W życiu każdego człowieka jest wiele wzlotów i upadków oraz momentów zwrotnych, wpływają na to przeróżne sytuacje i doświadczenia, ale najważniejszym wydarzeniem, które cudownie i prawdziwie zmienia życie człowieka, jest nawrócenie.
Gdy prawdziwie zachwycimy się Bogiem, to już nigdy nasze życie nie będzie takie jak kiedyś. Wszystko wokoło zobaczymy inaczej, tak jakby Pan Bóg założył nam niewidzialne okulary. Od tego momentu wszystko będziemy postrzegać przez pryzmat Jego Ducha, którym nas napełnia każdego dnia.
Trzeba ten dar pielęgnować, dbać o ten skarb, który odnaleźliśmy. Jednocześnie gdzieś w środku rodzi się potrzeba dzielenia się swoim doświadczeniem Boga z innymi. Niekiedy jest ciężko, a najczęściej, gdy wracamy do rzeczywistości, do codzienności, do starych znajomych, przyjaciół, rodziny, do miejsc, ludzi, na których patrzymy już teraz przez te okulary. A gdy są to ludzie, którzy nie żyją z Bogiem w sercu, uświadamiamy sobie, jak oni wiele tracą, jak ich życie musi być puste, ilu mają bogów, a co najgorsze, jak daleko są od Jedynego. Jest ciężko. Trudno zrozumieć, dlaczego właśnie ja otrzymałem łaskę wiary, dlaczego tak wielu ludzi jest daleko od Boga, dlaczego Go odrzucili? Pytań jest mnóstwo. Tak by się chciało tym ludziom powiedzieć o Panu, o swoim doświadczeniu, ale słowa... one często nie docierają. Wtedy uświadamiamy sobie, że jedyne, co pozostaje to dać świadectwo swoją postawą, życiem, aby w nas widzieli Boga, zgodnie ze słowami: "dla niektórych ludzi Twoje życie może być jedyną Biblią, jaką przeczytają". Trzeba uczyć się cierpliwości, zaufać Panu i mieć nadzieję, że pewnego dnia Ci ludzie znajdą drogę do Boga.
Warto zadać sobie pytanie: Czy ja dałem wobec mojej rodziny, przyjaciół i znajomych takie świadectwo, jakie chciałem?