Tradycją Kościoła są spotkania opłatkowe. Takie wspólnotowe spotkanie miało też miejsce 15 stycznia w Ruchu Domowy Kościół, w rejonie żagańsko-żarskim. Podczas dni wspólnoty Ruchu wymieniamy się doświadczeniami z życia i umacniamy świadectwami przemiany w naszych rodzinach, jakich doznaliśmy, krocząc przez nasze życie razem z Jezusem Chrystusem. Wspólnie też modlimy się w intencji naszych rodzin. Spotkanie rodzin naszego rejonu odbyło w parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Żaganiu.
Przeżywając Rok Eucharystii, rodziny Domowego Kościoła widzą szczególną potrzebę powierzania Jezusowi wszystkich swoich spraw, dlatego spotkanie nasze rozpoczęliśmy adoracją Najświętszego Sakramentu. Po oficjalnym zawiązaniu wspólnoty i przywitaniu wszystkich przybyłych przez parę rejonową rozpoczęła się uroczysta Eucharystia. Mszę św. koncelebrowali: ks. Dariusz Orłowski, moderator diecezjalny Domowego Kościoła, oraz moderatorzy kręgów - ks. Tadeusz Stachura i ks. Robert Decker.
W homilii ks. Orłowski podkreślił w sposób szczególny zadanie Domowego Kościoła w budowaniu jedności małżonków, wskazywaniu sposobów rozwijania duchowości małżeńskiej. Stwierdził, że „dzisiejsze mody nie przynoszą małżeństwu i rodzinie dobrych wzorców, są im wrogie i je ośmieszają”. Małżeństwo i rodzina może jednak przeciwstawić się złu, jeśli swoje życie oprze na Eucharystii, czerpiąc z niej potrzebne siły duchowe. Małżonkowie Domowego Kościoła powinni być świadectwem jedności, uczestnicząc obok siebie we Mszy św., wspólnie przystępując do Komunii św., praktykując modlitwę małżeńską i rodzinną.
Wiele miłych chwil spędziliśmy następnie w sali domu parafialnego, w czasie agapy przygotowanej przez krąg gospodarzy spotkania. W imieniu księży życzenia świąteczne i noworoczne złożył rodzinom ks. Grzegorz Polowczyk - moderator rejonowy DK, a ze strony rodzin odwzajemniła je i podziękowanie złożyła para rejonowa DK - Zosia i Romek Borowscy. Następnie wszyscy podzieliliśmy się opłatkiem i złożyliśmy sobie nawzajem życzenia.
Całe spotkanie odbyło się w atmosferze wzajemnej miłości i radości, a uczestniczyło w nim ok. 70 osób: małżeństwa z DK, sympatycy Ruchu oraz grupa młodzieży oazowej, która przygotowała śpiew na adorację oraz na czas agapy.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
"Chcę, żeby wszyscy wiedzieli, że Bóg jest wielki. Bóg jest piękny. Bóg chce, żebyśmy wszyscy się modlili, mieli miłość w sercach, pomagali sobie nawzajem" – takie jest życzenie Máximo Napa Castro – znanego jako "Gatón" – peruwiańskiego rybaka, który nigdy nie stracił wiary, nawet kiedy utknął na morzu na 95 dni, aż w końcu został uratowany u wybrzeży Ekwadoru.
Maximo przyznaje, że nigdy nie przeczytał Biblii, co teraz chce zrobić, jak tylko zdobędzie trochę pieniędzy. Teraz stracił łódź, która zapewniała mu codzienne utrzymanie.
W Sali Okna Papieskiego odbyło się w sobotę 5 kwietnia sympozjum naukowe „Kard. Wojtyła i prof. Kępiński – o cierpieniu. W 50. rocznicę sesji naukowej w Pałacu Biskupim w Krakowie”.
Zorganizowała je Fundacja „Collegium Voytylianum”. Podczas wydarzenia, które było częścią diecezjalnych obchodów 20. rocznicy przejścia św. Jana Pawła II Wielkiego do Domu Ojca, referat wygłosił metropolita krakowski, abp prof. Marek Jędraszewski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
