2019-06-12 16:53

mag / Warszawa (KAI)

Nie wolno łagodzić wymagań Ewangelii i dostosowywać się do ducha świata – podkreślił bp Jerzy Mazur. W trakcie trwającego od poniedziałku Wakacyjnego Zjazdu Misjonarzy, który odbywa się w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie świętowano dziś jubileusze misyjne, kapłańskie i zakonne. Uroczystej liturgii przewodniczył bp Jerzy Mazur.

W homilii podkreślił, że na misjach trzeba głosić całą Ewangelię. - Niczego nie wolno ujmować ani dodawać do tego, co objawił Bóg – powiedział bp Mazur przyznając, że nie jest to łatwe, gdyż współczesny świat nie akceptuje ducha ofiary i wymagań ewangelicznych. - Chętnie odwraca się od krzyża, pragnie łatwego i szybkiego szczęścia, czego wyrazem jest szerząca się kultura mentalności „fast foodu” – szybkiego zdobywania tego, czego się pragnie. Brakuje również cierpliwości, koniecznej w procesie wzrastania, pokory i długomyślności. Współczesny człowiek jest niezdolny do długiego oczekiwania. Chcemy dziś siać, ale już jutro zbierać dojrzałe plony! – zwrócił uwagę kaznodzieja.

Ostrzegł przed pokusą złagodzenia wymagań Chrystusa i pójścia drogą szeroką i łatwą, zostawiając na boku krzyż. - Dzięki Bożej łasce, światłu i mocy Ducha Świętego, trwajmy w wierności. Za jej cenę – jak obiecuje Chrystus – „będziemy wielcy w królestwie niebieskim” – zaapelował Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji.

Jako wzór do naśladowania wskazał męczenników z czasów II wojny światowej podkreślając, że są oni „jasnymi światłami w zawierusze i zamęcie; w sytuacji, jaką przeżywamy w Kościele”.

Ubolewa, że media żerują na poszczególnych upadkach i niewierności tych, którzy oddali się na służbę Bogu. - Bezlitośnie smagają dziś Kościół, próbując stworzyć wrażenie, że jest instytucją przestępczą, stanowiącą niebezpieczeństwo dla dzieci i rodzin. Nie jest to krytyka zasłużona i mająca na celu dobro Kościoła. To narzędzie walki z Kościołem – stwierdził bp Mazur zwracając uwagę, że środowiska, które rozliczają Kościół, to w przeważającej większości wojujący ateiści, liberałowie, libertyni, środowiska skupiające radykalne feministki, LGBT, postkomuniści. - Są to ludzie, dla których Kościół jest solą w oku oraz wrogiem publicznym, gdyż jako jedyna siła społeczna skutecznie sprzeciwia się ich żądaniom światopoglądowym wśród których jest zniesienie celibatu, święcenia kobiet, zmiana katolickiej etyki seksualnej, czy promocja małżeństw homoseksualnych – powiedział duchowny.

Nie łudzimy się! Tu nie zawsze chodzi o dobro ofiar grzechu i przestępstwa pedofili czy też jakiegokolwiek innego grzechu. Tu chodzi o zastraszenie kapłanów i wiernych, pozbawienie prawa do głoszenia zasad moralnych – ostrzegł biskup.

Zwrócił również uwagę na różnice między wizją Kościoła przedstawianą w mediach, a tym czym On jest w rzeczywistości, a więc tym - jak wyglądają i żyją wspólnoty zakonne, parafialne i diecezjalne. - Na szczęście są i dzisiaj, i to w większości wspaniali, święci, oddani Bogu i ludziom kapłani, siostry zakonne, bracia i świeccy misjonarze. Jesteście wy, kochani Jubilaci i Jubilatki – powiedział.

Podziękował również misjonarzom za ich wierność Chrystusowi oraz wciąż żywy zapał misyjny. - Dziękuję Wam za to, że staliście się dla tych, wśród których posługujecie, budowniczymi Bożego królestwa, że dostrzegacie pierwszeństwo Chrystusa w swoim życiu i posłudze misyjnej, oraz że rozumiecie, iż misje są sprawą wiary i posłuszeństwa ożywczym tchnieniom Ducha Świętego – powiedział bp Mazur.

W Wakacyjnym Zjeździe Misjonarzy odbywającym się w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie w tym roku bierze udział ok. 100 misjonarzy. Poznali aktualną sytuację Kościoła w Polsce, zakres działania wszystkich agend Komisji Misyjnej i aktualne możliwości pomocy, łącznie z tym jak powinni się zachować się wobec zagrożeń i niebezpieczeństw na misjach.

Wczoraj odwiedzili Świątynię Bożej Opatrzności, gdzie wysłuchali wykładu poświęconego postaci Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego.

2019-11-19 12:02

Ks. Jarosław Grabowski

Przebaczenie to jedno z największych i najtrudniejszych wymagań, jakie stawia nam wiara chrześcijańska. Gdyby istniało jedno słowo wyrażające sedno chrześcijańskiego przesłania, byłoby nim niewątpliwie słowo : „przebaczenie”.

Mamy przebaczać: naszym wrogom, nieprzyjaciołom, tym, którzy nas skrzywdzili, a nawet tym, którzy zadali nam cierpienie. Jak bardzo jest to trudne, dobrze o tym wiemy. Codziennie jednak wypowiadamy słowa modlitwy: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” (por. Mt 6, 12).

Podstawą przebaczenia jest odkupienie. To znaczy, że dobry Bóg wyzwolił nas z niewoli grzechu i zła. Przez grzech, który oddzielił ludzkość od Boga, wszyscy zasłużyli na potępienie. Ale w Jezusie Chrystusie – Odkupicielu człowieka – Bóg okazuje nam miłosierdzie, darowuje nam nasze długi. Ten akt przebaczenia wiele kosztuje. Krzyż Chrystusa jednak pokazuje jasno, że Pan Bóg nie przebacza grzechów, za które grzesznik nie żałuje, których nie pragnie naprawić. Przebaczenie nie polega na udawaniu, że zło nie istnieje, na zapominaniu o złu.

Przebaczyć to znaczy, pamiętając zło, stawić czoło całej jego odrazie, to znaczy żałować za nie i pokutować. Przebaczenie to wyrzeczenie się zarówno uraz, jak i pragnienia ich wyrównania (zemsty). Na poziomie emocji przebaczenie oznacza zanik osobistych animozji, pretensji, a na poziomie konkretnych działań oznacza anulowanie długu czy sprawiedliwej kary. Jezus stawia warunek: jeśli prosisz Boga o przebaczenie, musisz przebaczyć tym, którzy cię skrzywdzili. Na zakończenie Modlitwy Pańskiej, zawartej w Ewangelii według św. Mateusza, Jezus mówi wprost: „Jeśli bowiem darujecie ludziom ich przewinienia, to również i wam daruje Ojciec Niebieski” (6, 14-15).

Przebaczenie nie oznacza pobłażliwości wobec zła, zgorszenia czy wyrządzonej krzywdy. Wyjście z dobrą wolą naprzeciw komuś, kto nas skrzywdził, wymaga wielkiej siły ducha, wewnętrznej wolności, a przede wszystkim wymaga głębokiej i żywej wiary. Aby naprawdę szczerze wyznać: „przebaczam ci!”, na przykład wobec żałującego swych czynów mordercy bliskiej osoby, trzeba mieć wielką motywację, która płynie z wiar. Trzeba mieć wiarę, aby powiedzieć: „przebaczam Ci!”. To jest siła i odwaga!.

„Przebaczenie oczyszcza mnie, nie zaś mojego winowajcę. Przebaczenie oczyszcza z pragnienia odwetu” (ks. Józef Tischner). Wydaje się ono niejako sprzeczne z rozumem, bo ten zawsze będzie się sprzeciwiał, będzie szukał odwetu, wyrównania krzywd. Dlatego przebaczenie w gruncie rzeczy jest dziełem serca, a nie rozumu.

Przebaczenie w praktyce nie jest prostym gestem, nad którym potrafimy zapanować. Ono jest drogą, procesem wyzwalania się, którego nie możemy podjąć inaczej, jak tylko współdziałając z łaską Bożą. Najważniejsze jest nasze zdecydowanie się na przebaczenie, nasze: „chcę przebaczyć”. To jest punkt wyjścia do dalszej pracy nad przebaczeniem, które stopniowo ma ogarnąć nasze serce.

Ono jest trudne, ale możliwe. Zdolność przebaczenia jest oznaką naszej wielkości i duchowej siły. Jesteś wielki, gdy potrafisz przebaczyć.

Fragmenty pochodzą z książki: ks. Jarosław Grabowski „Przewodnik dla pytających o wiarę” wyd. Edycja św. Pawła, Częstochowa 2014 Zobacz

2019-11-20 19:56

twitter.com/ekumenizmpl, maj / Kamień Śląski (KAI)

- Biorąc pod uwagę liczbę praktykujących wiernych, chrześcijaństwo zielonoświątkowe jest dziś największym wyznaniem chrześcijańskim na świecie. Neopentekostalizm jest też wyzwaniem wewnątrz Kościoła. Przed nami trudne zadanie wypracowania jasnych kryteriów weryfikacji chrześcijańskiej tożsamości w różnych środowiskach i wspólnotach – mówił bp Andrzej Czaja podczas trzeciej sesji międzynarodowej konferencji „Ekumenizm – formacja – integracja. Dekret o ekumenizmie 55 lat od jego promulgacji”. Dwudniowe spotkanie odbywa się w Opolu i w Kamieniu Śląskim. Wydarzenie na bieżąco relacjonowane było na Twitterze portalu ekumenizm.pl.

O zjawisku pentekostalizacji w kontekście ekumenizmu mówił ordynariusz opolski, bp Andrzej Czaja. Podkreślił, że biorąc pod uwagę liczbę praktykujących wiernych a nie przynależność formalną, chrześcijaństwo zielonoświątkowe jest dziś największym wyznaniem chrześcijańskim na świecie i to w wydaniu neopentekostalnym. - Główną przyczyną wzrostu wspólnot neopentekostaknych są nowe formy działalności podbudowane ofertą tzw. ewangelii sukcesu. Inaczej niż w tradycyjnym ruchu pentekostalnym ważną funkcję pełnią również wierzenia ludowe – mówił.

Zaznaczył, że neopentekostalizm jest też wyzwaniem wewnątrz Kościoła. Ostrzegł, że do Kościoła przenikają rozmaite związane z tym zjawiskiem deformacje wiary na poziomie liturgii, nauki i duchowości. Coraz częściej pojawia się chrześcijaństwo przeżycia a nie wiary i rozumu.

Bp Czaja zadał też pytanie, na ile narastanie tego ruchu jest wołaniem o Ducha. – Gdy my jesteśmy zajęci zebraniami i strategiami, wspólnoty neopentekostalne ewangelizują. Możemy się od nich uczyć spontaniczności i zapału misyjnego – stwierdził. Podkreślił, że zjawisko neopentekostalizmu wymaga rzetelnego rozeznania. Potrzebna jest analiza przyczyn jego szybkiego wzrostu oraz wypracowanie kryteriów jego oceny, aby z cierpliwością ale i skutecznie naprawić powstałe szkody a przy tym „nie wylewać dziecka z kąpielą”. Ważne jest, by uporządkować i rozwinąć rzetelną formację duchową oraz by wskazać drogi właściwego rozwoju konkretnych wspólnot.

Bp Czaja zwrócił uwagę, że to rozeznawanie jest trudne, gdyż zjawisko to jest bardzo zróżnicowane i niełatwe do zdiagnozowania. - Nie chodzi przy tym o to, by kogokolwiek piętnować ani stygmatyzować. Przed nami trudne zadanie wypracowania jasnych kryteriów weryfikacji chrześcijańskiej tożsamości w różnych środowiskach i wspólnotach – podsumował.

- Formacja ekumeniczna powinna być jednym z najważniejszych priorytetów duszpasterskich. Mam jednak wrażenie, że tak nie jest. Przeważa stagnacja, a czasem regres - mówił ks. prof. Zygfryd Glaeser z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. Ostrzegł, że brak dostatecznej formacji ekumenicznej młodych pokoleń, zwróci się ostatecznie przeciwko Kościołowi. - Jeśli Kościoły nie będą szukały dróg do wspólnej ewangelizacji, zostaną społecznie zmarginalizowane – podkreślił.

O sakramentalności Kościoła jako pra – problemie ekumenicznym mówił ks. prof. Janusz Królikowski z UPJPII.

Międzynarodowa konferencja „Ekumenizm – formacja – integracja. Dekret o ekumenizmie 55 lat od jego promulgacji” organizowana jest przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego. Dwie pierwsze sesje odbyły się w siedzibie Wydziału w Opolu. Trzecia miała miejsce w Centrum Kultury i Nauki Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego w Kamieniu Śląskim.