Reklama

Jaka jest treść i znaczenie sakramentu chorych?

Niedziela łódzka 12/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Fragment listu pasterskiego metropolity łódzkiego abp. Władysława Ziółka na I Niedzielę Wielkiego Postu

Reklama

(...) Ewangelie opowiadają nam, że chorzy starali się dotknąć Jezusa, „ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich” (Łk 6, 19). Uczniowie zaś posłani przez Pana, aby wzywać do nawrócenia „wyrzucali wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6, 13). Wreszcie Pan Jezus po swym zmartwychwstaniu mówi o tych, którzy uwierzą, że w Jego imię „na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 17.18). W ten sposób w sakramentach Chrystus nadal „dotyka” nas swą mocą, aby nas uzdrowić (Katechizm Kościoła Katolickiego 1504), tak by utrapienie człowieka mogło przemienić się w radość.
Św. Jakub Apostoł, który ogłasza w swoim liście ten ustanowiony przez Pana Jezusa sakrament, czyni to w następujących słowach: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14n).
Taka modlitwa, o którą prosimy kapłana i w której sami mamy uczestniczyć, wypływa z wiary, że Bóg może nam dopomóc i uzdrowić. Kto prosi Boga z wiarą i bez wahania, może ufać, że otrzyma to, o co prosi. A trzeba pamiętać, że z modlitwą kapłana jest związana moc samego Chrystusa. W takim przypadku modlitwa i namaszczenie ratują chorego z niebezpieczeństwa zła wywołanego chorobą. Cierpienie i choroba dzięki temu zbawiennemu sakramentowi mogą stać się okazją do ratunku dla człowieka, jego ocalenia i zbawienia. Należy zwrócić uwagę, że Apostoł Jakub nie mówi o śmierci, a zbawienny ratunek nie dotyczy tylko duszy, ale całego człowieka. Dlatego Sobór Florencki w 1439 r. wyjaśnił, że w sakramencie namaszczenia chorych wierzący otrzymuje uzdrowienie duszy, a o ile jest to pożyteczne także i ciała.
Św. Paweł uczy, że w swoim ciele dopełniamy braków udręk Chrystusa (por. Kol 1, 24). Sam Chrystus włącza nas w dzieło zbawienia przez cierpienie i chorobę. Mogą więc one być traktowane przez chorego, jako zbawienna pokuta dla niego i dla innych ludzi.
Św. Tomasz przypomina, że całe życie chrześcijanina winno być naznaczone pokutą, a sakrament ten od najdawniejszych czasów uważany był za uzupełnienie pokuty całego życia (św. Tomasz, Summa contra gentiles, IV, 73).
Kiedy słabną nasze siły fizyczne i duchowe u schyłku ziemskiej drogi, potrzeba nam umocnienia. Sobór Trydencki przypomina, że jako najpewniejszą pomoc do życia otrzymaliśmy sakramenty święte. Jednak w świętym namaszczeniu Odkupiciel zabezpieczył kres życia jakąś niezwykle silną obroną. Bo chociaż „przeciwnik nasz” w ciągu całego naszego życia szuka sposobności i zabiega, by jakimś sposobem „pożreć” (P 5, 8) nasze dusze, jednak w żadnym czasie nie natęża bardziej wszystkich sił swej przebiegłości dla zgubienia nas zupełnie i pozbawienia nawet ufności w miłosierdzie Boże, jak wtedy, gdy widzi zbliżający się koniec życia (Trid., XIV; DS 1694).
Wobec takiego niebezpieczeństwa ten sam Sobór mówi o zbawiennym działaniu łaski Ducha Świętego w sakramencie chorych. Jego to namaszczenie usuwa winy, jeśli są jeszcze do odpokutowania, oraz pozostałości grzechu. Przynosi pociechę duszy chorego i umacnia, wzbudzając w niej wielką ufność w miłosierdzie Boże. Tą ufnością pocieszony chory łatwiej znosi dolegliwości choroby i trudy, swobodniej opiera się pokusom szatana, a niekiedy odzyskuje zdrowie ciała, jeśli to jest przydatne do zbawienia duszy (Trid., XIV; BF 514).
Chory uzyskuje nadto przebaczenie grzechów, jeśli nie mógł go otrzymać w sakramencie pokuty. Możliwe jest także, jako właściwy skutek tego sakramentu, odzyskanie zdrowia aż po cud całkowitego wyleczenia.
Jeśli jednak chory zdaje się stać w bezpośredniej bliskości śmierci, Kościół poleca, aby otrzymał Wiatyk, czyli zaopatrzenie na drogę, w tym przypadku na drogę do wieczności. Jest to Eucharystia przyjmowana, jako sakrament przejścia ze śmierci do życia, przejścia z tego świata do Ojca (KKK 1524) i zapewnienie ostatecznego zjednoczenia z Bogiem w wieczności. Trzeba pamiętać, że w niebezpieczeństwie śmierci jesteśmy do przyjęcia Wiatyku zobowiązani (zob. Instrukcja Kongregacji Obrzędów z 25 maja 1967 r., Eucharisticum Mysterium, 39).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kto winien przyjmować sakrament chorych?

Kościół uczy, że namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. Nie gra tu zasadniczej roli wiek. Nie udziela się jednak tego sakramentu tym, którzy nie osiągnęli używania rozumu (Konstytucja o liturgii świętej 73; zob. Kodeks Prawa Kanonicznego 1004 - § 1). Nie wolno też udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim (KPK 1007).
Namaszczenie chorych można przyjmować więcej razy. Jeśli chory odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament, a nawet w ciągu tej samej choroby, jeśli się ona pogłębia. Jest pożądane przyjąć ten sakrament przed pójściem do szpitala na trudną operację oraz w przypadku pogłębiającego się osłabienia spowodowanego wiekiem (KKK 1515).

Wezwanie do wiernych i kapłanów oraz służby zdrowia

Reklama

Znaczenie tego wielkiego sakramentu każe nam przypomnieć, że zaniedbanie go zarówno przez samego chorego, jak i jego bliskich jest poważnym grzechem. Niech zatem każdy osobiście troszczy się o to, aby korzystać z łaski tego świętego znaku.
Pamiętajmy, że kiedy stan zdrowia chorego pogarsza się, obowiązkiem krewnych i opiekunów jest w porę powiadomić kapłana, chorego zaś delikatnie i roztropnie przygotować do przyjęcia sakramentów w odpowiednim czasie (Obrzędy sakramentu chorych 34).
Niech także pracownicy służby zdrowia w swej delikatnej trosce o chorego nie zapominają, że najważniejszą dla każdego wierzącego sprawą jest jego zbawienie. Niech pamiętają również, że Pan Bóg wspiera ich wysiłki swoją łaską, szczególnie wtedy, gdy troszczą się oni także o duchowe dobro podopiecznych.
Kapłani zaś, którzy przed Bogiem będą zdawać sprawę ze swego włodarstwa, niech gorliwie postępują za nieprzerwaną tradycją Kościoła. Jedno z najstarszych jej świadectw pozabiblijnych odnosi się do św. Augustyna. Starożytny autor mówi o nim, że jeżeli... „prosili go chorzy, aby w ich trudnym położeniu prosił za nich Boga i nałożył na nich ręce, bezzwłocznie się do nich udawał” (Possidius, Vita Augustini, 27, 2, 3).
Ponieważ jest duże prawdopodobieństwo, że i my także będziemy kiedyś musieli stanąć w obliczu choroby, już dziś winniśmy wobec naszych bliskich, opiekunów wyrazić pragnienie przyjęcia w przyszłości sakramentu namaszczenia. Mówmy wprost, że chcemy przyjąć ten sakrament, kiedy będziemy chorzy.

Zakończenie

Poświęcenie oleju chorych dokonywane jest przez biskupa w Wielki Czwartek. Wiąże się ono z wylaniem błogosławieństwa i mocy Ducha Świętego na olej, aby leczył on choroby i przywracał zdrowie. Już dziś pragnę zaprosić wszystkich do udziału w Wielki Czwartek we Mszy św. Krzyżma do naszej archikatedry na godz. 10.00. Niech ten gest wiary będzie zadatkiem przyszłych łask, a refleksja podjęta nad znaczeniem i wagą sakramentu namaszczenia chorych, niech się przyczyni do większej radości ze Świąt Paschalnych - pamiątki i urzeczywistnienia w naszym życiu zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią.

Na święty czas Wielkiego Postu wszystkim z serca błogosławię

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jak przygotować się do spowiedzi wielkopostnej?

2025-03-17 12:58

[ TEMATY ]

spowiedź

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to często czas, w którym intensyfikujemy pracę nad swoim życiem duchowym. Podejmujemy wyrzeczenia, postanowienia i refleksje nad naszym życiem, pragnąć dobrze przygotować się na Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Jednym z ważnych aspektów jest sakrament pokuty i pojednania. Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci w dobrym przygotowaniu się do spowiedzi.

Spowiedź, według Katechizmu Kościoła Katolickiego, jest „sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do nawrócenia, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech”.
CZYTAJ DALEJ

Ferdinand Habsburg: Bóg daje mi wszystko, czego potrzebuję

2025-03-16 21:00

[ TEMATY ]

wiara

świadectwo

Ferdinand Habsburg

commons.wikimedia.org, CC BY-SA 4.0, Drew Gibson

Ferdinand Habsburg, prawnuk cesarza bł. Karola I (1887-1922), jest kierowcą francuskiego zespołu Alpine w Długodystansowych Mistrzostwach Świata FIA. W wywiadzie dla specjalnego wydania niemieckiego magazynu sportowego „Kicker” poświęconego sportom motorowym, opowiada również o swojej wierze.

„To dla mnie bardzo ważne, aby codziennie chodzić na mszę i modlić się”, mówi Habsburg. „To daje mi wsparcie i siłę”, dodaje.
CZYTAJ DALEJ

Abp Stanisław Gądecki: Nie ma partii politycznej w pełni odpowiadającej wymaganiom etycznym zrodzonym z wiary

2025-03-18 17:50

Kościół nie utożsamia się ze wspólnotą polityczną ani w ogóle z żadnym systemem politycznym. Kościół nie jest po stronie prawicy, lewicy ani po stronie centrum, ponieważ Kościół ma swoją własną stronę; winien on stać po stronie Ewangelii - mówił dziś abp Stanisław Gądecki w Instytucie Prymasa Józefa Glempa we Włocławku. Dodał jednak, że Kościołowi, który jest nauczycielem zasad moralnych odnoszących się także do wymiaru publicznego, wolno jest osądzać prawo stanowione przez polityków. Wyjaśnił ponadto, że założenie „iż jakaś partia lub ugrupowanie polityczne w pełni odpowiadają wymogom wiary i życia chrześcijańskiego, powoduje niebezpieczne nieporozumienia, bowiem chrześcijanin nie może znaleźć partii w pełni odpowiadającej wymaganiom etycznym zrodzonym z wiary i przynależności do Kościoła”.

A oto pełen tekst wykładu abp. Stanisława Gądeckiego:
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję