Rzecznik Episkopatu: Światowy Dzień Ubogich naszym rachunkiem sumienia
Ten dzień jest naszym rachunkiem sumienia czy potrafimy i chcemy być z osobami ubogimi, czy tylko stać nas na to, aby coś komuś dać – powiedział rzecznik Episkopatu ks. Paweł Rytel-Andrianik, odnosząc się do II Światowego Dnia Ubogich, który będzie obchodzony na całym świecie w niedzielę 18 listopada pod hasłem „Biedak zawołał, a Pan go usłyszał” (Ps 34, 7).
Rzecznik Episkopatu podkreślił, że Papież Franciszek w Orędzia na II Światowy Dzień Ubogich, zwraca się z apelem do wszystkich katolików i ludzi dobrej woli, gdy pisze: „by pokonać przytłaczający stan ubóstwa koniecznym jest, aby ubodzy doświadczyli obecności braci i sióstr, którzy się o nich troszczą, a otwierając drzwi serca i życia dadzą odczuć, że są przyjaciółmi i rodziną”.
„Wraz z papieżem Franciszkiem nasi księża biskupi zachęcają, aby mieć oczy szeroko otwarte na potrzeby innych osób, począwszy od naszego otoczenia. Niech chodzi tu tylko o pomoc materialną, ale – jak mówił św. Jan Paweł II – o wyobraźnię miłosierdzia, która dotyka serca drugiego człowieka” – powiedział rzecznik Episkopatu.
Ks. Rytel-Andrianik, odnosząc się do tegorocznego orędzia na Światowy Dzień Ubogich, zwrócił uwagę na to, że papież Franciszek mówiąc o ubogich, opisuje tych, „którzy z sercem rozdartym przez smutek, samotność i wykluczenie” w Bogu szukają schronienia. „Papież mówi jasno, że nie chodzi tylko o ubóstwo materialne, ale również o inne rodzaje ubóstwa. Przy tym zaś ważne jest dla nas chrześcijan, aby nasze zaangażowanie nie było tylko filantropijne, ale byśmy doprowadzali człowieka do Pana Boga” - zaznacza.
Reklama
Rzecznik Episkopatu wskazuje na Boga jako tego, który – w przeciwieństwie do człowieka – zawsze odpowiada na wołanie ubogich, w myśl hasła tegorocznego Światowego Dnia Ubogich: „Biedak zawołał, a Pan go usłyszał” (Ps 34, 7). „Biedni nie potrzebują aktu delegacji, ale osobistego zaangażowania tych, którzy słuchają ich wołania” – czytamy w orędziu. Nawiązując do tych słów, ks. Rytel-Andrianik podkreśla, jak ważne są konkretne inicjatywy na rzecz ubogich i potrzebujących. „Warto włączyć się w akcje organizowane przez cały rok przez Caritas Polska czy też inne organizacje i stowarzyszenia działające na rzecz ludzi potrzebujących pomocy” – mówi ks. Rytel-Andrianik.
Przytacza też słowa listu pasterskiego Episkopatu Polski o posłudze charytatywnej z 2016 roku. Biskupi w Roku Miłosierdzia napisali: „Skala ubóstwa w społeczeństwie polskim pokazuje, jak wciąż bardzo potrzebne jest zaangażowanie charytatywne Kościoła”.
Przypadający w tym roku 18 listopada Światowy Dzień Ubogich ustanowił Ojciec Święty Franciszek w listopadzie 2016 roku na zakończenie Nadzwyczajnego Jubileuszu Roku Miłosierdzia.
13 listopada obchodzimy VI Światowy Dzień Ubogich. Dla Caritas jest to okazja do tego, by opowiedzieć o formach pomocy, jaką codziennie świadczy ubogim, a także zachęcić wszystkich do pomnażania dobra.
„Światowy Dzień Ubogich również w tym roku staje się na nowo swego rodzaju pozytywną prowokacją, która ma nam pomóc w refleksji nad naszym stylem życia oraz nad wieloma wymiarami ubóstwa, które pojawiają się w tym obecnym momencie dziejowym” – pisze papież Franciszek w tegorocznym orędziu, podkreślając, że niedostatek objawia się w najróżniejszy sposób i trzeba umieć go dostrzec. Temu zadaniu Caritas stara się sprostać od początku swojego istnienia, prowadząc programy skierowane do potrzebujących i ośrodki świadczące pomoc najuboższym rozsiane w całej Polsce.
To już trzecia niedziela Adwentu. Liturgia codziennych czytań będzie nas teraz wprowadzać bezpośrednio w czas świąt Narodzenia Pańskiego. Wszystko dokoła przypomina nam o świętach, ale niekoniecznie o Bożym Narodzeniu. Przygotowujemy dekoracje, stroimy domy, szykujemy potrawy świąteczne – ale co z Solenizantem, którego urodziny tuż-tuż? Codzienne Roraty, w których być może uczestniczymy, przygotowują nas na to wyjątkowe wyczekiwanie: najpierw na powtórne przyjście Chrystusa, a teraz także na święta Bożego Narodzenia. Dzisiejsze czytania i liturgia, a właściwie cała niedziela uwrażliwiają nas na potrzebę radości. Radości nie wymuszonej, ale płynącej z głębi naszego serca. Radości uobecniającej przychodzącego i jednocześnie będącego wśród nas Pana. Boga, który napełnia nas swoim miłosierdziem, płynącym z przebaczenia grzechów, co pozwala nam jednocześnie odnieść triumf nad naszym nieprzyjacielem, którym jest szatan. Radość płynie z obecności Boga i naszego dzięki Niemu zwycięstwa. Radość ta zabiera lęk i strach. Człowiek radosny w Panu nie ma w sobie niepewności. Bóg napełnia jego serce pokojem. Taki człowiek z podniesionym czołem staje do duchowej walki, wiedząc, Kto za nim stoi. Walka ta nie jest mozołem czy jakimkolwiek utrudzeniem. Do tego zmagania stajemy z radością, a nawet – jak pisze prorok Sofoniasz – z weselem. Bóg mnie kocha. To nie jest pusty slogan, ale rzeczywistość każdego dnia, zwłaszcza czasu adwentowego, pełnego pokoju i wyczekiwania. Wyczekiwania w miłości i na Miłość. Z sercem otwartym i radosnym. „Każdy święty chodzi uśmiechnięty” – to nie jest gołosłowny tekst dziecięcego zespołu religijnego, ale to uzewnętrznienie Boga w moim sercu. Boża radość ma rozpierać nie tylko mój umysł czy moje serce, ale całego mnie, także w wymiarze cielesnym. Nasze przebywanie wśród bliźnich musi promieniować obecnością Chrystusa. Do radości, o której czytamy w dzisiejszych pierwszym i drugim czytaniu, św. Paweł dodaje jeszcze „wyrozumiałą łagodność”. Nasze „promieniowanie Chrystusem” ma i tę cechę. Idziemy w obecności Boga Miłosierdzia, doświadczywszy łaski przebaczenia przez sakrament pokuty i pojednania, i czynimy podobnie. Święty Paweł zapewnia nas, że gdy będziemy mieli takie usposobienie, Chrystus będzie strzegł naszego serca i umysłu, by zapanował w nas jakże upragniony pokój. Pokój, o którym śpiewają aniołowie w grocie betlejemskiej i który przynosi przerażonym Apostołom w Wieczerniku Chrystus Zmartwychwstały.
Do budowania Kościoła, który jest pokorny, radosny, głęboki i prosty zachęcił wiernych nowy metropolita warszawski abp Adrian Galbas. Wskazał też, że bez modlitwy i otwarcia się na łaskę Chrystusa ludzkie serce zawsze będzie targane niepokojem świata.
Swój list abp Galbas rozpoczął zawołaniem “Pax Christi! czyli “Pokój Chrystusa!”, które przed pięcioma laty umieścił w swoim herbie biskupim. Przypomniał, że słowa te stanowią część pozdrowienia, którym na co dzień pozdrawiają się pallotyni - wspólnota, do której należy. Zaznaczył też, że chciałby aby jego posługa była przede wszystkim przekazywaniem pokoju, którego świat dać nie może, a którym jest sam Chrystus.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734103933.jpg)
_1733753861.jpg)
