodal Świdnika, gdzie prowadził niewielką piekarnię. Jako byłego żołnierza AK gnębiono go tzw. domiarami podatkowymi, niezliczonymi kontrolami, w końcu zabrano mu piekarnię, która stanowiła jedyne źródło dochodów.