Biskup tarnowski Andrzej Jeż udzielił w sobotę 31 maja święceń kapłańskich trzynastu diakonom Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Do tego dnia przygotowywali się podczas 6 lat formacji, nauki i praktyk m.in. w parafiach, szkołach, a niektórzy także na misjach.
Święcenia kapłańskie odbyły się w bazylice katedralnej. W uroczystości uczestniczyli m.in.: rodziny neoprezbiterów, delegacje z ich parafii, kapłani, siostry zakonne. W homilii bp Jeż stwierdził, że kapłaństwo to sakrament służby. – W waszej codziennej posłudze staniecie nieraz przed ludźmi obarczonymi brzemieniem różnych zmartwień i problemów. Będziecie odwiedzać ludzi doświadczonych krzyżem choroby, starości, cierpienia i odrzucenia. Okazujcie im zawsze miłość, szacunek i troskę Kościoła, bo w nich cierpi Jezus Chrystus. Służcie wiernie Bogu, służąc miłością ludowi Bożemu, spośród którego zostaliście powołani. Przyjmując Chrystusowe kapłaństwo, przyjmiecie zarazem troskę o zbawienie dusz wam powierzonych. Bądźcie dobrymi pasterzami – powiedział bp Jeż.
Ksiądz Dawid Sowa pochodzi z parafii w Dąbrowie Tarnowskiej. Sam jako młody człowiek wskazuje na potrzebę towarzyszenia młodzieży. Podkreśla: – Młodzi często szukają sensu życia. Trzeba im pokazać, że Bóg jest z nami, chce być dla nas Ojcem i prowadzić nas do zbawienia. Trzeba też być z małżeństwami, bo w rodzinach także zdarzają się kryzysy, ale i z seniorami, którzy czują się czasem bardzo samotni. Kapłan musi być znakiem nadziei i ma nieść ją innym ludziom... Ksiądz Dawid ma doświadczenie Kościoła misyjnego, bo był na stażu misyjnym w Brazylii. Tak wspomina ten czas: – Zobaczyłem nieco inną rzeczywistość Kościoła. Brazylia jest krajem skrajności; są tam osoby albo bardzo bogate, albo biedne – nie ma, można powiedzieć, środka. W dorzeczu Amazonki ludzie są zaangażowani w działalność Kościoła. Zobaczyłem, jak działa mała wspólnota dzięki współpracy kapłanów z ludźmi świeckimi. Myślę, że to doświadczenie przyda się w mojej pracy duszpasterskiej.
Ksiądz Piotr Struzik z parafii w Krzeczowie (k. Bochni) też przekonuje, że kapłan ma dawać nadzieję ludziom, a przede wszystkim ma im nieść Chrystusa: – Żeby nieść Pana Boga wszystkim ludziom, trzeba mieć Go w swoim życiu na pierwszym miejscu. Toteż prosimy o to, żeby inni się za nas modlili, by tak było.
Neoprezbiterzy przyjęli święcenia na początku pontyfikatu papieża Leona XIV. – W miesiącu naszych święceń został dany Kościołowi nowy papież. Podczas spotkania z kardynałami powiedział, żeby kapłan sobą nie zasłaniał Chrystusa, tylko jeszcze bardziej Go prezentował. Dlatego prosimy Pana Boga, żebyśmy byli takimi kapłanami – podkreśla ks. Struzik.
Radość
Z nowych kapłanów cieszy się seminaryjna wspólnota, w której te powołania dojrzewały, gdzie były wykłady, egzaminy, godziny spędzone na modlitwie. Rektor WSD ks. dr Jacek Soprych informuje: – Ten rocznik ma też rys misyjny – czterech spośród nowych kapłanów przeżyło staże misyjne, doświadczali więc Kościoła powszechnego. Podczas formacji były także praktyki w Domu Księży Diecezji Tarnowskiej, gdzie alumni posługiwali starszym, chorym kapłanom. W ciągu tych lat formacji doświadczyli różnych posług, oaz, spotkań z ludźmi, praktyk w świetlicach dla dzieci.
Do drzwi seminarium pukają kandydaci do kapłaństwa. Egzaminy wstępne odbędą się 12 lipca i 1 września.
Przy okazji Narodowego Święta Niepodległości zastanawiamy się, czy można uczyć patriotyzmu kolejne pokolenia. Na to pytanie odpowiadają uczestnicy sondy.
Nie można, a trzeba uczyć patriotyzmu, i to nie tylko przy okazji świąt narodowych. Młodzież potrzebuje ugruntowanych wartości, które z jednej strony zachwycą, dadzą poczucie dumy, a z drugiej – zaangażują w działania na rzecz przywracania pamięci. Nasza szkoła cyklicznie uczestniczy w akcji organizowanej przez kampanię BohaterOn – piszemy podziękowania, wyrazy wdzięczności i przywiązania do powstańców warszawskich. 2 października odsłoniliśmy mural „Dumni z Powstańców” – pierwszy, który powstał w ramach inicjatywy „80 murali na 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego”. Uczę historii, pisząc i wystawiając sztuki teatralne o Żołnierzach Wyklętych. Z bardem Leszkiem Czajkowskim stworzyliśmy program muzyczny „Świat płonął wojną – ONI miłością”, który dotyka realiów Powstania Warszawskiego z punktu widzenia pojedynczego człowieka, bo o patriotyzmie nie musimy mówić posągowo. Pochylmy się nad Bohaterami – ich niezłomnym życiem, niech działają na młodych jak korzenie – patriotyczne korzenie.
Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
Przed Świątynią Opatrzności Bożej w Warszawie otwarto wystawę „Pilecki–Wyszyński. Portret podwójny”. Ekspozycja przybliża niezwykle ważne postacie dla najnowszej historii Polski – rotmistrza Witolda Pileckiego i bł. prymasa Stefana Wyszyńskiego. Choć urodzili się w tym samym roku i byli związani z ziemią ostrowską, nigdy się nie spotkali. Pozostają jednak duchowo bliscy, a łączy ich wierność, odwaga i niezłomność.
Wystawa powstała z inicjatywy Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego oraz Muzeum Domu Rodziny Pileckich w Ostrowi Mazowieckiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
