Wygląda na to, że przewodniczący Rady Europy znalazł sobie nowego i młodszego Janusza Palikota. Jest nim redaktor naczelny “Liberté” Leszek Jażdżewski. Jego wystąpienie z okazji święta Konstytucji 3 Maja było tak brutalne, że skradło cały blichtr wykładu Donalda Tuska. Przyjazd do Warszawy przewodniczącego Rady Europy był starannie wyreżyserowanym spektaklem, który na tanich emocjach i niskich instynktach ma zbudować kapitał polityczny.

Przypomina mi się rok 2005, gdy uchodzący wówczas za konserwatystę Janusz Palikot sfinansował wydanie i promocję książki Donalda Tuska "Duma i Solidarność". Publikacja ta była częścią kampanii w ówczesnych wyborach prezydenckich. Palikot przyszedł z pomocą Donaldowi Tuskowi w 2010 roku po katastrofie smoleńskiej, gdy kpił z pamięci o tragedii oraz ośmieszał symbole i wartości chrześcijańskie, by spolaryzować nastroje społeczne. To wówczas mieliśmy falę taniego ulicznego antyklerykalizmu, który został wykorzystany do celów politycznych.

W święto Konstytucji 3 Maja i Matki Bożej Królowej Polski mieliśmy więc powtórkę z historii. Palikot szybko się zużył i teraz w jego rolę wchodzi Leszek Jażdżewski z mało znanego liberalnego czasopisma. To on zaprosił i zorganizował wykład Donalda Tuska z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości w 2018 roku i teraz z okazji rocznicy uchwalenia konstytucji. Jego atak na Kościół również nie jest przypadkowy, bo celowo podsyca emocje części Polaków, a także pogłębia polaryzację społeczeństwa. Na tych niskich instynktach próbuje się zbudować tożsamość części wyborców, którzy nie akceptują obecnego rządu. Jażdżewski i Palikot pełnią więc rolę wulgarnych harcowników politycznych, którzy mówią to, czego Donaldowi Tuskowi powiedzieć nie wypada.

Nie będą przywoływał słów, które padły w święto państwowe i kościelne, bo cytować ich nie warto. Na Uniwersytecie Warszawskim padły słowa delikatnie mówiąc nieakademickie. Był to zaplanowany atak, a właściwie hejt na Kościół, osoby duchowne, wartości chrześcijańskie i także polski patriotyzm. Jednocześnie Jażdżewski pochwalił proaborcyjne czarne protesty oraz rosnące poparcie dla związków homoseksualnych.

Jażdżewski skradł więc całe show. Dzięki niemu polityczne przedstawienie Donalda Tuska zamieniło się w coś, co przypomina tzw. spektakl pt. "Klątwa". Niestety reakcja widowni także była podobna. Gdy kapłani zostali porównani do "świń tarzających się w błocie", to cała aula UW biła brawo z zachwytu. Spodziewać się tego można było po tłumie osób z Komitetu Obrony Demokracji i Obywateli RP, ale przecież na tej sali była polska "elita" polityczna i intelektualna. Skandalicznego wystąpienia słuchali politycy z PO, Nowoczesnej i PSL-u, a bijący brawo rektor UW prof. Marcin Pałys wystawił najgorsze świadectwo swojej społeczności akademickiej. Nic dziwnego, że wicepremier Jarosław Gowin nazwał to wydarzenie "ciemną kratą w historii Uniwersytetu Warszawskiego", a rzecznik KEP wskazał, że słowa te były "przejawem nienawiści i piętnowaniem ludzi wierzących".

Przedsięwzięcie na UW nie miało nic wspólnego z polską racja stanu, a było ciosem w naszą narodową tożsamość. Celowe niszczenie polskiego dziedzictwa kulturowego w imię bieżących potrzeb politycznych jest zdradą polskiej racji stanu. Używając takich słów i emocjonalnych skojarzeń nie zaszczepia się idei demokracji i chęci do dialogu, ale podburza się do instynktownej rewolucji. Wznoszone hasła do złudzenia przypominają oświeceniową rewolucję francuską, czy jej młodszą siostrę rewolucję bolszewicką. Przypominam, że za każdy razem rewolucyjne ostrze jest skierowane w Kościół, obyczaje, kulturę i tradycję.

Wykład Donalda Tuska na Uniwersytecie Warszawskim był przedsięwzięciem Fundacji Liberté, która otrzymuje wsparcie m. in. Fundacji Batorego, niemieckiej Fundacji im. Friedricha Naumanna oraz Open Society Foundations znanego już nad Wisłą George’a Sorosa. Nic więc dziwnego, że całość przedsięwzięcia musiała mieć antypolski i antykatolicki wydźwięk.

Ze strony UW organizatorem wykładu była Katedry im. Tadeusza Mazowieckiego. Sądzę, że były premier jako osoba wierzącą i praktykująca teraz się w grobie przewraca, bo wiele można powiedzieć o Mazowieckim, ale na pewno nie był on brutalnym i wulgarnym antyklerykałem.