Brytyjscy parlamentarzyści wrócili do debaty nad przepisami dotyczącymi wspomaganego samobójstwa. Ustawa mająca zalegalizować ten proceder została odrzucona w 2015 roku, m.in. dzięki zdecydowanej reakcji środowisk katolickich i anglikańskich, a także Żydów i muzułmanów.
Elżbieta Sobolewska-Farbotko /vaticannews.va /Londyn (KAI)
Prawo Anglii, Walii a także Irlandii Północnej stanowi, iż kto „zachęca lub wspomaga samobójstwo” naraża się na karę 14 lat pozbawienia wolności. Tak samo jest w przypadku eutanazji, w brytyjskim prawie określanej jako „morderstwo”.
Jednak podczas styczniowej debaty większość posłów poparła potrzebę rewizji tej regulacji. Z kolei w liście do organizacji Care Not Kiling (CNK), która prowadzi kampanię wspierania opieki paliatywnej, minister sprawiedliwości Robert Buckland podkreślił, że rząd nie planuje zmiany prawa.
Według brytyjskich organizacji promujących śmierć na życzenie, ma ono ponad 80-procentowe poparcie społeczeństwa. A jednak sześć lat temu nacisk środowisk przeciwnych liberalizacji tych przepisów był na tyle skuteczny, że nie udało się w brytyjskim parlamencie przeforsować tej ustawy. Jak powiedział wówczas prymas Anglii i Walii kard. Vincent Nichols, oddolny sprzeciw odegrał kluczową rolę w odrzuceniu skandalicznego uregulowania. W oficjalnym liście do Izby Lordów swój protest wyrazili wtedy, oprócz zwierzchnika katolików, prymas Wspólnoty Anglikańskiej, naczelny rabin Wielkiej Brytanii i sekretarz generalny Brytyjskiej Rady Muzułmańskiej.
Brytyjskie sądy coraz częściej zmagają się ze sprawami, które wnoszą osoby domagające się śmierci z rąk lekarza. W listopadzie ubiegłego roku, 49-letni Phil Newby przegrał w Sądzie Najwyższym apelację, w której wnioskował o zniesienie zakazu wspomaganego samobójstwa – cierpi na nieuleczalną chorobę neuronów, w wyniku której jego ciało ulega stopniowemu paraliżowi. Wydając wyrok, Sąd Najwyższy stwierdził, iż „nie jest to forum właściwe dla dyskusji o świętości życia”.
Spektakl cieszył się dużym zainteresowaniem szczególnie wśród najmłodszych
Każde ludzkie życie bez względu na wiek, stan zdrowia czy status posiadania ma prawo do życia i zasługuje na szacunek. Od kilku lat przypomina nam o tym główny organizator Festiwalu Życia, czyli Wydział Duszpasterstwa Rodzin Kurii Diecezjalnej. Tegoroczny festiwal odbył się w dniach od 19 do 25 marca.
Maj i czerwiec to miesiąc personalnych zmian wśród duchownych. Przedstawiamy bieżące zmiany księży proboszczów i wikariuszy w poszczególnych diecezjach.
Biskupi w swoich diecezjach kierują poszczególnych księży na nowe parafie.
Miały od 26 do 64 lat. Ginęły po kolei – w ciągu kilku miesięcy 1945 roku. Dlatego, że do końca pozostały z dziećmi - sierotami, z pacjentami w szpitalu, z osobami starszymi, które nie miały rodzin ani opieki. Z tymi wszystkimi, którzy nie byli w stanie się bronić ani uciekać przed Armią Czerwoną, która brutalnie wkroczyła wtedy na Ziemię Warmińską. Czy można zrozumieć postępowanie sióstr katarzynek?
Pracowały na całej Warmii, w różnych domach zakonnych i w różnych miejscach: domach dziecka, szpitalach, ośrodkach opieki. Gdy żołnierze sowieccy zaczęli zajmować te ziemie, ludzie zaczęli się masowo ewakuować. Nie mogło być na tych ziemiach dzieci, które nie miały rodziców, chorych bez własnych rodzin czy najstarszych mieszkańców. Takich osób nie opuściły jednak siostry katarzynki. Mimo że były przez czerwonoarmistów bite, gwałcone, torturowane – na przykład w szpitalnej piwnicy, gdzie szukały schronienia wraz ze swymi podopiecznymi. Te, które zostały wtedy z pacjentami, były wielokrotnie wykorzystywane przez Sowietów. Niektóre więziono, a potem zesłano w głąb ZSRR. Pracowały w łagrach, zmarły z wycieńczenia. Siostra, która zorganizowała ewakuację dzieci – zgromadziła je w grupie na dworcu kolejowym, sama zaś poszła szukać dla nich wody i pożywienia. Żołnierz Armii Czerwonej zastrzelił ją, gdy tylko wyszła na zewnątrz. Były siostry, które zginęły wskutek ciągnięcia ich za samochodem po ulicach Kętrzyna. Po zajęciu Gdańska przez Sowietów pod koniec marca 1945 r. rozpoczęły się mordy, grabieże i gwałty na miejscowej ludności. Ofiarą napaści padły też siostry katarzynki, które znalazły się w mieście po przymusowej ewakuacji macierzystego domu w Braniewie. Jak podaje KAI, 58-letnia siostra Caritina Fahl, nauczycielka i ówczesna wikaria generalna Zgromadzenia, ze wszystkich sił starała się bronić młodsze siostry przed gwałtem. Została straszliwie pobita, zmarła po kilku dniach. Takie były ich losy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.